Alle inzendingen over mozaiek OR geur OR kleuren

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

Jouw silhouet straalt bij zonsondergang gekleurd omwikkeld in oranje satijn. Mijn getypte zinnen omarmen gedachten bij jouw hals verstijfde ik door jasmijn. Regelrecht uit jouw inspirerende hart betoverd de avondgloed jouw uitstraling. Jouw silhouet erkent levensecht mijn droom omdat de klok terug tikt in mijn herinnering.…

In het vruchtvlees van verwachting ligt een boodschap verankert in een harde kern die achterblijft bevestigd in half vergane pitten in de werkelijkheid van herinneringen, zoals de eerste geur of zoen van vrouwen waarvan ik de namen ben vergeten, gaf de verdere beleving kleuren in ontmoetingen die uit hun schaduwen traden, en in de…

de herfst ligt op de grond een tapijt in alle kleuren met bladeren in het rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd…

Als ik weer omringd door vijftig tinten groen wandel in de geur van wit en geel denk ik: dit moet ik echt vaker doen lekker vrijuit springen tussen meidoorn en seringen fluiten met het fluitenkruid eten bij de boterbloemen en ander zogenaamd onkruid het liefst natuurlijk languit het voorjaar duurt maar kort ’t is zo zomer binnenkort…

ik zag kleuren vloeien in voortijdig lijnenspel nog branden we geen vingers aan ons vurig overspel de hitte moet nog komen na het gloeien van glazuur in het mozaïek van dromen leggen wij de liefde puur we lijnen warmte uit in harmonie met voelen ik hoor in tonen van je huid de muziek van jouw bedoelen we passen in ons paradijs van…

ik legde de stenen in koesterend vertrouwen we groeiden in van elkaar houden ouders bepaalden mijn mozaïek toch zijn hun kleuren nooit echt de mijne geworden in confronteren ging ik al snel de andere nuances proberen zwoegde in voegen om toch hun patronen te volgen was recalcitrant en verbolgen koos ik uiteindelijk mijn kant ontdek…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

dat het voorjaar heeft geprepareerd in vele generaties van ontkiemen in pakkende kleur en geur voor vliegen en bijen om het voorjaar op te vrijen…

je schikt wat woorden naar hun klank droevig in de donkere tonen de kleinste klinken vaak het langst in de hoogste regionen je componeert stemming met muziek inhoud is een mozaïek gelegd in kleuren die je spreidt tot strofen die een mooi gedicht beloven dat is het gezicht waarmee je naar de lezer kijkt en haar en…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

je schikt wat woorden naar hun klank, droevig in de donkere tonen de kleinsten klinken vaak het langst, ijlen in de hoogste regionen je componeert de stemming met muziek, de inhoud is een mozaïek gelegd in kleuren die je spreidt tot strofen die een mooi gedicht beloven dat is het gezicht waarmee je naar de lezer kijkt, hem een…

Nieuwe geuren ze kleuren nog wat vreemd, nieuwe geuren in het linnen doek, kleine beetjes leed. Nieuwe geuren ademen in, ze glijden in vrije val, de kleuren van mijn nieuw begin. De geuren van mijn bemin Het wijdse Het zilte Het zijn Het is Nieuwe geuren, ze kleuren nog wat vreemd.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

wij kozen glas omdat transparantie licht en openheid gaf jij de kleur en grote lijnen ik details om te verfijnen brak en schuurde plakte de motieven uit het werkelijk bestaan samen hebben wij het ingegoten de verrassing kwam na drogen we hadden niet het echte leven beet ons mozaïek bleek slechts een spiegelbeeld…

als geschenk der goden komen drie van hun kinderen in mijn site wonen de tijd de wind het zand de tijd heelt vele wonden de wind verwaait verdriet het zand doet veel vergeten ik min ze alle drie het liefst is mij het zand ik ben een mozaiek de zon heeft mij verbrand de tijd is haastig de wind gejaagd het zand blijft kleven het…

een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld van de schepping gebed in het grijs van de stoep in gekleurd mozaïek…

stil staat de droom half gereefd blijft het zeil gedrang van deeltjes steen op steen stoot water tot beweging nadert een eiland altijd op een steenworp afstand schip gemetseld in een lucht van bladgoud -------------------------- uit: Maatstaf, 1979.…

Vier ben ik, Bijna vijf, Als ik op de bewaarschool In mijn kleine Drentse dorp Een uur lang mozaïeken mag, Aangemoedigd door juf Albers Die er zelf ook zo van houdt Dat ze stralend uitdraagt Hoe mooi dit is, Met kleine kleurige steentjes Vormen maken, figuren misschien, Die mijn vreugde van binnen Ook naar buiten toe zichtbaar…

ieder legt zijn mozaïek de steentjes heb je meegekregen patronen echter niet we voegen ze met groeien laten kleuren bloeien in geluk en harmonie tot de steentjes breken wij het geëigende patoon vergeten niet kunnen volgen onder kritiek worden bedolven door af te wijken van wat gangbaar is ja ook jij wist weet dat jouw patroon…

zacht draagt licht zijn kleuren over mijn gezicht in een heerlijk zonnegloren wordt warmte geboren waar jij en licht jullie eeuwige passe de deux dansen raap ik schaduwen die warm van de zon roder kleuren om en om ik leg de avonduren in een ronde mozaïek bekleedt zo de aarde tot wij aangeland zijn bij de nacht waar alles in zwart…

Ooit hingen ergens kleur en reuk van straat In authentieke grauwe elementen De groenteman met ruwe bolsterpit Bracht weerloos eerlijk en ongesmukt Andijvie onversneden kroppen sla Geen avocado dadels zoete druiven Maar witlof selderij en knoflooktenen 's Zomers bessen in de winter penen Bungelende weegschaal in zijn kar…

Ik lag in het hooi, De hemel was mooi, Mijn bed zacht en goed, En het geurde zo zoet. Ik keek met een zucht Van genot naar de lucht. Mijn geluk was als dat Van een spinnende kat. En ik dacht: 'Zo meteen Moet ik op, moet ik heen - Maar ik weet nog niet, hoe Ik dat kan, ik dat doe. Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had…

Ik zat in 't hoge gras; Het was een warme zomerdag, En uit de donkre schaduw zag Ik naar de lichte plas. En onbeschut voor 't zonnevuur Lag 't slaperige land Te domlen in het middaguur, Door moeheid overmand. Het was zó stil, zó stil.... De vogels droomden op hun tak, Het windje sliep op 't watervlak, En rustte koel en stil. Een…

Jezus, de laatste der nachten, Ging naar de hof der olijven, Liet zijn discipelen blijven Buiten de duistere gaard; Toen koos Hij drie uit hun midden, Met Hem te waken, te bidden, Maar door het bidden en wachten Werden hun ogen bezwaard. Kon dan niet één met Hem waken ? Eén in die smartelijke uren Met Hem de droefheid verduren Van Zijn…

bloeien honderden rozen de geur leid je heen naar verre, verre oorden kijk diep in mijn hart kleuren in alle akkoorden een geur heel apart die menige woorden smoorden rood de kleur van de liefde groen de kleur van de hoop wit de kleur van de reinheid het lijkt wel een caleidoscoop Laat je nu leiden over mijn schilderspalet ik wil…

ik heb geprobeerd de stukken te lijmen van mijn bestaan op kleur gesorteerd maar het mozaïek bleef chronisch ziek in klank gecomponeerd het lied klonk depressief zonder licht in de donkere tonen met letters beschreven helaas wilde de ziel in woorden en zinnen niet leven tot ik in je ogen mocht kijken de geboorte van liefde zag…

stukjes leven vlocht ik tot mijn matje kleur deeltjes van een ander die pasten bij mijn geur ze leerden me het leven vooral hoe ik moest geven wie ben ik nou is er niet méér te wensen dan de kleur en geur van andere mensen ben ik zelf niets de schaduw slechts van anderen doe ik vandaag nog iets…