Alle inzendingen over najaarsstorm

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

In Nederland wordt alles vastgesjord Want hier en daar is windkracht 10 gemeten Een vrachtwagen is van de weg gesmeten De kruimels waaien binnen van mijn bord Maar ook al ligt de storm op ieders lippen Sebastian kan niet aan Irma tippen.…

weer, regeert de natuur met harde hand een grijze stroming breekt los in zweepslagen kraakt de glasheldere hemel in scherven vergruist het water tot ze zich schuimend overgeeft waart rond en rond tot de wind zijn adem staakt en nevels oplossen zodat verborgen licht weer openbaart…

Een najaarsstorm trekt door de stad en blijft de hele dag door de straten razen Overal zie je lelijke groene vazen gevuld met lompe stengels zonder blad Zielige zwarte stokken en treurige grijze hulpeloos bij elkaar gedoken Dikke kale stokken die onafgebroken de schuldige blijven aanwijzen Een najaarsstorm trekt door de stad en eist…

als een moegetergde paperclip probeer ik bladzijden bijeen te houden die jij met de kracht van een najaarsstorm terug overhoop blaast en radeloos plooi ik de verkeerde kant uit…

Kruin uit die Prachtige wilg Voor jullie huis Weggeslagen door De najaarsstorm Die over ons land Trok toen het Daar de tijd Voor was - En het hart Uit jullie midden Weggerukt door niets Ontziend verkeersgeweld…

Mijn schrijvershut vliegt bijna in de lucht Gelukkig hebben we wat zakken zand Nog van het Halloweenfeest bij de hand Staak je geraas, ik vloek en slaak een zucht Kieran, afgrijselijke najaarsstorm De puinhoop in mijn She Shed is enorm…

De bomen willen af van al dat blad Dat als verjaarde brieven blijft vergelen en kwijnt door najaarsstorm en pijpenstelen De zomer hebben we, helaas, gehad De maand oktober kweelt zijn ach en wee Net als bij het Wilhelmus denk ik: nee…

water spoelt kwistig over de Brabantse wal wolken verdoezelen mijn verre blik in donkerblauw en grijs wind jaagt mijn lijf in vlagen vooruit laat me dansen als een dronkeman in golvend gras en vluchtig avondlicht…

Als tranen lopen regendruppels langs de ramen die kreunen en steunen onder de druk van het geweld. Dat takken doet afrukken van de voor de woning staande plataan en bladeren doet opstuiven door de lucht waarna deze vervolgens neervallen in mijn achtertuin. Krakende geluiden op zolder doen me er aan herinneren dat de kracht waarmee de storm…

Voor Omke Boom van machtige statuur, Wortels die zo diep in de Bodem verankerd waren, Reus die leefde van alle moois Om zich heen hier op dit Prachtige land, ons mooie Westerkwartier - Neergehaald door een Vroege najaarsstorm die Zich onverwacht liet gelden, Maar zijn schoonheid blijft, Laat voorgoed zijn sporen achter…

het rijpgeworden jaar strooit geurig bladgoud op onze wereld verkleurende bomen felheid in rood en geel tegen de blauwe hemel die najaarsstormen weert om ons te laten zien hoe mooi het alledaagse is zon gevangen in spinrag stilte vallend over ritselend goud met daartussen de roodwitte schoonheid van vliegezwammen onder grillige berken…

Oh schone deerne, krenk mij niet in het oog van de tornado versterft mijn kloeke levenslied tot een angstaanjagend credo waar harten hebben lief gehad zullen najaarsstormen razen en al wat jij in mij aanbad zal tot halve haat verdwazen verstuif niet in de wervelwind die de waarheid wil verdraaien maar blijf het liefste mensenkind dat…

Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop. De zomer is nu verder weg dan ooit.…

Metaforen en synoniemen Regenbogen en vallende sterren Najaarsstormen in mijn hoofd Als ik naar je kijk. Aardbevingen en uitbarstingen Lavastromen over mijn wangen Vloedgolven van steen Als je weer gaat. De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht.…

Aarde rust vredig Begroet vol verlangen in Cyclische schoonheid Dauw en Eikels, een Flits licht op als een Gier de hemel splijt Hagel korrelt neer Illustreert het Jaargetijde Krachtig Lucht drukt zich Majestueus uit in een Najaarsstorm Onweer Plenst wolken leeg Regen kletst gestadig in de Schemering Tintelingen brengen Uitdrukkelijke…

Traag verstrengeld dansend trotseren ze de najaarsstormen verliezen dwarrelende bladeren takken vallen knappend af hun verlies doet geen pijn blijkt toch niet onmisbaar groeit meestal weer aan als hoopvol perspectief bij ons doet verlies vaak pijn blijkt missen meest onmisbaar ach waren wij soms bomen stevig verstrengeld in het nu…

zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen leunde ze miste zijn knoestige handen die haar hadden geliefkoosd bij elke najaarsstorm…

's Avonds in een najaarsstorm hoor je het fluiten in aantocht en, terwijl je naar de rand loopt, het dampende stampen der wielen. Ooit dacht ik dat je was ingestapt, meegevoerd in die verlossende mist. Je zwaaide nog even, maar niet naar mij, toen je voor eeuwig mijn herinnering betrad.…

muistil door lengende nachten en de morgen kil grotendeels het blad al kwijt Een mistige blik over het gesluierde park een vijver werpt het spiegelbeeld de twijgjes hebben hun elan verspeeld vallen dor in de tanden van een hark Zijn makkers in de bomenkring zien zwijgend de nieuw gevormde ring rond het houten hart, onder de late bast Een najaarsstorm…

ik denk nog hoopvol dat het zomer is maar spinnen weven al hun herfstgordijnen ze wachten in de fraai gesponnen lijnen Tot een insect zich dodelijk vergist wanneer een najaarsstorm de kleuren wist uit bladerkronen zal het bos verkwijnen en telkens weer bevangt mij droefenis om dit massale sterven zonder pijnen ondanks de warme zon krijg…

plotsklaps -vanuit het niets- over te gaan in een kakofonie die pijn doet aan oren en het hart ineen doet krimpen van smart tromgeroffel tart mijn trommelvliezen om dan net op tijd over te gaan in zachte zoete tonen alsof het gehuil van voor- en najaarsstormen…

Nu de herfst begint vandaag en de bladeren vallen, niet enkel in de natuur maar ook in ons aanvoelen, ons verlangen naar vrede en rust, nu komen ook de najaarsstormen in heftigheid aangewaaid.…

Treurwilg die dor je bladeren laat hangen in een gure najaarsstorm de regen kletst je op de wangen zo grauw gerimpeld ouderdom speelt je nu parten doet je wankelen op je stam die stukgereten steunt van binnen op je wortels, maar je kan die woeste windvlaag niet verdragen die je gierend in de haren vliegt en niet meer lost, je snakt naar…

Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal onze zomer een strenge winter zijn Dan blaast een koude wind door ’t riet dan is er slechts winterse zonneschijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal het voorjaar een rillerig najaar zijn Van zoveel najaarsstormen doelgebied want ons land ligt exact in de vuurlijn Ergens in het reeds…

Zo dacht ik zittend in mijn kamer, maar Vannacht hoor ik de najaarsstorm aanheffen; Het dakhout maakt als kreunend want misbaar. Ik woon zo ver van zee, zo dicht bij haar; 't Storten der branding kan mij hier niet treffen. Hoe kan ik zo wanhopig klaar beseffen Dat ik weer scheep zal gaan, voor 't eind van 't jaar.…

de zomer zindert boven onze rails kapotte airco's lijken iets reëels verhit protest wordt uiterst koel gesmoord hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort en weer rangeert het weer wat actueels een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails de routeplanner raakt compleet verstoord toch scheurt de nederlandse sneltrein voort als koning winter…

het lukt de kruizen van geklonken staal spreken krachtig stoere taal strak gedraaide draden trillen om het bewegend dek te tillen voortdurend onder spanning staan automatisch dicht en open gaan mijn beste vriend is altijd nog de brug ik slaap er heerlijk onder op mijn rug de kartonnen doos beschermt enorm tegen kou, hoosbui en najaarsstorm…

Een najaarsstorm ver op de oceaan, met hoog water en wind, heeft de kust ondermijnd, huizen verdronken. Wij liepen naar het strand van de binnenbaai, dat geen geweld kan doorstaan. Zand over het pad, ruwe sporen van water waar zee door de duinen brak, planten afgerukt en nog bloeiende, slap op het strand.…

Ooit vol van groene pracht valt het oude blad tenslotte, gekneusd door een late najaarsstorm, neer in de donkere en verlaten gracht. Met nerven diep gegroefd sterft het blad, verweerd gelijk een oude huid, in slagregens en barre winterkou. Dit eenzame verval, zo ver van mij.…