Alle inzendingen over onbevolkt OR onbewoond

scheef staan de houten luikjes, waaien heen en weer met de wil van de wind scharnieren piepen hoorbaar schor haast in koor met het druppen van decemberregen op de dakpannen waar een vervallen nest onbewoond nat op een zwangere lente wacht, meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…

Heb het geuzenlied gehoord in mistig ochtend dralen kwam met geluid van zee wierp een schaduw over daken verbloemde duistere zaken versnelde op weg naar de haven van een onbewoond eiland ijl gekrijs uit zilte lucht het geuzenlied gehoord kwam zonder woorden.…

Op het prachtige, verlaten eiland schuilt Robinson Crusoe tussen struiken van een heveltop. Meer dan ooit gebruiken zijn neus en oren genot bij speels verstand. Lucht- en zeeblauw vloeien naar de wereldrand: kantwerk, dat voort wil zweven, wegduiken, toch op zijn plaats blijft om te ontluiken tot zonneweefsel, door vragengloed omrand. De…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ik wilde je omspoelen een tropisch eiland van je maken in de oceaan zongele stranden wit blauwe golven en jouw koesterende handen maar ik kon je niet scheiden van het vasteland onze wortels reikten dieper dan alleen hand in hand nu vliegen we twee keer per jaar naar onbewoond aldaar…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

Mijn eigen onbewoonde eiland heel ver hiervandaan palmboompjes en mooi wit zand daar wil ik zo graag heengaan snachts in mijn dromen dan ben ik daar even alleen om bij te komen voor niemand meer bereikbaar daar op dat plekje kom ik tot rust met alleen mezelf en mijn gedachten geniet ik even...heel bewust en kom ik weer even helemaal op krachten…

In deze wereld wil ik soms voor altijd zijn Zonder soms een traan over je wang Zonder vochtige ogen Van iemand die jou huilen laat Een onbewoonde wereld Helemaal voor mezelf Zonder tranen van mij Met een mooie…

VERKEERSSLACHTOFFER FOPPE Als gewonde trek ik mij terug uit de strijd ik ben een slachtoffer van het sociale verkeer ik kom om in de mensenmenigte en wil alleen zijn op een onbewoond eiland hij is grappig en welbespraakt zegt men maar ik voel met totaal alleen en onbegrepen en met mezelf alleen een een troost vond ik in de muziek en het…

openbreekt door de ernst van mijn verlangen wanneer rivieren wilder stromen door de passie in mijn dromen de mooiste bloemen mooier bloeien door alle schoonheid van het groeien wat als het landschap straks verstilt en mijn naakte lichaam hevig rilt aanschouwelijk in de mystieke nacht door de liefde die jij naar mij bracht ik zal als een onbewoond…

Met de smaak van kokos door gevoel van vrijheid op een onbewoond eiland waar geen wijzer wijst. Een schat van verlangens om in stilte te beleven en de uitgesproken wens tegelijk uit te spreken. In glinstering van ogen waar mijn weg verdwaalt schijnt haar uiterlijke schaduw die tot genoegen straalt.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

brood gedeeld het stilzwijgen onopgesmukt men tilt elkaar baarvoets stille rites ijlend van bed naar altaar doorzichtig treedt men in elkaar op plaatsen waar men zichzelf niet kent het behelzen met voorraadkasten en rantsoen brood en water voor het leven wat zout op de huid en het ongezegde in de gebaren als het bezetten van een onbewoond…

zeg het aan niemand dat morgen dit blad onbeschreven zal zijn de dood komt immers mijn handen binden aan ‘t hoefgetrappel in de nacht waar zweepslagende doden stormen over natte straten en lichamen verraden, naamloos geketend aan de zwarte adem van de stad zeg het aan niemand dat ik morgen onbewoond zal zijn wanneer een…

Onbewoond slingert het pad langs hoeves van weleer de mat ligt verwaterd niemand veegt voeten van ver komt het daglicht dat sporen snijdt in de waterspiegel kruinen verankeren dieper dan de wortels herfstbladeren brengen accenten aan in roemloos gestorven regen ik mis de branie van vroeger het kind in mij wil het beeld breken maar…

en dan schelpen zoeken langs de vloedlijn dat verdomd lange en zinloze front tegen de zee Zo botsten dikwijls onze elementen: mijn water kwelde steeds zijn weifelende strand maar dan was daar zijn vuist een golfbreker waarop ik schuimend zinloos aanviel Zo altijd aan het water waar met god gestreden wordt: schelpen, open, onbewoond…

soms stap ik over op een eiland onbewoond en voor mij alleen laat de wereld los die in mierenhopen leven met hun eten drinken en gebeden zie eindelijk in verbanden hoe wij mentaal onthand zijn met ons fysieke lijf heb mijn grip voor even prijsgegeven lig daar beneden terwijl mijn geest is uitgetreden de rust geniet van niet…

hoe sneller de omzwerving, hoe tijdiger de buitengrens -zie het contrast met een onbewoond vertrek in vrije ruimte de nadruk ligt op de deur waarachter lawaai schuilhoudt indien nodig herhaald waarmee hoopvolle gedachten zich aandienen aan betekenis ontleent elke zin zijn woord totdat het tegendeel is bewezen zetten we het verstrijken voort…

ik vraag me af waar ik ben als ik hier niet blijf over duizend dagen zijn alle vezels in mijn lichaam vervangen zal ik nog herkend worden als ik door onbewoonde straten loop klinkt er nog muziek tussen oren voordat noten ontluisteren overal is verte, nergens nabijheid zeven dagen lopen ommuurd is dan ook alleen ons gemeenschappelijk…

van verlangen naar grond, geen akkers maar eigen graslanden niet langer verdreven worden door de boerenzonen met hun honden, muizen en wantsen in de bedden voor hun zieken en hun zere rug van het ploegen en het planten wieden, oogsten en malen van het graan Ik ben verder gegaan dan mijn vader, met mijn kudde op weg naar onbewoonde…

poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende taal, het cement al zachter dan blijft onbewoond…

voor het beeld Maria nooit geweten dat hij de moed op kon geven omdat hij zich niet gewaardeerd voelde door zijn omgeving aan verandering onderhevig nooit kunnen vermoeden dat hij de hand aan zichzelf sloeg diep in de duisternood omdat er niemand anders was, niemandsland zijn handen aan zijn kruis, manhaftig kruis eenzame man alleen in een onbewoond…

blauwgras, wimperparelgras, zoals ons tuintje vroeger was, honderd jaar, duizend jaar, liesgras, trilgras, liefdegras, duizend jaar geleden, maar kweldergras, knolbeemdgras, kijk daar eens even, daar scherpgras, hardgras, tandjesgras, een lege kleine zoogdiervacht, kamgras, baardgras, borstelgras, zo onaantastbaar zacht, en het schedeltje zo onbewoond…

Onbewoonde klokken in lentetijd tikten tot een nieuw seizoen zich vol goede moed had aangemeld waarin elk uur verstreek Bevroren bloemen in zomertijd verwaaien deden ze graag in het hart van jouw aanwezigheid die me altijd raken kon Verzonnen boeken in herfsttijd waar bleef het ware verhaal wat een ieder lezen zou de dag versneld voorbij…

Laten we zwijgen, in een wereld zonder alfabet, maakt de vocabulaire ruimte onbewoond, het leerde ons het beste te horen, te proeven en te ruiken, elk zintuig op de juiste manier te gebruiken, de huid ineen te sluiten tot één betekenis een non-verbale oefening in elk gebaar, de overtreffende trap van lichaamstaal, er is geen woord dat…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

Er waden soldaten uitgelaten Door koraalachtige water Waar glanzend en transparant bontgekleurde vissen tronen En wuivende zeeanemonen Naar een onbewoond eiland Waar tussen lianen na het strand libellenkluwen in lichtbanen Warrelend door elkaar darren En apen met schuchtere ogen vanuit het hoge lover Sarrend hen aangapen…