Alle inzendingen over ontgoocheling

Ik breng je heel mijn ziel, zo tam, mijn niets-zijn, zonder aarzeling, mijn schrale trots, mijn povere vlam, mijn hele kleine ontgoocheling. Ik weet je bent het geenszins waardig; maar ben ik waard te zijn bemind? ik weet je vindt jezelf strijdvaardig, jij weet hoe geblaseerd 'k me vind.…

Als kind kon ik ’s nachts het raam uit vliegen ik spreidde mijn armen en dreef door de nacht als een meeuw op de wind, het was niet moeilijk en niet zwaar ik spreidde simpelweg mijn armen en zweven maar. Freud zegt hierover: een gesublimeerd verlangen naar macht ach, wist ik veel, ik was een kind, ik was veertien jaar. Nu hoor ik vaak een…

En zeg: ‘àl mijne liefde had Niet kunnen veilgen tegen leed; Geen koestrende armen weren 't wreed Waaien van wind; geen balseming Geneest in 't hart ontgoocheling.... Zij was nog blij die henenging....’…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

winter wordt lang killig nat grijs met zo nu en dan misschien onschuldig wit de lente was pas nog broeiend heet en om te steunen de tijd daartussen behoorde ’t frisse groen en ‘t kiemende verlangen van beloofde bloei nu verbleekt reeds weerspiegeling in plassen herinnering rimpelen vervagende beelden pijnvolle ontgoocheling…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

toen ik heel even van een afstandje naar mezelf keek er slechts teleurstelling ontgoocheling verlatenheid en een zeker falen bleek en de vraag rees zoals bij zo velen wat ging er mis of juist goed toen en hoe zou je dat nu anders doen helaas het is gelopen zoals het nu eenmaal is ooit verkeerd begonnen wordt er veelal niets meer…

. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis. Dit gedicht komt uit de bundel: Wegdraven naar een nieuw utopia (1971).…

Terecht dat scheve ontmoetingen tot ontgoocheling leiden. Maar taal troost. Toont toch maar jouw mogelijkheden: zó wordt de code gekraakt, zó gaan gedichten open.…

Bespaar je een ontgoocheling... Doordenk nog eens wat telt.…

Dichter nader jij zwart als Onyx op de tast naar ontgoocheling Ik ben zo ziel tot jouw huid geneigd te hullen na de getuigenis verleid tot de daad Er komt dat moment van tegenstrijd van ondergang en verraad Maar ik ben zo dicht op jouw huid zo verliefd en onbeduidend als een tik in de tijd En dan de klap, een val in ongenade De…

Je toegankelijkheid laat ontgoochelen, zeg nou zelf.…

Dromen, wensen, ontgoocheling, laat ik ze te water in een papieren bootje? Zodat jouw onmacht mee verdwijnt? De fluwelen zachtheid van je kleine kinderziel heb ik je niet ontnomen. Het onoverzichtelijk slagveld van je jeugd heb ik niet doen ontstaan. Gestreden, gevochten... Niet genoeg!…

Fata morgana blijft zinsbegoocheling Waarom dus denken aan ontgoocheling? Het heden koesteren is geen slecht idee Vertrouwen en geduld hebben; ieder kan er wat mee. Dat zo kostbare zand bewaar ik in mijn handpalm.…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zin ontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan.…

het bleek een wandeling te zijn waarin nauwelijks van gebaande paden werd afgeweken een schijnbaar ordentelijk leven tot ik jou ontmoette jij mij de schatten van het leven liet zien verborgen onder spinrag van jaren grijs in voorbijgaan wachtend op het eerste ultieme ervaren van zijn jij hebt me wakker gemaakt ontdaan van ontgoocheling…

Maar tussen de zinnen door, staarden mij de muzen aan, brachten mij ontgoocheling.…

Bal driemaal stuiterend klimt ten hemel suist vervolgens naar hel Tennis Rennersbenen flink gemasseerd tegen bonkige koersewegen zachte sneeuw als manna Ontgoocheling Woorden geregen letters gescheiden door tekens binden alles aan elkaar taal!…

Waarom kunnen wij ook niet het leven leven zoals het komt, met zijn ups en downs, met zijn kinderstemmen en gejuich, maar ook de tranen en de pijn, het afscheid en het weerzien, de ontgoocheling en alle dwaasheid die een mens blijkbaar moet doormaken om wijs te worden?…

Soms richt ik mijn ontgoochelingen af als logge, dolle honden. In hoge maïsvelden liefst, zoveel geritsel dat je desillusies er wel uit je hoofd lijken te lopen, voor je uit. Ik roep ze op in al hun pijnlijke details (Breng terug! Rechtop!) en laat ze daarna Los! Af! Liggen!…

Twee-een verliezen of met 2-1 winnen: ontgoocheling of een uitzinnig feest. Je kunt er maar het best niet aan beginnen, dan is je leven wel zo kalm geweest. Ik vond het jammer dat wij toen niet wonnen, want winnen is het doel van elke sport. Maar anderzijds is voetbal meer dan verzonnen: geen mens die er veel menslijker door wordt.…

Te vaak en te vergeefs heb ik getracht de dialoog naar mijn hand te zetten, in ontgoocheling bleef ik achter ter zelfde spijt wat niet vermijdt dat spektakel in andere zetting uit te drukken in treurig leed omgeeft, van eigenwaarde ontkleed, zodat ik terug kon vallen uit het mirakel dat in mijzelf geboren was en bij tegen beter weten…

Vroeger stond geschreven in de sterren wat er van me komen zou onrealistische dromen van status en succes lachten me zelfverzekerd toe Zwevend op de komende glorie me van geen kwaad bewust dat ontij zou kunnen komen waar voorspoed was beslist De klap was enorm en plots besef van dwaze utopie vernedering en ontgoocheling in een leven zonder…

avontuurlijk drenkelende woorden twee zachte vellen papier droegen elke vleug waarin antwoorden de gedachten verraden, hun ontgoocheling uitdrukken en verwoorden.…

Alleen heeft zij me 't hart In de fluwelen avondstond Oneindiglik gewond; En 't doet me nu zó zeer, Dat ik lauwe tranen weende, Langswaar zij henen ging, Latend ontgoocheling, In de droeve kring, Die rond mij hing.…

Ie è û (Echoën minuten stilte) Dat je geen teken geeft maar een teken bent is iets waar geen dorre ouder iets mee kan En dat jouw oversteek zijn eigen metafoor werd vinden enkel hermeneuten interessant De gang van abstract naar concreet heb je ongewild ontgoochelend schitterend volbracht.…

Waar we lagen in het groenste gras vol madelieven die na de daad geshockt maar kranig weer zijn opgeveerd, wat ik daarna te veel en vergeefs getracht de tijd door mijn geest te manipuleren onverteerd, de ontgoocheling kwam later, bleef ik achter in schaduw van de spiegel staan en steeds verder van het mooiste beeld vandaan, gespleten…

Och, arme, ik hou mijn hart vast, snap je expansiedrift, maar vrees je acute ontgoocheling. Weet dat ik altijd nog aanwezig ben om je desnoods op te vangen, wat ik in mijn wensdromen maar al te graag doe.…

Maar idool en droom gingen spoedig sterven in tranen van bittere ontgoocheling. mijn roze geluk viel aan scherven en het blauwe verlangen dat in weemoed verging. Vele bladzijden liggen nog precies in mijn geheugen alsof de dag dat ik ze schreef,pas gisteren leek maar hoe hebben ze mij ooit kunnen verheugen?…

' Overschat zijn kansen Staart ontgoocheling weg Zij kauwt : 'Zin in dansen ?' Hij krast : 'Scheer je nu weg !' Zij krabt : 'Dans maar met jezelf ...' Sexy-Slaapkamer-Stemmen Sophie…