1429 resultaten.
Haar visie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 verstikkend het keurslijf
waarin ze zich opgesloten voelt
zij is niet iemand van regeltjes
het zijn de vormen waartegen zij zich verzet
graag wandelt ze op het randje
om haar horizon te ontvouwen
vergroot haar visie de speelruimte
waarin zij zich laaft aan al het goede…
Wandelgangen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 428 Bind mijn rechtervoet
maar aan de jouwe
Smeed jouw plannen
met mijn warmte
Gebruik mijn ogen om
de wereld te zien
en wacht gespannen
de volgende stap af…
Vroeger
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Vroeger was ik knoppenkind
Nauwelijks van mijn kleur bewust
Maar nu ik groter ben gegroeid
Ben ik gerust...…
Voortschrijdend inzicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 130 om een of andere reden die zo
op het oog nogal onbenullig lijkt
tel ik de tegels van de stoep voordat
de grond onder mijn voeten bezwijkt
ik wijk van diepgezonken wegen
mijd ingesleten, rechte paden
stap door het oog van de naald
wuif takken weg, blijf doorwaden
met spinrag in het bezwete gelaat
met licht tussen gebladerte als respijt…
cyclus
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 94 in deze uitgestrekte vlakte waar
tekens onbekommerd door het
luchtruim zweven
waar de woestijnwind ze tenslotte
op de knieën dwingt en de hitte
hun onbeduidendheid tot een vesting
samensmelt
het is daar in die eindeloze vlakte
waar het ongeletterde
net zo lang op de poorten beukt
tot het verborgene zich ontpoppen
kan tot uitgesproken…
Sjanghaiku
netgedicht
4.0 met 844 stemmen 171 'Nu vissen wij in
de Baai der Neontetra's,
mijnheer Slauerhoff.'…
sub voce (voor Judith)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 gevleugeld scheert ze
over aardse vreugdevuren
ze zal de winter verjagen
de onderhuidse stilte
doorbreken die haar vleugels
eens verlamde…
wording
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 je bent een
levende kustlijn
in wording
een landschap
waarin je kunt
verdwijnen
weggeblazen
onder zand
achter watermuren
een rode
slagader op de
wegenkaart
aanjager van
onvoorspelbare
vuren
je wijst
de afwijzing
zijn grens
je bent
een verhaal
in wording…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
woestijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 362 turend naar de kim
ingepakt door stofwolken
zie ik kamelen…
Woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 327 Verdwaalde tranen
doorkruisen uitgedroogd zand,
vermoeid en eenzaam…
woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.039 alleen in de zon
de vlakte
zonder branding
een sterk visioen
misschien
een luchtspiegeling
groeiend
verlangen
naar water
stikkend
in het koude zand
zonder later…
in de woestijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 285 als ik roep hoor jij mij niet
het zijn jouw vroegste oren
waar in ik blijkbaar
dode klanken schiet
wat kan ik nog zeggen
als ik niet in het heden
kleuren kan schilderen
dan raak ik toch verloren
of wordt mijn tong
van woorden afgesneden
schoonheid dreigt
bij voorbaat te verwilderen…
Woestijn
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.516 perfectie van deze drieëenheid
Handen gespreid ontvankelijk voor de zon
lichaam in de wind met een luisterend oor
Je wereld die ik kan zien tot aan de horizon
wanneer ik wil elke dag een toneel in metafoor
Onderwijs mijn begrip voor dingen die ontgaan
duw je wind in mijn rug zodat ik niet verdwaal
Schitter je zon naar me toe en vertel me woestijn…
woestijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 blik op oneindig
en verstand op nul
zwerf ik doelloos
langs de vluchtlijn
naar de einder:
lusteloze grens
tussen grijze lucht
en braakland
in het zand
verwaait mijn spoor
in de verte
is de laatste luchtspiegeling
reeds verzwonden
tot leegte…
Onverstaanbaar
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 834 Een warme stille woestijn
sluipt langzaam in haar hoofd
Mensen staren en gebaren
Alsof geen van hen gelooft
dat zij kletterende watervallen voelt
niet hoort.…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 450 In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand, verhard, gelooid
In het lege blazoen van de wereld
Besta ik, het leven.…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 627 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 En wie van
hen de glans van de woestijn doorstaat,
slaat bressen waardoor een brede
toekomst zich stromen laat.
Voor de kinderen uit Faranahé ( Haute Niger )
Ons bezoek in januari 2013…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...…
De jagers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 is hij te laf
ik kan ze niet ontlopen
zij volgen mij overal
wanneer ik thuis vertrek
dan komen zij van stal
wie liegt vangt medestanders
wie zielig doet
krijgt krediet
het slachtoffer kan smeken
en krijgt dat vertrouwen niet
de leugen zit geworteld
in de aarde van
hun brein
zij blijven volgelingen
en ik roep
in een woestijn…
queeste
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 woestijnreiziger
zonder kaarten en wolken
zoekt waterwegen…
het erven van de dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 427 de hitte loeit in
as van vele dagen
myriaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels
de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren, het verdriet
is hier al eeuwen oud
dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 90 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
Terugblik
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 114 Wolvega Noord, des morgens vroeg
2007 -2010
Ik heb de hel bezocht,
Inclusief haar duivels
Met ontstoken ogen
Die mij spottend jouwden
Om mijn zichtbaar onvermogen
En die vertelden
Dat zelfs de reis
Naar gene zijde
Ondanks mijn zondeval
Ook voorwaar niet lukken zal…
Zoektocht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 851 Zoektocht
Gedreven door twijfel gaat een mens op zoek
doorloopt de schaduw van het verleden
een vermoeiende reis door een ongeschreven boek
de wortels met voeten getreden
kwetsende woorden zorgden voor geestelijke pijn
zitten verankerd in je hoofd
geven een gevoel onbelangrijk te zijn
en dat je niet in jezelf gelooft
de strijd is begonnen…
Zoektocht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 734 Diep in mij
verbergt mijn ziel
zich, zo intens bedroefd
om wat ik voel
gevangen onder
lagen van verweer
en pijn
gestadig schraap ik
laag voor laag
steeds dichterbij
laat me je vinden
ik zal je planten in mijn tuin
beschutting geven
tegen stormen
ik heb je nodig
zodat,
als ik weer ronddwaal
in een doolhof van ontreddering,…
Zoektocht
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 834 leven te stappen
Een pure zelfkastijding
Lichaam en ziel uit balans
gevoelens zonder kans
hart uit borst gescheurd
en telkens weer verbeurd
Een langzame vernietiging
Een pijnlijk traag sterven
de ziel vol met kerven
niet meer uit te wissen
pijn niet meer te missen
Een zekere berusting
Sterven als rustpunt
zonder een lichtpunt
zoektocht…