Alle inzendingen over onbepaald

ik zie gedachten rafelen in wit oplossen in het warme licht van zon sommige donkeren pakken zich samen om in een dreigend gebeuren te ontladen daartussen dansen anonieme woorden op wind zonder keuze kameleontisch van kleur nog onbepaald is hun voorkeur voor het spinsel van beelden onder regie van humeur ik draai me om lach tegen…

Blikken die elkaar kruizigen mijn ziel huilt vanzelf door getroffen raakpunt met nog onbepaald standpunt.…

jij hebt mij verlaten verdriet prikt in mijn ogen die alleen nog maar zwart zien ik stort in de afgrond van het randje van jouw hart een eindeloze diepte in met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam ik val uit jouw verlangens om plaats te maken voor een ander maar jij verlaat mijn lichaam niet ik houd jou gevangen voor onbepaalde…

Zelfs de datum is verdrongen Alsof deze onbepaalde tijd Zich nooit heeft opgedrongen Het stille water rimpelt weer En toont je vroege afscheid En je uitgesloten terugkeer Nu beweegt een andere dag En leidt het een ander leven Jouw ziel in mijn oogopslag De pijn slijt traag en stroef En laat mij weer beleven Wat ik naast jou begroef…

Een wijs is het, een onbepaalde ruimte, die nog niet weet van tijd. Een mond waarin bestorven ligt wat nog geboren moet worden. ------------------------------------ uit: 'In een mum van taal', 2002.…

Gedreven in de val van je hart Weerloos voor onbepaalde tijd Opgeslokt door je verschijning Verdronken in blinde verliefdheid Gevallen voor je lieve woorden Je tedere lach om je mooie mond De heerlijke passievolle nachten En de dromen die ik bij jou vond Geraakt door je kwetsbare kanten Je ogen vol van warme bruine gloed Een blik laat…

Desondanks besloot de Kerkvorst dat de priester door nalatig werk niet meer welkom is in de kerk en voor onbepaalde tijd is geschorst. …priester “onderzocht” homoseks……

Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen beven.…

gestreken eenling bezoekt met een zacht gezoem op rijm de schetser zalft de huid die geen trots herkent in de ogen van de spiegel waar gisteren de dader was van het nog onbesponnen huid, misschien maagdelijk doch zeker onbevreesd een machine op geluid, toekomst in niemandsland laat de naalden slaan en maakt nieuwe grenzen voor een onbepaalde…

het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, er was geen plaats om bij elkaar te zijn. maar elk moment maakt krullen in de tijd en ’t heeft alsnog haar lieflijkheid gevonden.…

Elke daad is ooit een woord geweest gevangen in verlangen naar de daad. Elk woord is ooit een droom geweest, geofferd op het tipje van een tong. Dit lijf is vele werelden, een groots heelal. Zonlicht is de luister, duister is de vacht. Het hoort en spreekt zich uit in haar: er is geen weg terug, het is er, is er, al. Elk woord is ooit een…

Het weigert u haar verder te beschrijven. Het wil haar niet in letters zien vergaan, Het wil niet horen meer maar voelen hoe het licht haar op zijn tong vertaald tot woeker, brandmerk van bestaan. Het keert de woorden, egt het veld, en zeist de metaforen van het land: in het strelen zal haar omvang stralen. Het weigert u haar verder te beschrijven…

“I dream of journeys repeatedly: Of flying like a bat deep into a narrowing tunnel Of driving alone, without luggage, out a long peninsula” Theodore Roethke – The Far Field Het open veld is weergaloos. De aarde raakt de aarde aan alsof het aarde was, stof van het bestaan. De zee is zee alsof de zee bestond, maar niets daarvan is waar.…

De aanvang van de stilte likt de stilte open met een zucht. De val van het duister splijt de dijen van het licht. Duisternis bevrucht. De drang van het heden om verleden te zijn, nu en in de toekomst, wordt onhoudbaar wanneer het haar jurk oplicht. Ze spreekt het aan met open ogen, onvoldaan. Het graaft verwoed in haar, zoekt een reden van…

Te neer, op de sofa van het verlangen, geveld, log in de zwaarte van de droom, omarmt het dwaasheid en zijn zonden en het vlijt zich neer bij het verdriet. Het weet niet meer wat eerst begon: was het honger, dorst, ontbering of de lust? Het wil de hoge treden op en hier vandaan, het wil een ster die twinkelt als ze lacht. En dat er stilte…

Weldra tol je als een op de grond geslagen vlieg en je bedenkt: dit speelt zich af als iets wat zij heeft vastgelegd, maar het voltrekt zich onbepaald. Pas later lijkt je oog vertrouwd met deze buitenissigheid wanneer de kamer zich herstelt. Zelfs van het meisje is geen spoor.…

de pijp rust nog op het eiken tafelblad en kent de studeerkamer als de beste dat ik bij het notuleren soms kletste vond ze niet erg ik was leuk en gevat uit haar ontsnapte het hoofdelijk denken een mijmering voor een onbepaalde tijd ook al raakte ik soms mijn inspiratie kwijt ze hield van mij en zou mij niet krenken bij haar vond ik genot…

Zou er meer zijn, tussen hemel en aarde Ik denk het wel Het kan niet zo zijn, dat we voor onbepaalde tijd, hier vertoeven, het loodje leggen en er alleen nog maar gedachten resten. Zou er meer zijn, tussen hemel en aarde Ik denk het wel.…

Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten, op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog hoopten op nieuwe dagen, op avontuur van onbepaalde duur, op appels die niemand plukt, in de oude tuin met het ingezakte huis.…

In de trage twijfel van de dag die de nacht nog niet heeft losgelaten zwijgen vanzelfsprekendheden nog zijn nieuwe waardes onbepaald Zelfs gisteren is dichterbij dan de realiteit van heden deze dag wil maar niet starten wachtend op een teken van leven Daar lijkt zacht een stem te klinken tussen het tikken van de regen tegen het beslagen…

Alle zware handenarbeid wordt voor onbepaalde tijd stopgezet, zomerschoonmaak, tuinklussen ten spijt. Leve de zomer!…

Goede stille Nacht, wil het nu omarmen. Het ziet Uw schouders, naakt en frêle. Uw jurk is blauwe zijde en verglijdt. Goede, stille Nacht, heb met het erbarmen. Geef het zachte weerschijn van de maan, geef het wolken die gelaten drijven in de kille lucht van uw bestaan, kleedt dit naakte leven met uw Duister aan. Goede stille Nacht, het wil…

Onbepaalde geur kent geen toekomst, ruikt naar verleden, naar vergeten straatnamen en eindeloze zoektochten naar achteloos geparkeerde auto's. Urgente oren maken reukloze geluiden zichtbaar, ofschoon niet tegen elke prijs. Alles op z'n tijd.…

Het schuift het onbepaalde laag na laag in ’t nimmermeer. Het is voos en arm en lam. Het laat de hand in gouden haren dwalen. Het ziet het zonlicht in haar ogen staan. Het ruikt haar huid en voelt geluiden. Het schrijft haar teder weg in de gedichten: een hoogtepunt in een verstrikt heelal. Het hoort de klokken van de stilte luiden.…

Voor onbepaalde tijd. In ons eigen sop.…

Liefde Liefde hadden wij gevonden voor onbepaalde tijd. Helaas werden we ingehaald door de werkelijkheid. Wij hielden van elkaar, maar ineens kreeg je slecht nieuws te horen. Je moest overleven en ging de strijd aan. Het mocht niet baten. Toen moest ik je laten gaan. De liefde van jou mis ik zo.…

te pas en te onpas draait mijn mallemolen rond niet zomaar of afgepast nee zo, ja zo onbepaald hevig, zoals ik altijd vond maar nu gaat het gericht weliswaar buiten zicht en ongekunsteld maar minder beladen als een gang van minder innerlijk verraden ach, wij componeren wat af zo hersenloos vaak denken is een beerput van borrelend…

Ge ziet van buiten door ’t gordijntje, Zo tussen hor en valgordijn, Van ieder voorwerp slechts een schijntje, Een onbepaalde schemerschijn!…

Is een vader van een onbepaalde tijd met zicht op het universele licht. Terwijl de aarde dagelijks draait om zijn as. Draait Atlas haar naar het licht. Daar waar het eerder nog nachtelijk donker was.…

Ik ben mezelf gebleven, ik groei boven de daken van de oude stad de dagen gaan sneller dan mijn gedachten laat me een boom zijn en een boom ervaren Ik heb die ijdele droomwereld niet nodig om me tot leven te wekken Ik wortel in mijn inheemse wijsheid onverschillig voor de leugens van de mensheid ongevoelig voor het falen van een onbepaalde…