91 resultaten.
Nachtsfeer.
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 356 Het ontroert mij
telkens weer.
Ik schrijf weer
een gedicht
hierover neer!
Ik weet het is
de zoveelste keer...
Maar kan het niet laten
mijn gevoelens
daarover te uiten.
En kijk nog
even naar buiten...
om die sfeer nog
even te proeven.
Maar zal niet
lang meer toeven.
Alles is in diepe rust.
Tot de zon de wereld
weer wakker kust....…
Schorpioen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 624 't Is eerder dat ik haar liefheb
haar gedartel ontroert en
me als een kind zo blij maakt.
Bij het onvermijdelijke eind
zie ik hoe zachte weemoed
zich aankondigt als in haar
ogen het leven wegloopt.
Een keuze was er niet.
Een weg terug is er voor haar
net zo min als voor mij.
Zo zijn wij.…
Vertrouwen.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 184 Een zeemanslied dat mij ontroert,
het is het onkenbare dat mij voert
naar een stille plek om deze
weer te verlaten.
Onzeker van top tot teen, maar
het lot is mijn maat en dat leidt
mij ergens heen...…
Meesterlijk meeslepend
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.004 al luisterend en genietend
hoor je uit de radio
liedjes van de jaren tachtig
en daarvoor
ik glimlachte ontspannend
op het geluid van child in time
maar daarna die prachtige melodie van
het dorp
oké, het is misschien heel cliché
zijn twee echte topnummers
meesterlijk meeslepend
het ontroert me nog steeds
wordt vermengd met vleugjes…
Meisje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 42 ach meisje
wees niet zo bedroefd
er is nog zoveel
om van te houden
de bloemen
met hun mooie kleuren
een vogel
die het hoogste lied zingt
een vlindertje
dat vrolijk dartelt
de zonnestralen
die verwarmen
de wolken
die hun verhaal vertellen
de sneeuw
die op de takken ligt
de muziek
die blij maakt en ontroert
de schilderijen…
GEHEIM(Z)INNIG
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 Vraag niet naar mijn geheim
dat ontroert me mateloos
dat wil ik dicht bij mij houden
mijn behagen, blijven dragen
mijn geheim is ook mijn troost
je mag gerust m'n tranen zien
maar het uiteindelijk troosten
kan ik en ik alleen maar zelf
vraag dus niet maar mijn geheim
want 't antwoord is (h)echt geheim
en dat blijft mijn (z)innige geheim…
Bekoring
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 314 Uit de speaker klinkt een stem,
zo zuiver en zo puur,
Die me eventjes ontroert
op het late avonduur.
De muziek galmt door de kamer
en ik luister ongestoord.
Ik duizel door de tekst,
die mijn innerlijk bekoort.
Ik laat de woorden binnendringen
en rijg ze samen tot een lied.…
Knisperend ritselend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 181 Ik zeg u dank, hoge platanen
Ook dit jaar is het uw tapijt
Weer dat verrast en zeer verblijdt
Al kan het nat zijn van uw tranen
U plengt die samen met de wolken
Ontroert mij, raakt mijn weemoed aan
Straks humus, zal het blad vergaan
Jong groen zal u daarna bevolken
De levenskracht die in u schuilt
Die zie ik aan met winterogen
Ik leef…
Het Heuvelland
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 De schoonheid die mij ontroert
en dwingend naar binnen voert.
Zelfs het niet gesproken woord
dat de stilte verstoort,
verstomt en zakt in het niet
als je even met Gods ogen ziet.…
VRIENDIN
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.167 Het is met jou
als met mooie muziek
die me ontroert
me inspireert
en onrustig maakt.
Bij elke ontmoeting ben je 'n lief
warm wezen met 'n groot hart
in 'n mooi lichaam!
en die muziek...…
Ode in de sloot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 81 Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat,
verbaast en ontroert me.
De breekbare geluidjes als de belletjes knappen,
vormen samen een fluisterende ode aan de regen.
Waarom heb ik dat nooit eerder gehoord?
Ben ik nooit eerder in de hozende regen
aan de kant van een sloot neergehurkt
om te luisteren, echt te luisteren?…
verwondering
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.756 hij op zijn tijd
ik verlangde naar zijn stem
wachten deed ik slechts op hem
dwaalde zwervend en verward
met een heimwee in mijn hart
waar dan ook ver weg van huis
zoekend naar een veilig thuis
sinds de hoop hem heeft onthuld
en verlangen werd vervuld
zal ik nooit meer eenzaam zijn
‘k ben van hem en hij is mijn
die mijn ziel zo diep ontroert…
The Cranberries
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 353 Ze raakt, ze ontroert,
of is het het rood, dat mij zo vervoert?
Heerlijk dat youtube,
een volgende clip.
Alleen toch erg jammer;
ik kocht maar één fles.…
Gescheiden
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.181 De zomernacht die hen zo diep ontroert
Zal hij wellicht, zij nimmermeer vergeten;
Hij was als zij: verwonderd en vervoerd,
Zij niet als hij: gepijnigd en verbeten.…
de moerbeitoppen ruisten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 er lag een
rouwkaart in
in de gang
ik las de
schuingedrukte
regel bovenaan
buiten en
binnen raakten
elkaar aan
alles sprak
voor zichzelf
ik was thuis…
Mijmering
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 466 Flonkerend als een fontein,
sprankelend en dansend
boven de machtige zee van het orkest
de viool die zingt
zijn meesters roem
door de eeuwen heen
de klanken van de eigen tijd,
de klanken van weleer,
zij binden wat was, komt en wat is
de blijvende schoonheid
die steeds weer ontroert,
die altijd weer boeit.…
- Zien zonder verstand -
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 172 verlamd
dreigt motie ontroert weg te snijden,
wat transformatie kon overzien,
drenkt angst in louter eigen zwijgen,
duidelijk losgekoppeld
van bronnen en energieën
klaar ziet het daglicht, wat niemand wil
door het met roet bevlekt gordijn,
om energetische banden te verbinden,
onteerd in behouden zonden van eigen zijn
door elk tijdsperiode…
Delen door gedichten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 299 Zo’n taal ontroert. Zo’n taal ontvoert ons telkens weer
waardoor wij onze onverzadigbare liefde voor de taal blijven bedrijven.…
gestolen gedicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 330 wind
wil zullen wij nooit weten
het zal lang duren
maar de tijd zal komen
die tevergeefs om
zachte woorden smeekt
een taal waarvoor
geen teken is
in dit heelal
verstond ik voor
de laatste maal
wat zijn dat toch
voor waanideeën
je verlangt naar een wat
naar een waar iets misschiens
iets dat je nooit hebt begrepen
de regelmaat ontroert…
Emotie en inzicht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 260 Haar pupillen
De kleur doet mij rillen
van opperste extase
Alles aan haar blijft verbazen
Je verbeelding een boek dat je nooit uitleest
Wat ontroert het meest?…
Als een ster
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 841 dacht ik
ze haalt het niet
maar vlotjes neemt ze
een octaaf met het gemak
van een appeltje schillen
zo zingt ze een baby in slaap
en wiegt hem verder door de nacht
mezzo, niet matig
maar zachtjes deinend op de
golven van een wiegelied
een diva in jeans en slobbertrui
met de verfrissende glimlach
van een dauwdruppel
en een stem die ontroert…
Zij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 345 Het allermooiste is zij
Zij met haar mooie
blauwe ogen,
haar engelenhaar
Zo mooi,
zij ontroert mij diep
Zoals zij loopt,
speelt, haar lokken
veegt uit
haar ogen
waarmee zij
verwonderd ziet
Haar stem
praat in
geheimen
die zij alleen
begrijpt
en weet
Zij beleeft
wonderlijke
avonturen
in een wereld
van haar
hoe die ook heet…
Gedicht relikwie
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 925 Haar botten rusten al lang in een kist
en trekken zeer veel gelovigen aan
die haar martelaars dood hebben gemist
Zij is de onvolprezen heilige van Caen
die naarmate haar meer was misdaan
steeds dichter bij God kwam te staan
Haar geest leeft hier bijzonder sterk
om haar kist versierd met zilverwerk
Wat alle harten zeer ontroert en steelt…
Werkcoupé
gedicht
3.0 met 19 stemmen 8.653 Magere haas, golfplaat van eterniet,
contour die slingert, sierend niets
voorbijschiet en ontroert.
De reigers vasten, maraboes
mijn stiltes trouw gebleven
in menselijk teveel. Tellen
houdt op. Roestende emmer, halfbedoelven
steekt schuins zijn hengsel uit
naar het gewapend riet.…
Dichter
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 225 was beland
Ik zoog de virtuoze draagkracht van je woorden
tot in het diepste van mijn eigen dichtersziel
Ervoer je pijn, intensiteit die me zo bekoorde
of was het je wondere klankenspel waarvoor ik viel
Je bespeelde oeverloos dit hart met je klaterende zinnen
vingervlug toetste je cadans mijn voelen keer op keer
De poëet die telkens weer ontroert…
Zo teer en teder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 221 een pril seizoen is aan het ontluiken
de lente ontwaakt uit haar winterslaap
bloesem omrankt het malse groen vlekkeloos
kleine vogelkelen kwelen
o zo zoet verleidend
dit beroert, ontroert en verblijdt
deze luister aanstroomt naar m’n hart
ik sta roerloos te kijken
naar dit landelijke "Hof van Eden"
(dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid…
vloeibaar baren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 schoonheid is niet aan te raken
ik ervaar dat met mijn ziel,
een kwetsbaar baken,
die roert, beroert en ontroert
maar altijd is, ook tijdens gemis
immers dan is het vaak zoeken
naar troost of zalven van een wond
dan schenkt een kleur of roept een beeld
dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij
waar de nacht de dag besteelt
het lijkt…
In hernemen
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 56 je ogen lachen
zacht zing je
een reeds lang
vergeten lied
waarvan het
refrein mij ontroert
alleen je vingers
bezigen het
vouwen van lucht
een kleine
aandachtvlucht
die jou ontgaat
en een lichte
schaduw op
stilte en rust
achterlaat
onopzettelijk
of juist gemaakt
ik zie je
vingers stillen
tussen restanten
die langzaam
uiteenvallend…
Sonnet klonk het schoonste klagen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 120 zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach
Mattheus Passion beïnvloedt humeur
het heeft zoveel van verlangen en treur
ben vaak door zijn noten en tonen van slag
zoals hij mij weer emotioneel meevoert
langs het hemelsblauw klassiek gelaat van
het schoonste klagen op aard, voel dan
eeuwige droom die met liefde ontroert
volg mij, waan der permanente…
Onderhuids
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 of ik er
zo uit wou zien
Weet niet waarom
En daar belde je
En meldde je
Dat je langs en wat tijd
En wat onderhuids
Je stond in mijn kamer
en ik voelde meteen
en zocht
het onderhuidse
waarvan je niet wist waardoor
Het mobiel als tussenpersoon
Maar je liet het los,
nam het niet mee
gaf je over aan mijn handen
wat me altijd ontroert…