123 resultaten.
Een dichter vraagt mij…
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 158 zou het kunnen…
of is het toch een illusie
ik bedoel, zo vol gevoel
schrijven naar een doel
misschien is het één
van de talloze dromen
teveel denken aan
zoek ik naar iets
wat niet kan
of zelfs mag bestaan
wil ik te graag geloven
dat woorden
zich weten te ontplooien
gedachten kunnen stillen
is het iets onmogelijks vragen
dat…
Multiple Choice
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 547 Verdichting Chaos tot
Ontplooiende ontwikkeling
Cirkel
Punt in het hart
Onbegrensd ontplooiende
ontwikkeling,
Neemt de tijd
Tot zij terugkeren,
cirkel wordt punt
Relatieve betrekkelijkheid
Geleidelijke groei
Geleidelijke geestelijke
groei
Een, Ohm, Een, Punt.…
Lente zonder verval
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 hebben
de bloemen geplukt
die hun kelken verwelkten
anderen in knop
vertraagden door
zaad en vruchten te maken
we gingen voor zomer
in schoonheid voor al
eeuwige lente zonder verval
maar kleuren vervaagden
toen de knoppen verdwenen
en het bladgroen bevroor
onze weide bleef zwart na
ontdooien want zonder zaad
kan geen bloem zich ontplooien…
In licht craquelé
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 in licht craquelé
uit scheurtjes
in tijd lekt de kleur
van pigment
jouw vitaal moment
heeft een waas van
vergeten leven gekregen
zelfs het mystieke
van je lach is in
diepte wat uitgevlakt
ik probeer met
de fijnste penselen
iets van die magie te helen
in retoucheren laat ik
de jaren ontdooien zo dat
je ziel zich weer kan ontplooien…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…
ogen die beroeren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 940 magisch zijn de ogen
die je beroeren in dromen
het hart doorboren
smachten naar jouw ziel
die een lach ontplooien
elkeen laten hopen
die zorgeloze blik
een liefdesgebaar
lach in de ochtend
laat werelden ontwaken
breng mij in hogere sferen
omhels mijn hart
laat mij er in verdwalen
geheimen achterhalen
waarom die ogen van jou
mij…
Je ademt goud
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 je vliegt en fladdert
dartelt dansend rond
rust kleurrijk in de
vroege morgenstond
die rozerood jouw
koude vleugels streept
zijn warmte geeft
tot zacht ontplooien
je ademt goud
schrijft lente in
het hemels blauw
met jouw pigmenten
in speels aanwezig zijn
benader jij de rust die
als je neergestreken bent
lieflijk het volmaakte kust…
Kleuren die ontdooiden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 162 een kleine lente
ontspon zich
in jouw wintercocon
zon wikkelde
de draden af
die schaduw gaven
zacht ontwaakten
maanden slapen
in het eerste licht
dat vorm gaf
in het strekken
van nieuw leven
zag je vleugels
strak ontplooien
kleuren die ontdooiden
je koos als regenboog
een fladderende vlucht
vrij in helder blauwe lucht…
Als een roos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 378 Wilde ruimte mezelf ontplooien
leven in het heden door liefde
omarmd aanvaarden dat verdriet
ook hoort bij het bestaan.
Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien…
de wereld is je vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 968 je loopt met vleugels
en je lacht
de wereld is je vlinder
die vliegt
in al zijn kleurenpracht
je voeten zijn wel
zwaarder dan je dacht
je zet ze
niet verkeerd
maar recht vooruit
toch voelt het stroever
het dansen is eruit
soms ga je onderuit over
de drempels van vroeger
ik reik je de hand
laat je weer vliegen
ontplooi je maar, er…
Geniet!
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.032 Ontplooi je!
Doe wat je moet doen.
De tijd is rijp!
Ik geniet,
omdat ik weet
dat het goed zit
tussen ons.
Omdat je vanavond weer
bij me terug bent
om deze vreugde intiem
met me te delen.
Ik verheug me
op vanavond.…
Met minder talenten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 146 je ogen stralen
enthousiaste verhalen
over je nieuwe baan
een plek waar jij
het mooie in je
eindelijk kan ontplooien
op een lijf geschreven
dat soms niet voldoende
energie meer kan geven
hier heb je mijn hand
zet het kleine stukje
onzekerheid snel aan de kant
in de droom
van je leven kun jij
ook al je warmte kwijt
aan hen die…
Nog kleuren ze naar zon
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 460 draai ze maar eens om
in donkere schaduwlijnen
draagt herfst al haar vorst
en knisperen op de stoep de
kleine ijskristallen morgenvroeg
in klaarheid
is de boom geschoond en zijn
de takken rijkelijk beloond
met knoppen nog in ruste
pas als de winterkou
zijn laatste adem haalt
in plotseling ontdooien zal lente
zich in prilgroen gaan ontplooien…
Diploma-uitreiking
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.317 Veelkleurig schilderen we
delen van het leven
een groot vlak sociaal
boven het cultureel
door ’t hele doek
zien we onszelf verweven
hier iets te weinig
daar weer iets te veel
het sociale buigt zich
naar de ander over
het culturele haalt
het anders in de ander boven
ziet het ontplooien in verrassend
tot een gouden zonneboog
zo komen…
Al jong geknoest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 405 zag je staan
al jong geknoest
éénzijdig zijn
de takken uitgelopen
ze bogen voor de wind
die heersend waakte
over jonge loten
je wortelde zo diep
na winterslang te wachten
loopt in eerste lente
dan verrassend uit jouw prille
groen heeft niets van doen
met al die oude krachten
zij volgt het licht
in vrijheid door ontplooien
sluit…
Maagd
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 644 wippen mocht
besloot dit enorme gedrocht
om naar een peepshow te gaan
En daar ontdekte Theo keer op keer
dat hij geen panda was maar een masturbeer
---------------------------------------------------------
(Van de honderden miljoenen dieren die in Nederland gehouden worden, krijgt slechts een klein deel de kans om zich seksueel te ontplooien…
Verbod en stiekeme genot
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 520 ben bij je
in de zon waar
de sering haar
laatste kleuren zingt
het geel van hazelaar
naast blauwe regen
de zomer tot een
warm ontplooien dwingt
weet met jou
de kersenboom zij
bloesemde in tal van
jaren als een droom
de eerste pitten
vaak te zuur om door
te slikken maar het
verbod en stiekeme genot
haar leven is
gestopt…
tulpt rood je mond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 398 ik steek narcissen
in je haar en
blauwedruif je kuifje
je tulpt rood je mond
het groen streelt
zacht je vormen rond
in het samen wiegen
op een zoele lentewind gaan
we de winter eindelijk bedriegen
ik krokus jou
in pril ontplooien mijn
warmte zal de sneeuw ontdooien
kleur met mij het voorjaar in
winters wit komt tot…
Hebzucht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 98 Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien,
we moeten ons steeds meer ontplooien,
en zo een rentmeesterschap vergooien,
hebzucht is als het paard van Troje.
Helaas ontbeert ons een medicijn,
tegen dat menselijk venijn.…
Intens geluk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 188 ik wist je in ontplooien
adembenemend mooi
het vergezicht met bergen
dalen groen na warme dooi
surfte snel en kon
je bijna raken in
groenblauwe golven die
de hoogste omslag maakten
voelde de hitte
van je inwendig vuur
wist de grootsheid in erupties
aan je voet de stralende natuur
zag je onder mij verglijden
daalde langzaam door de…
Schemert al herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 216 je gezicht is dood
maar in de lijnen
schemert al herinnering
je warmte is verschoond
en in je hand ontplooien zich
mijn tranen en jouw troost
je blik bracht leven daagde uit
om meer te geven keek en hielp
als anderen bleven steken
je stem klinkt door in onze woorden
we schrijven zinnen met jouw naam
het verhaal van leven neemt geen…
je lentent al
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 378 mijn winter zocht
de rust die kust
in kleuren van verleden
oogst die draagbaar was
zon die zomerwarmte gaf en
het gewas tot vruchten bracht
in sneeuw en ijs zijn wij
verhard zonder ontplooien
nu is er kans om te ontdooien
je lentent al in sprankelend
verschijnen dooit winter reeds
waar sneeuw en ijs verdwijnen
jouw kussen…
Ijzige blikken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 119 mij ongekend
er waren geen woorden
waartussen emoties laveerden
slechts de eruptie om te trotseren
woede koelde door
ijzige blikken en bevroor
toen ik probeerde te schikken
wij zijn het absolute
nulpunt binnen gegaan
waar liefde niet meer kan bestaan
ooit zullen wij ontdooien
wie weet gaat de lente zich
na deze winter toch nog ontplooien…
Het lijden van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 875 denkbeelden
die mijn geest passeren, er is geen
tijd die meer spreekt dan het knarsen
van mijn slenterige tred
laat de dood mij nooit royeren
maar spreek met stille gebaren
ik kan het raken, de geur van bederf
valt als plak van mijn tanden, het geel
vertaalt slechts ouderdom en machtigt
mijn verzinsels om zich tot
globale waarheden te ontplooien…
Drang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 319 Oude weefsels verteren
want hongerige vormen
dringen aan, dringen op,
dringen aan op ontplooiing...
Dan - tijdens een milde namiddag
ontstaat de knop, de beloofde welving.
IJverig breekt de bloem door haar strengen!
Dat is wat de mensen Lente noemen,
de moeder van een moeizame drang.…
ze donkerden de nacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 666 in het roze
van de avondzon
zag ik je ogen
ze donkerden de nacht
vanmorgen keken ze
zo veelbelovend
toen het ontwaken ons
de vroege uren bracht
wisten lente in ontdooien
zagen winter zich in
krokussen ontplooien
en lachten naar elkaar
hoorden vogels
voorjaar fluiten en in
tonen hun domeinen sluiten
in de kruinen van de boom…
Zelfzaamheid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 De aarde is een zeldzaam
beest met een gelooide huid
gedierte in z’n pluizige beharing
z’n wetenschap te ontplooien
straffeloos ronddrijven langs
de kantlijn van de evenaar
geen soort vertrappen onder
beide polen van de zon
haar leegten te verwarmen
spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘
gemaakt in de scheertijd van de maan
om nieuwe merktekens…
pegelt ijs de stam
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 466 vingers
het blauw van
onze korenbloem
weer terug in knop
het wintert
en wat sneeuw
smelt in haar
warme hart, strak
pegelt ijs de stam
in topzwaar worden
is de dood geboren
knakt de bloem
het tere groen verlept
raakt bed in donkere aarde
bedekt met vorst zal zij
geen koning kraaien maar als
lente komt gaan wortels zich
ontplooien…
in ons heeft God bewogen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 893 ach, praat me niet
van wolken in de hogere sferen
die schaapjes zijn te mak
om daar te kunnen existeren
ze hebben nog
geen poot om op te staan
vloeien zo uiteen en laten
zich door wind oplossend gaan
wil je echt met sterren gooien
schepper spelen, het heelal ontplooien
zwarte gaten vullen en de nova's
laten brullen in hun stervend…
Elektro
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 De robots laten zich bedienen
door mij, ik heb geen keus
Ze piepen afgrijselijk
als ik het niet goed doe
Dan hoor ik de mensen
die tekort komen
Ze hebben recht op hun dosis
elektronische alcohol
en op een mooie ontplooiing
van hun planten, groei en
bloei met kunstige geuren
geregeld in de kamer hiernaast
Na de dranksensatie is er keuze…