Alle inzendingen over ontspoord

lome slaap plotsklaps wakker lachend wezen verfoeilijke waan een dromende zot donkere woeste tobberijen minne moeite zoekt naar troost schijnbaar het zijn en te postuleren onvermogend schril geschreeuw naarstig is dat wat niet zocht ik heb de tijd en kabbel voort ik heb de tijd heb ik de tijd nog heb ik tijd het is ontspoord…

hij heeft er moeite mee zijn eerste moord het woord alleen al heeft hem totaal ontspoord in de krant galant ligt hij in zijn cel alleen ineengekrompen bij de vraag moet dit nou echt vandaag?…

ik leef tussen de bomen ontspoord kijk vanuit het raam naar ze uit en voel me met ze verwant.. dan stuur ik m'n ogen mee met de wind, de verte in en stijg op door warmere gedachten..…

het zal je toch als vader maar gebeuren je kijkt TV en ziet het carnaval van dronken dwazen –hoor eens dat gebral- gehuld in feloranje oorlogskleuren het zoete leven wordt het zwarte treuren de hoop verandert in paniekvoetbal je glijdt verloren in het diepste dal er valt geen glimpje zonlicht te bespeuren want tussen de ontspoorden staat…

De ontspoorde sociaal psycholoog schiftte toen fraude en Freud elkaar ontmoetten goed en kwaad in valse geschriften Voortplanting van een zieke geest door spraakmakende stellingen die onthoudt men het meest Alle geile opwellingen bleken gelogen hufterig vlees noch vis raakten kant noch wal en waren volledig uit de duim gezogen Om stapelgek…

Ik hou van verandering Van jaargetijden De opkomst en ondergang Van al dat licht De natuur en haar bizarre vormen Van zwaar ontspoord Tot evenwicht Ik hou van het leven In al zijn facetten Niet van geluk Ik heb meer met pech Het slechte, de pijn Dat gevoel dat bruist Wanneer het goed komt Die terugkeer Op de juiste weg Ik hou van…

Geef ons een wijs hart om na te denken Voordat het kwaad in volheid wordt gewettigd Ontspoord bedorven bloed dat door bloemen Kruipt tot wanhoop gedreven laat wankelen Allen die met licht leven onderscheiden Krokodillentranen van de dood de geest Van het beest en de in boeien geslagen Dwalende devoten in kooien gekluisterd Het is de…

Wij baren witte ogenblikken: Schoon te kunnen beginnen waar je hopeloos was ontspoord. Royaal te kunnen vergeven wat men al jaren dwarszit. Vul je zorgen maar omgekeerd in... Heden verbleekt het noodlot, het pijnlijk-nabije einde. Mensen verplaatsen zich in de Paasnacht - en raken niet uitgekeken!…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

zijn juf was bezorgd kan hij het alleen voor elkaar krijgen, moet ik hem helpen Jesse is niet meer angst troost maatregelen wat kan er gebeuren in een ontspoord brein...…

Nu sluit jij je deuren daar waar de wachtenden zo vaak stonden en de reizigers ontspoorden jij voldeed niet meer ze slopen je om je te ruilen voor wat nieuws nu nog zie ik mijn stappen door jouw fundamenten en voel ik de leegte met gesloten deuren het is goed ik zal niet klagen een stad als dit verdient nou eenmaal…

trui zwoegt over Zeeuwse dijken en onvermoeibaar waait de westenwind de Schelde schuimt zover het oog kan reiken op akkers groeien suikerbiet en bint gebeier echoot als ontstemde woorden de doping maakt een mens niet doopsgezind wee zij die hier de zondagsrust vermoorden ze draaien eeuwig rondjes om de kerk de zware straf des Heren voor ontspoorden…

de arme boer, hij ploegde eenzaam voort zijn zaad liet slechts verstilde akkers bloeien de liefde was alleen besteed aan koeien die zeiden ‘boe’, doch nooit een innig woord door geiten werd hij vaak geringeloord geen nageslacht zou op zijn erf volgroeien hij kon het zware celibaat verfoeien de trage trekker leek in veen ontspoord maar zie…

De mensen blijken rond die tijd ontspoord; men schroomt niet zich een hartinfarct te vreten. Dat is het wat mij zo aan Kerstmis stoort, ik laat het u hierbij volgaarne weten.…

Een sneltrein zonder eindstation Hier liggen gemaakte fouten in het heden Ze zijn niet meer terug te draaien Ook al ben ik opnieuw in het verleden De coupé is leeg maar mijn hoofd gevuld Ik begrijp niet waarom het leven geen 2-de kansen duldt De trein raasde overal aan voorbij Dus geen inzicht in details Hoewel het in mijn hoofd ontspoorde…

trok met magneetkracht ik hoorde enkel maar mijn snikken Wenend omdat je mij verlaten had en misschien al lang een ander vond Je liet mij vallen gelijk het herfstblad in het najaar op doordrenkte grond Starend in deze stille duistere nacht leek het of ik van ver je stem hoorde Waar je ’t alleen doden had getracht de eenzaamheid van de ontspoorde…

De drugs wringen m'n gedachten in rare bochten tonen me de mensheid zijn verborgen krochten maar het zijn paden die ik graag verken de gek die ik ben Het rechte noch het kromme pad een kaart heb ik niet nodig gehad De Ster heeft mijn pad geplaveid met ervaring, bescherming en wijsheid Ontspoord geweest extreem geleefd maar kijk me…

ik zag het schreeuwen in je ogen je mond het zwarte gat dat woordloos open ging en groter werd, de wanhoop die toen aan me vrat je nam je wereld mee van zwijgend handenreiken de korte liefdeblijken in het weten van elkaar we golfden en pasten wisten van tweeduizend jaar geschapen als een paar in wissels van de tijd ontspoord en…

Besef van namen, dagen en de dingen ben je kwijt en tijd is slechts een breek- baar stopwatch in de handen van de Heer: Je broze brein tikt tijd terug, ontspoord in lijdzaamheid. De batterij leek leeg: je hoefde van jezelf niet langer meer.…

Een radertje in een machine niets op zichzelf, direct vervangbaar, een leven dat vergiftigd wegtikt, explosief, niets te verliezen, radeloos, een hoopje mens een kloppend hart vol jeugdig leven een speelse creatieve ziel Symbool van waanzin en destructie de stempel van een zieke soort wanhopig zoek ik een geweten de duisternis, ik ben ontspoord…

De mensen raken in zo’n tent ontspoord; men schroomt niet zich een hartinfarct te eten. Dat is wat mij zo aan McDonald's stoort, ik laat het u hierbij vol afschuw weten. Misschien dat er bij ú herkenning gloort . . .…

Al die jaren zijn Woorden aan mij voorbij gegaan Ze lagen in mijn mond Maar ik gaf er geen betekenis meer aan Op een dag verdwenen ze gewoon Misschien was de lucht te rood Misschien was de aarde te zwaar Enkel het lichte sterven had ik nog bewaard De taal passeerde mij zonder te begroeten Onleesbaar ontspoorden gedichten zonder te ontmoeten…

‘k Werd dus als pop-idool niet bijster groot, mijn carrière was al ras ontspoord. Geknoei bleef het, van elk succes ontbloot. Toch heb ik al met al niet slecht gescoord. Die Hendrix hè, die is inmiddels dood. Ik niet, ik pruts en klungel vrolijk voort.…

Sacramenten des gehuwden de man en vrouw, het gebed van onheil en zegen een verbond voor het leven, liefde en onrust de begeerte naar de daad drijft mijn wil over strak gespannen prikkeldraad ik dood en bederf het samenzijn, het hart struikelt over ontspoorde ideeën, wil vluchten naar het niets met in mijn handen de inhoud van mijn kruis…

Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord. . Ga je nu op vakantie dan ratelt je skype en rebbelt je voicemail dan roept alles je na Op een afstand bestuurbaar elke camera kijkt controleert je op fouten waar een boete op prijkt.…

Een trein is ontspoord. Twee harten die klopten van louter geluk. Een droom is vervlogen. Wat heel leek is stuk. Een foto van een leven. Een stoppunt waar het kon. Een reis die alleen kon eindigen op de plek waar hij begon. Aan de bron van de liefde is slechts de waarheid wijs.…

Opnieuw dan, een vrouw in Turijn, verdraaid, wéér ontspoorde mijn brein. De plaats maakt wel uit, want het speelde in Duitsland en meer specifiek: in Berlijn. Een vrouw in Berlijn dus, vrij oud, nee, jóng, hè, alweer gaat het fout. Ze was trouwens Deens, ach, u kent haar niet eens dus uiteindelijk laat het u koud.…

Ik voedde mezelf op Droeg al heel jong de lasten Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leiden, houdt de kop Het leven is verdeeld in een systeem van kasten Ik ben een dubbeltje dat nooit een kwartje zal zijn Niemand buiten mezelf krijgt me klein Het leven is een ontspoorde trein Een klaaglied met een herkenbaar refrein Samen staan we sterk…

statief van een mentaal proces wat je voortdrijft legt je het met een breder diafragma vast de naakte lens raakt haarscherp het werkelijke beeld, anders dan je voor ogen had, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk mentaal detail wordt getest in de vluchtige realiteit de waan der dagen die de schrijver belast door schijn en ontspoorde…

Hij keek me aan alsof ik een zwaargestoorde, ontspoorde TBS-er was. 'Bij jou misschien, maar ik voel niets!', zei hij defensief en hij boerde luidop van iets teveel bieren en pittige hapjes. Voordat ik het toilet verliet, ik zweer het je, doopte ik mijn rechterhand in zijn pisbak en sloeg ik op roomse wijze een kruis.…