Alle inzendingen over ongenaakbaarheid van

Gedijen, uitdijen Korstmos en cosmos Groots in bestaan Beiden ongenaakbaar Ik zie ze aan En schud mijn hoofd.…

Op sparrenhoogte ongenaakbaar voor een kat twee tortelduifjes…

Ongenaakbare ziel, waarom is het water zo bang voor het vuur?…

Ongenaakbaar Lag hij naast haar Uit pure verveling Baarde zij een tweeling ...…

Jouw ramen beslaan Van mijn onverhoedse warmte De mijne huilen Om jouw ongenaakbaarheid…

onherroepelijk beklonken koud voltrokken ongenaakbaar feit knievallen rewinden fast forward verleden tijd…

je rotst in ongenaakbaarheid maar in de stilte hoor ik dat je splijt onder de hete zon als ik rust je warme voeten heb gekust dan zijn we samen thuis in eigen eenzaamheid daar waar jij kiert de nachtelijke tranen vangt breekt vorst je langzaam open slopend omdat er kilte huist jouw ongenaakbaarheid is schone schijn daar waar…

ongenaakbaar geloof, politiek gedraaikont, reclame als bewijs. Allemaal etiketten die ik, zelfklevend, uit vrije wil niet wil. Ik werp niet als eerste en wil ook niet gestenigd.…

Herhaaldelijk de grandeur het geluk eerst niet uitlegt te azen op repercussies onder ongenaakbare voorvallen; op een grote dag een brave Hendrik herinneringen opzegt, zonder enige houvast kort na middernacht kaarten gevallen.…

(tanka) De regenboog glanst, wekt grote kijkvreugde op door zijn plotseling verschijnen en weer snel gaan, steeds ongenaakbaar blijven.…

hou vast onverdedigbaar leven levenloos loos gebaar streven leidt naar een ongenaakbaar slot er was niets er is niets er zal niets zijn doch slechts dood gewoon ons lot…

Een goudfazant van formaat hoog karaat kleurpalet steeds bij de hand scheerde ongenaakbaar schier schichtig over 't land bijten in het zand was niet zijn trant…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

ongenaakbaar koester jij je maagdelijkheid jouw naaktheid is gekleed met bloot opportunisme voor wie liefdevol de sluier licht is er intimiteit in een teder ontdekken van de paradijselijke werkelijkheid…

Toelaatbaar zonder meer, maar ongenaakbaar steeds weer. Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

klotsend beuken grijzige golven op grauw betonnen pier die ongenaakbaar ongeroerd volhardend wortels slaat doorheen het water en het zand in wetenschap dat het tij wel weer zal keren lijkt hij de enige vandaag…

De Dame statig, ongenaakbaar.…

In fluisterrijke gedachten ontsproten vlinderde zij bestaan staarde zij golven ving het zilte schuim met broze vingers liet nevelige gedachten gaan stierf duizend nachten in eenzame dood ongenaakbaar gekerfd in naam…

aan mijn zijde loop jij mee de afstand is groot naar jouw gevoel zo diep en ogenschijnlijk ongenaakbaar schraal in uitdrukking zelfs koel een breekijzer zou ik willen hanteren jouw verstild hart bevrijden och, wie ben ik om jou te bezeren…

voordat alles is vergeten loop je met je hoofd tegen een muur zonder pijn blussen tranen alleen een vlam niet het vuur het vuur smeult na wakkert aan en uit en weer aan doorgaan met leven alleen nog geven ongenaakbaar onvatbaar onbrandbaar maar lief oh zo kwetsbaar…

ongenaakbaar spant beton over hun laatste zuchten zij konden niet vluchten uit de tunnel des doods omstuwd door feest breekt chaos de geest stuurloos botst wat komt en is geweest hoofden buigen in stil getuigen van de laatste love parade…

passages van voorbij flitsende treinen mijn kleine leven groot maken stil meekijken over jouw schouders mijn zwervend bed door de kosmos klimmend op ongenaakbaar graniet werelden door een caleidoscoop bezien wie rekbaar reist kan beeldend verhalen…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

Zachtjes waaiend door alles Door een onaangetast of verdord geheel Slurpend, kwijlen van alle beetjes Ongenaakbaar zacht en teder Hard en ijzend De wind raakt ieder stukje Van het midden De weg door alles De goot de duivel en verlaten De passie en de bloem Balans Het Midden…

de storm is eindelijk gaan liggen het blad dat valt valt stil onopvallend en de grond staat het toe in hopen rond de bast, een kruin kreunt ongenaakbaar naakt en staat vreemde vogels toe de takken te bevolken ik zie vleugels in wolken…

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

. ------------------------------------------ Spijtig - ongenaakbaar, niet benaderbaar…

In deze uitgestorven kustplaats vastgenageld in het zand zie ik hoe je ongenaakbare met roest bedekte lijf de beukende golfslagen onverstoorbaar incasseert. Het tandenknarsen van de tijd het wassende water de tartende zeewind weten niet van wijken ze maken je gestaalde hoofd koppen kleiner. Een albatros landt zwijgend op je hoofd.…

Liever hang ik in het landschap met een hoofd dat scheef hangt van verbeelding de vijvers ontwaren met bootje iris de blote ogen van ‘t oeroude baarvoets badend in arcanum Liever dan de naakte essentie vangen stokstijf op het doek gedwongen veel weerglans gebroken met barre ongenaakbaarheid de bevangenis van blootte…

Heldenmoed is vrij, gedragen op twee handen zitten zij ongenaakbaar met het staal dat lippen perst en de reis die beiden brachten van oost naar west is nu ten einde; waar de zon de ochtend raakt is vast thans vloeibaar tot de avond geregen. Zo gaan zij op in een wolkenloze lucht als druppels in elkaar gevlucht.…