Alle inzendingen over onbevreesd

onbevreesd tegemoet gaan het zegt niet ik ben niet bang maar ik durf mijn angst te trotseren kijk die met open ogen aan zo spreekt ze met een fluister vastberaden in de wind ook al zijn er vragen ook al zijn er voetklemmen en angels onderweg ik denk dat ik het antwoord er op wel in het “leven zelf” ga vinden…

Ooit werd mij toegeroepen door een geest die over ‘ t water liep: Kom tot mij broeder onbevreesd maar ik vond het te diep…

Een tijd die lijkt te zijn geweest en onbevreesd van mijn zijde wijkt. Ik herinner je in al het goeds en zonder wanklank maar meer dan dit zal het niet meer worden.…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

Wees onbevreesd: eens zult gij slapen In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat. --------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

Zal ik van de wereld zijn Mijn haren in een schutkleur bleken tegenstanders tegenspreken met bovenlijf ontbloot misschien Eens onbevreesd de zaal betreden. Voor haar en iedereen te zien Een spuuglok van mijn voor- hoofd vegend; als teken van beschikbaarheid…

Positieve gedachtes Onzichtbaar, doch zo krachtig Sterk van wil en geest In een lichaam onbevreesd Trachten ruimte en de tijd In heerlijkheid te proeven... Enkel maar het willen leven Flatteert het woord “onsterfelijkheid”…

Losgezongen van de bodem van de lucht, van alles van iedereen die bindt zweeft zij omhoog vleugels wijd gespreid naar een ster, Betelgeuze die ongeduldig op haar wacht om samen te vallen onbevreesd nieuwe avonturen tegemoet…

Maar hoort…, de winkeldief spreekt onbevreesd: “Míjn pakkans is nog nooit zo groot geweest!”…

Wat ligt nu nog onaangeboord In de krochten van mijn geest Een herinnering die mij bekoort Waarvoor vrees ik het meest Wordt daardoor mijn rust verstoord Of blijf ik onbevreesd Vroeger heb ik eens gehoord Was het leven één groot feest.…

Echte liefde Kan alleen ontstaan Wanneer de ziel Onbevreesd is En wanneer je weet Dat het materiaal Om mee lief te hebben De kracht van Je gevoelens Waarmee je kunt Geven en ontvangen In jezelf Te vinden is…

Onwetendheid schept angst Angst schept een innerlijke atmosfeer van afgeslotenheid waardoor je de kracht die in je zit en die je opener zou maken niet gebruikt Elke waarheid over jezelf en over de schepping resulteert in innerlijke zekerheid vertrouwen en onbevreesdheid…

Ik vraag u: wie zou onbevreesd durven kijken in een ruimte, die een blik terugwerpt ...…

voorbij deze tijd zal alles goed zijn voorbij de afstand angst en eenzaamheid voorbij en vrij bewust en gerust omhelzen en samen onbevreesd als we dat niet geloven is hoop en verliezen voor niets geweest we gaan voorbij de overwinning waarderen in het klein zo zal het voortaan zijn…

Droom van dromen, van niet alleen te staan en onbevreesd komen. Droom van staken, van vredig slapen gaan en kalm weer ontwaken.…

Haar kniehoge laarzen Draagt ze met klasse Gracieuze passen Opgewekt Kijkt ze de wereld in Opgeheven kin Op weg naar haar bestemming Gaat ze onbevreesd Een vrije geest Niet hooghartig Niet gedwee Zuiver met de golven mee Met gracieuze passen Een vrije geest Wat geweest is is geweest…

Een geknepen dageraad is niet onbevreesd als de zon angst kent voor ingevroren repliek, als de wond geen verschroeide huid geneest door repercussies van een schaamtepubliek. Wat anders rest er nog dan van lieverlee te wijken naar een ingegraven verlangen, en maar weer met alle stromen mee een vrije vlucht in de kooi aan te vangen.…

De heimweekleuren achter de horizon bereiken geoefende schildershanden met jouw onbekende verlangen zou je deze kleuren willen benoemen als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht tijdens een leefbare droom met als zielsgewichten wind, maan en sterren achtervolg ik jou met een vogelkleur en blijf ik nooit zonder beweging.…

Is er een kans dat het zonlicht in mijn waterdruppel breekt en ik weer terug ben, onbevreesd weer al mijn kleuren ken?…

hij stond op pakte zijn jas met de kleur van de dag telde de knopen op rij sloot ze met zorg de middag en avond voorbij hij knelde werd krap de naden legden het leven van maanden en jaren steeds vast vandaag heeft hij de jas van moet laten hangen treedt onbevreesd de dag tegemoet…

Als ik elke keer als ik je mis of aan je denk Een ballon in de lucht zou laten gaan Zou je altijd weten waar ik ben En zou de hele hemel uit kleuren bestaan Overal een souvenir voor jou achtergelaten Gedreven door weer en wind licht en onbevreesd Zo zal ik je laten weten dat ik je nooit vergeet En dat je voortdurend door mijn hart en ziel…

Niet door vlees, bezield door water en door geest, voor eeuwig onbevreesd! Godsgeschenk in de belofte! Jezus Christus, mensen zoon! Vrede zij u lieden! Lichtfeest! Het is Kerstmis!…

Ik heb je nooit gekend En met gesmoorde keel Word jij meer bekend Als ik je sporen zoek En elk gevonden deel Belees als open boek Dan beeld ik mij nu in Wie jij bent geweest En hoe ik jou verzin En ook die leegte schep Waarin ik onbevreesd Jouw ziel gevonden heb ---------------------------------------------------- Opgedragen aan…

Zwakke momenten onbeheersd, ze voelen het en treden binnen in mij geest en komen ongevraagd en onbevreesd binnen zonder kloppen... Waar ging het mis, mijn bescherming, in de mist van het denken en het doen van vandaag, ik wil het, moet het stoppen, het binnen zondere kloppen...…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

Toen riep ik onbevreesd "ELENA"... Kom mee naar buiten en zie... waar "Jehovah" is!…

Volg je pad, leef vrij en onbevreesd, open voor wat komen gaat, los van wat is geweest. Speel en zing en dans en lach, huil tranen met tuiten, waai met de wind en speel met vuur, want alles van waarde in het leven word je vrijelijk gegeven!…