Alle inzendingen over ontploft

juist las ik in het ochtendblad na die van twintig en dertig is nu een bom van vijftig megaton ontploft bij nova-zembla verwekkers van chaos maken ijzige muziek regenwolken uit het noorden dragen de echo met zich mee tik tik tik tik tik tik de hele weg naar huis heb ik de morgen niet gezien het is al negen uur ----------…

Jouw beeld voor mijn ogen als ik ze even sluit Is alles wat ik zien wil hoe jij je lippen tuit De kus die daarop volgt brengt mij in een trance Mijn hart, dubbele slagen, ontploft bijkans En als de kus dan eindigt voelen mijn benen week En heb ik echt geen benul van hoeveel tijd verstreek Zo passioneel, zo teder als jij liefde kunt…

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek en een kop zag die niet meer op mij leek in mijn rug de pijn van mijn graat gleed mij onderin verlamde, naar voren trok zodat zelfs mijn onderbuik meedeed mijn knieen in luid protest kraakten bij het hurken op de plee ik mijn vuist balde waardoor mijn knokkels ontploften mijn armen niet omhoog wilden mijn…

wat doet de driftkop als-ie kwaad wordt omdat hij zich kapot ergert vanwege frikkerig zeiken over puntjes komma's zijn ontroering leidde tot beroering hij ontplofte eerst zag men rookpluimen uit de neusgaten stoomwolken uit de oren toen vonkten toetsen er kwam vlammend tekst de ontvangers schroeiden hun ogen zij schreeuwden het…

de stad ontploft tweevoudig als de daders galopperen in het lagere dal - want ik ben eertijds met de helm geboren en zie, met verdeeld gemoed, in de stand van je ogen de verborgen toegang tot het koninkrijk der doden o wee, ik zet een stap achterwaarts en neem met overleg mijn hoofd in mijn handen reeds heeft de aarzeling de tover verbroken…

bezig net als mama, en lief muis Kees hangt aan zijn staart hij kijkt mee en snuffelt dan aai ik hem, dat vindt hij fijn Ik was twee, nu ben ik zeventien mijn kamer is van mij, en Trini is van mij, mijn spullen vrienden, baantjes, geld en alles wat mama niet goed zou vinden als ze het wist, is van mij allemaal van mij ook als het ontploft…

Wat ik je wil zeggen Kan ik niet Wat ik wil doen Kan ik niet Wat ik wil proeven Kan ik niet Dat ben jij Als ik niet oppas Word ik verliefd op je Maar dat kan niet Dat mag niet Als ik jou zie lopen Ontploft mijn hele lichaam En vooral mijn buik Als je tegen me lacht Doet mijn mond Wat hij zelf wil En breekt hij uit In een brede glimlach…

alles is als steeds tevoren vrijdag, op de Nassermarkt totdat die raket ontploft zestig levens gaan verloren. acht divisies om de stad met daarbij nog moordcommandos zicht beperkt door blinde haat doden ieder op hun pad. woestijnratten in de val zandstorm tegen rookgordijn wie wordt baas in de woestijn doden - wie kent hun getal?…

Glazige bellen ballen ontsproten uit een schoot van zeep deukbaar en vervormend geblazen en dansend in de wind kleurig als de regenboog reuzen bel in hoepel sluit mij in je bellen sap verklein me tot een foetus ontploft en overlevend blaas me in je bellenspel spat uiteen in treurnis wachtend op een nieuwe bel bellen vlucht in wording…

Haar ogen, ontploft in kleuren Waarin ik fragmentarisch uitdein In haar heelallen, hoe verder, hoe kouder, Tot ik in het zwart verdwijn, Implosief in haar achterblijf. In de duisternis glimt ze als zwarte marmer. “Du bist so schön, ich liebe Dich,” Zeg ik zo, omdat ik, dit, In mijn eigen taal niet zeggen, Niet straffeloos zeggen kan.…

Je hart ontploft, door nieuw geluk door krachten van een hoog kaliber warmte gloeit, helder als glasfiber niet te verdragen die liefdesdruk.…

zag je sporen in de grond een kale horizon geen vijand die het nodig vond om jou te raken je ging het maken in dat vreemde land van kogels en granaten was eigenlijk gewoon voelde als routine nog niets aan de hand tot je maat ontplofte jij zijn darmen zag jullie schoten terug als blinden omdat in deze oorlog nu weer alles…

." In je tirannie vergeet je even Alles wat het leven jou gegeven heeft en Flex je al je spieren tot ik denk dat je ontploft Als jij ontploft, dan springen kikkers Uit je kop om jouw gekwaak over te nemen En je restjes op te vegen Het leven is nou eenmaal hard, als je je hard maakt Voor juist alles Dat het leven je ontneemt Jij wil…

Scheurend ontploft het ziekenhuis als we weer buiten zijn. ------------------------------------ uit: 'De gedichten 1991-2000', 2000.…

intern brandt het dof en ook intens, de wereld alweer ontploft wordt het opnieuw zoeken naar de draad, Ariadne waar ben je toch heen gegaan? de kronkels van een kant mochten ze nog gerechtigd zijn helpen niet iedere mens uit zijn kleine vreemde wereld…

Dan breekt het kleine lichaam los alles van de dag scheurt open in gegil van ja en nee rook onthult het angstsyndroom dat telkens slaapt en wakker wordt door steeds hetzelfde beeld dat stampend in het hoofd ontploft en puinhoop achterlaat in overspannen geest zonder eigen wil verlamd door flitsen van herinnering die zich oogverblindend…

Een nieuw soort democratie is geboren De democratie der blinden In een wereld waar eenoog koning is Het andere oog knijpen we dicht Als onrecht geschiedt Of in Brussel een bom ontploft De schaamte ver voorbij De graaicultuur Men weigert het boetekleed aan te trekken Terwijl de bedelaar buiten sterft van armoede Over alle partijgrenzen…

de weg te ruimen wie op anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van de wereld dat alles geleidt en feiten, wetenschap en schoonheid egaliseert tot menige woede ontploft…

jouw groene nacht verbrandde gisteren dromen van zand, woestijn onder een witheet licht bommen ontploften, helderder dan sterren over het stille zwijgen van de palmen oorlog verbrandt, en ook het fosfor het bloed, het vlees, het leven vloeibaar kristal van een bedrog waarin als bliksem onverbiddelijk groen zuur van een lichtzinnig vuur kom…

en net als zij me zachtjes wil gaan strelen ontploft de wekker met een wild geraas een oude boterham met pindakaas vervolgens op m’n werk een dag vervelen wat saaie post, wat zure klanten mailen bescheuren om de grappen van de baas dat zeker nog een jaar of tien - helaas mijn straf is langer dan van criminelen dan weer naar huis, de snelheid…

Het meeste, oorlog, had ik je lief toen ze in sneeuwvelden sneuvelden ik beminde de bolsjewistische horden ik vereerde de fascistische beul vliegtuigen ontploften in wolken het regende gierend metaal hortende tanks in modder bevroren vlammend karkas van industrie walmende paarden in tuig van ijs vaal masker met bloed geschminkt neuriënd…

Ik ontplofte. Na twee flessen witte wijn daalde ik af naar een romantische aanlegsteiger, waar ik met twee Duitse schoonheden diepzinnig omarmd op de foto ging. Ze straalden als de zon, waren liefdevoller dan dat, anoniem mijn grootste muzen.…

Een bel ontploft zacht aan het oppervlak; heeft ook het ongeborene al ontzetting? Wat heb je toch met de stilte, steeds minder beangste, verouderde man? Je leven heb je onder de leden en je wil toch niemand meer laten delen in die besmetting? ---------------------------------------------- uit: 'De hazen en andere gedichten', 1979.…

Gemompel en gewuif…een schreeuw ontploft in de arena. De kleurenzee van vlaggen. Koperblazers vullen hun wangen. De spits legt aan, een gekrulde wreef schilfert de bal, een kwartdraai van de heup, een ingetogen dans. De doelman zweeft naar de lat en schat de afstand, de snelheid van het bananeschot. Hij vergist zich.…

zinnen bloeddoorlopen ogen, lallende tong egotripper, verdoken rebel zonder maatschappij wankel en alles verloren te luisteren naar wat ze zelf ook had gekund mijn gedicht al niet meer nodig in haar uitzonderlijk verschenen leven op een schilderij van jeroen bosch ik wachtte op wat moest gebeuren, morgen te dicht opeengehoopte mensen die ontploften…

Is het pas gisteren dat ik je achterliet verstikkend in de opgehoeste woorden die vol venijn je eigen adem smoorden als onbeheerst ontplofte staven dynamiet hoe vaak heb jij gewenst me te vermoorden en vond je me een gore slet of parasiet waarvan je kotste om vervolgens hypocriet luid schat te hijgen wat de buren hoorden nu kniel je als…

Elke nacht wordt aan het boek een nieuwe bladzij toegevoegd hij bladert langs verfletste plaatjes op de zwarte bladen dood en verdriet op de witte bladen vreugde en onschuld het groeiend boek wordt stilaan zwarter het lichaam voelt de geest en antwoordt met gebreken de geest laat zich tergen tot hij ontploft in desperate woede en op een…

meer oorlog worden Daar zal hij immens veel kosten Oliejunks mogen graag de mond smeren Verslaving zet vaak moraal bij het huisvuil In Ieper omkransen dagelijks klokvast slepende klaroennoten de Menenpoort al-Assads gifwalmen kronkelden dodelijk Stille lijken horen geen klanken meer Kerstdag spreekt van hoop op harmonie Feestvuurwerk ontploft…

Wim Meyles loopt zich vrij, kiest positie, dreigt uit te halen met een vlammend schot, maar net voor het projectiel van z'n pantoffel schiet bedenkt hij zich, en met een handige beweging belandt het bruine monster via een magistrale Cruijffiaanse omhaal in het doel...de Kuip ontploft...en dan, in miljoenen huiskamers en kroegen, is het legioen als…