Alle inzendingen over onderstroom

Hoog en droog op houten jukken ligt aan de voet van d'oude zeedijk Markerwaard - in vergeten drift - Ijsselmeer , onbegrensde onderstroom van Midslander schippers hun onvergeten droom van brekende zeeën vliegend schuim de mast teneêr nog brandt het licht in roekeloos weer geen teken van leven in kolkende golven nu later lig jij daar…

Verloren onderstromen zoeken nu in het riet verheuld in zingen onderkomen. En sta mij bij: dit is een godsteveel. De volheid van je vrouwenhaar dat in verlangensspeling verdolend rond je rijpe mond haar licht bezwaart - Hoe vind ik, nu dit vers: dauwende neerslag, zich te licht bevond, nog evenwicht?…

wat ik verwacht van jou novemberstad in je grijze mantelpak is dat je je vele dagen hult in diagonale regenvlagen die al jouw ontblote bomen meedogenloos onderstromen en laten druipen van het nat dat je straten zijn als hoogglanslak met bruine bladeren regenzwaar glimmend op je natte trottoirs in je riolen woest gegorgel van een onstuimig…

Wij zijn herkenbaar geworden als helder licht in lege ruimten de geur van naakte huid op onderstroom van liefde Wij zijn tastbaar geworden in elkaar’s adem van verlangen de kleur die zich uitstrekt heeft ons gezicht blootgelegd Wij zijn herkenbaar geworden in waar wij waren, hiervoor de beweging die wij volgden de langzame, de snelle…

dwarrelt van een schutblad en ergens erboven de zielen van ongeboren dichters met een weerklinkend welven ruggelings zonder spreken noch een voetwaarts horen het heden vermenigvuldigt zich hier in de baarmoeder van het verleden het landschap van verzwaard papier en loden pennen ketenen gedijend op het erfgoed van generaties onderstroom…

wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang kan een clownesk masker vreugde en verdriet kanaliseren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen van het noodlot je van lieverlede ontmantelen Sterven schopte verstillend je aanstekelijke zin voor humor naar de onderstroom…

ik breek er even tussenuit ga alle gewoontes vergeten vooral het dwingend geweten een ver en zonnig land mijn dromen bij de hand sprookjesachtig etaleren zij hun mogelijkheden de keuze is aan mij maar ik wik en weeg kan niet tot daden komen consequenties vormen onderstromen die mij voeren naar de werkelijkheid ik wil drukte en geen…

Onverklaarbaar voert een liefdevolle onderstroom naar een openbaar beminnen: doordesemt menige adolescent van louche zaken af te blijven, negativisme los te weken, om te keren in het tegendeel. Je zult maar eens te horen krijgen dat je van je zelfzucht bent genezen!…

er is een stilte in het kind een donkere onderstroom van dingen die niet gezegd worden het leven van het kind staat stil groeit niet het kan niet bewegen een lege ruimte in het kind waar niets bestaat waar zelfs geen lucht is in de wachtkamer van de dood blijven tijd en ruimte steken in één zeldzame zin: mama slaat koortsachtig…

het kleine afscheid dromen iedereen is weer gekomen om te zeggen wat er speelt de zon het strand de zee ik neem hun woorden mee als dadelijk de golven brullen dan kijk ik terug zal me met bruin omhullen ja, ja mijn brede mooie rug weeg woorden die gesproken zijn in het kabbelen van de vloed hun warmte deed me goed in koude onderstromen…

je glipt me door de vingers zoals een sterke stroom ontsnappen wil bij elke bocht of waterkant en nergens is een dam het laatste beeld van jou verdwijnt vloeit uit de palmen van mijn handen drijft weg naar onbereikbaarheid de richting keert zich van me af nog even kijk ik om en zoek de bron waaruit de onderstroom geboren is ik volg het…

vertel me wie je bent gooi de deuren en ramen van je hart maar open lucht jezelf ik zal proberen te luisteren natuurlijk niet lachen niet huiveren op het verkeerde moment ik zal proberen te zijn als de wind zo’n zwoele waar in de onderstroom zich een behaaglijke en aangename zomer bevindt maar een oplossing kan ik nooit beloven vertel…

had hij zich weer vastgezet In een spraakwaterval Eenmaal na het hijsen Met niets in de hand of haak Stelde hij verkeerde eisen Of alles aan de kaak En weg was zijn gezag Hij vergat zijn mooiste dromen Stelde zijn reisbrief uit Totdat hij op de vloer lag Verdwaasd in zijn kajuit Ondanks zijn houten been Is hij losgekomen Uit een onderstroom…

Met regelmaat heb ik een trieste dag zo zwaar als lood en haast niet door te komen gevuld met bitterzoete onderstromen en zoute tranen, soms een wrange lach. Zo’n dag waarvan ik enkel maar kan hopen dat hij voorbijgaat zonder ongeluk of ander soort ellende aan mijn juk; hij kan niet vlug genoeg zijn afgelopen.…

daar waar jouw traan mijn land bespoelt over de akkers van mijn karakter, waar de stilte nooit uit ogen verdwijnt daar vind ik jou in de onderstroom van mijn verleden… in brede rivieren meet ik het zwijgen, peil de diepte van jouw woorden, laat jij onze herinneringen achter in het wegglijden van de spijt ?…

We gluren gretig naar de wenken Vergeten dat dit een verdoken val is want de zee strikt...laat het stof zwenken in haar onderstroom, tot diepere lagen. De stad zwaait haar poorten open knipt het licht aan door het hout, de spleten kropen vliegen in de zomer, waaide een vreugde. Een dubbel gejuich ontsnapt. Wij.…

‘n Rauwe, hedendaagse streekroman Rond zaken die bij woningbouwbuurt-buren Al vele jaren wringen, schrijnen, schuren Waarop dan steeds ‘n plan komt voor ‘n plan ‘n Docu vol oud zeer in arren moede Ik spreek de taal niet, maar ik voel de woede…

het was slechts een boze droom dit vasthouden aan mezelf rivieren stoppen niet bij de eerste steen in hun weg mijn bedding verruimt zich met een diepere onderstroom het oppervlak glinstert nog altijd in veruiterlijkte kleuren, iets verdonkerd met het lichaam van het leven, weliswaar de geest van zelfbehoud waart rond in mijn zwarte waters…

De onderstroom van jouw aanwezigheid sleurde mij mee en beurde mij op, liet mij zenuwpijn vergeten, heelde diepe wonden. Ik zal niet liegen, je hebt een vriend, dat heb ik steeds geweten, maar gelukkig pas nadat jouw stem en liedjes mijn ziel met die van jou verbonden.…

Zing, dans en lach, weet wat je wilt vermijden: lees geen geroddel meer, stop leedvermaak hou op met klagen en, tenslotte, staak je stille onderstroom: zelfmedelijden Wees licht, vul je ballon met optimisme wie heeft beweerd dat dichten diep moest zijn? dat je moest lijden aan verschrikkelijke pijn? roep kiekeboe! sliep uit! surprise!…

Een onderstroom verglijdt hoger en hoger Verder komen, we zullen toch verder moeten, maar hoe?…

De herkenning is als de blauwe zwaan, geurloos drijft ze op de nostalgische onderstroom en zuigt haar stuwend naar hogere vluchten. Onze monden roeren traag en bedreven de zuurstof doorheen de gesmolten lava, om sterk en bindend ijzer te smeden.…