Alle inzendingen over onecht

Stalen rossen - kolossen beton Prikken een gat in de zon Kietelen haar blauwe gewaad En werpen ruw - schaduw op straat Stralen verdwijnen - schijnen onecht Ontmoeten het slechtste van slecht Zijn ineens niet meer zo sterk Iedereen rondom - komt om in het werk Verhalen verschijnen - pijn en verdriet Roodzwarte pagina's vol bloedvergiet…

hoofd en terugkeren naar het begin hij nog een soort visje was teveel al verspeelde hij woorden aan de dove oren der toeschouwers van zijn laffe daden daags het gevlucht onder het slaken van wel duizend oorlogskreten die hem de aftocht verzekerden het is bezinningstijd de loutering van een geest die het omgekeerd kon bestaan totaal onecht…

Het leven dat hij doorneemt is onecht en nabootsing. Opdracht de vluchtige kroniekschrijver te zijn. Gedacht, dat, als woorden adem zijn, als adem leven is, niemand nog adem heeft als het gordijn valt.…

Leegbloedend in mijn overpeinzing Ontwaar ik huilend mijn bedrog Te laat begon ik waar te nemen Sleurde je mee in schuimend zog Hoorde nooit die liefdevolle woorden Ontkende wars als zijnde vals onecht Om hen in de kiem grof te vermoorden Niet ik was verdorven nee jij in en in slecht Hoe kon ik die serene liefde negeren Vals als ik was…

Ze is vreemd mollig geschilderd, als een opblaaspop en niet van deze aarde, een onecht stripfiguur, maar wel met okselhaar en schaamhaar, wat overigens totaal geen erotiek uitstraalt, vooral het buitenaards gekunstelde onderstreept.…

de tranenvangers vangen tranen in flesjes om te koesteren te verzamelen de tranen van verdriet aan een draad te rijgen het boek der tranen verhaalt over echte en onechte tranen mannen en vrouwen witte en zwarte water- landers van mensen ook dierentranen van krokodilachtige aard soms een traan die emotioneel is een olifantentraan…

het grote niets reikt zich aan als een goudgele gloed met een kraag van vals besef gezicht verloren in onecht gezichtsverlies ondergedompeld door die ander die jou is, en toch weer niet zelfs geen notie meer van je wens tot vergetelheid onder het gouden vocht ligt de onzichtbare sleutel die alleen gevonden kan worden door jou zelf…

bijna al weer april waar ik liever nog niet aan denken wil die maand schonk ik jou het leven maar dat is jou nu om het even zo gelukkig ik was zit ik alleen nog in zak en as zie jij mijn liefde als onecht bestempel jij mij als heel slecht digitaal moest iedereen lezen dat ik geen moeder was en niet kan wezen ontspoord ik radeloos…

Gesol met andere harten slaat terug op onechte, wrede, zieke harten. Met je lichaam makkelijke prooien misleiden is goddeloos. Ik smeek jullie, bescherm jullie zielen tegen de roekeloze eerlozen.…

samenvallen in een soort somber onecht neuken, en zelfs dat is hard gezegd voor wat wij deden wij hadden voor elkaar wel duimen nodig en de beslagen ruiten die zeer onschuldig toezagen op wat wij eigenlijk niet deden. Het is nooit gebeurd hoewel wij wilden en het nauwelijks was…

Drie mensen met uitzicht op de wilde zee, en de regen die met vreemde vlagen in het zoute water valt De muziek van Jean Michel Jarre die hard over het strand heen waait Rijen palmbomen die in gelid kromwaaien alles lijkt onecht Alsof ik in een Spaanse film speel en de prachtige hoofdrolspeelster, “Jij die naast me zit en woordeloos over…

onecht kind van gespeelde liefde met harde hand uit 't veld geslagen in vuur gesmolten vanaf 't prille begin door niets ontziend leven gewalst & geplet in mallen gegoten in duigen gebogen in plannen gesmeed staalhard geslepen met woorden gevormd & in regels geperst door ouders van goud gevoed met de angsten van lood…

zodat hij de aandacht op zich gericht zal weten of wil iemand heel blij dit gewoon uiten en het de omgeving laten ruiken met zo’n geurtje van: kom maar dichterbij en ruik mij ach het is natuurlijk niet een en al verdriet maar wat een overdreven parfumgeur niet vertelt is hoe het geestelijk werkelijk achter z’n onechte geur met de…

. ------------------------------ uit: 'Alles onecht', 1984.…

Geschreven stilte op de huid leidt tot het lot van ongebondenheid zonder dat de ganzenveren breken geslepen in hun vrije vlucht van toegankelijkheid op de grens van de werkelijkheid en het lijdzaam schrijven genas verbonden in gehechte levensplooien sluimerde een onechtheid van het denken met de gesluierde waarheid voor ogen die…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen, buiten trachten een wereld te omsluiten leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren zeker ook onder het blauw een glimlach in de zon waar men ademt tussen keuze en leuzen van verzamelde levensbrokken…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen of buiten, helpt trachten een wereld te ontsluiten is het leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet of wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren, het kan zeker ook onder het blauw met een glimlach in de zon ademt men dan tussen keuzes en…

Jij liet mij zien dat heel veel grote levensdoelen onecht zijn en kunstmatig opgeboend, en dat er wordt gezopen en gezoend, en je wel denken kan, maar beter nog kan voelen. Je stierf zoals je leefde: onvoorzien, op jouw manier als altijd bovendien, het boek nog op je schoot, en naast je de jenever.…

laten Ik schaam me Omwille van hun verdriet Hun gemis is zoveel groter Toch wil ik huilen Hun verdriet wat overnemen Wat helpen de last te dragen Alvorens ook zij Steigeren Ik mag geen verdriet hebben Niet nauw genoeg Bij betrokken En veel woorden om eraan te verspillen Zijn ook niet nodig Waarom mag het niet Het is allemaal zo onecht…

Heb je tot de zondagochtend bewaard tot de langzame nevel van een glas wijn teveel optrok en je me leek gevlogen en mijn rijm verschraalde en je gezicht me nu wat uitdrukkingsloos aanstaart en je haren onecht blijken te zijn en ook je borsten me hebben belogen en je hartstocht me zowat heeft opgelicht.…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

Het is iedere dag opnieuw een gevecht wat voor mij de waarheid is, is voor anderen onecht. Het lijkt verzonnen en zit in mijn hoofd, als ik schreeuw hou op ga weg dan luisteren ze niet en voel ik me moedeloos en verdoofd.…

sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde, zo surfend over de goudverf van een herfstdag overzag Ik de tekens uit de letterdoos die de hemel voor mij koos, maar sloeg deze direct weer dicht, een ideologie wordt hopeloos en broos, niet volmaakt in onecht…

zoekt het in het kleine, verdiep je in de echtheid van de mensen, richt je op hun herontdekte schreden, in onbestaande mogelijkheden, misschien onechte treden beschildert ze met je eigen kleur van aardse waarheden, waaraan niet aan te ontkomen valt, het markeert de meridianen van het hart naar de ziel, as van het tijdswiel…

Het had een beetje van ontstaan, beroofd van dat grauwe uur tot uur, een ietsje blauw had het, onecht. Een lijntje meisje, vrouw of wat, een brugje naar de overkant.…

Spinnenweb, skelet, gehuil van witte geesten, onecht als alle dagen, vals als jij. Maar wij schrikken zo snel niet meer, wij laten ons nog slechts elkaar op het lijf jagen. We reizen van ons vandaan, elke dag, zo ver als we durven, met het oog op bestemming. Niets minder dan dat.…

Bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, een schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten…

Jij wint het niet hoor meisje, je bent onecht en koud. En als zijn ogen open gaan en hij de waarheid ziet. Wat heb je dan nog over? Ons zeer zeker niet.....…

vrees of sluimer op de mensenaard kon richten niet dat het mijn gemoed verlichtte Ik zette stappen in het zand en sta nu hier als koningskind verleden werd nooit transparant te onderscheiden van mijn heden hun horizon niet te ontleden kaleidoscoop van eigen hand 'k Verwijl fysiek in 't hier en thans mijn ziel is schijn, mijn hart onecht…

Ik bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waarin ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot een prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel, dingt…