Alle inzendingen over ontzien

Zo goed als je bent Veel te goed voor Deze wereld die Bol staat van Onzegbaar veel Kwaad - zo vaak al De ander ontzien die Dat niet verdiende - Leer je eindelijk Je eigen ik te ontzien En schroom je niet Langer jezelf te zijn…

Wie moet je ontzien: jezelf, de ander? Hoe moet je leven fier en rechtop zonder de ander naar de ogen te kijken en toch vol erbarmen te blijven? In alle verscheidenheid de eenheid te zien van hoe iedereen naar geluk zoekt en naar tederheid, zoals in de herfst de kale takken al naar de lente uitzien.…

met bijziende vooruitzichten dwaalt en vervalt het oog in gebrek of overdaad de blik verhaakt zich zonder mededogen aan boven- of ondermaat we zijn kijkers zieners komen zelden voor…

Tuinplanten knippen. Voorzichtig! Hier beleven slakken hun liefde...…

U weet misschien, Het is ook de verleden tijd van ontzien.…

Mijn ogen ontzien Mijn vuisten schokken Mijn borstkas tiert Mijn lippen verdrogen Mijn fles is nog vol En zal mij verdoven Keer op keer Ik kan niet geloven…

mijzelf ontzien, oh al die jaren, mijzelf niet gezien, alleen de problemen die er waren, alles afgenomen, nooit meer rust, zelfs vechten in mijn dromen, en dat alleen om lust, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou, mijzelf ontzien, ik deed wat jij…

Makke schapen ontzien papier maar wat koopt de analfabeet daar voor? Oosterse gerechten steken schril af op een bedje van bedorven oesters het plakboek van mijn leven overlapt het jouwe…

Geef wat licht, dat straalt naar armen En wat lucht in helderblauw Nooit een wolk..., maar heb erbarmen Altijd zon, aan man en vrouw Dat zal voorts jouw pad verwarmen En jouw gang ontzien van kou…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

Om anderen te ontzien, zeg ik dingen die ik niet meen misschien. Goed bedoelt maar ten kost van mezelf, Want wat ik echt wil dat uit ik niet, Ik maak keuzes zodat een ander geniet.…

raad of verraden duik of onderduiken schuil of verschuilen trouw of vertrouwen bon of voedselbonnen zet of verzetten zien of ontzien kijken of wegkijken mens of onmens een paar letters maakt het wezenlijke verschil tussen oorlog of vrede…

Het voorrecht om de wapenrok te dragen Die toebehoort aan Hare Majesteit Is voor veel mannen straks verleden tijd, Maar als je vrouw bent, word je niet ontslagen. Toch snap ik daar natuurlijk niet veel van, Want in het leger, zegt men, word je man.…

Het was bedoeld ter integratie vroeg me hardnekkig af waarmee had zojuist de achttien jaar bereikt de reis naar Friesland was voltooid we waren een zwembad aan het graven maar het uitdiepen voltooide zich niet er moest opnieuw worden gegraven heimelijk in de nacht in de provinciestad om het dagelijkse grondwater te ontzien.…

Klein als een speldenprik met het oog bijna niet te zien maar 't kan een lichaam vellen en het zal je niet ontzien Van klein tot groot worden getroffen een prik help soms misschien maar, deze is wel heel hardnekkig gevolgen niet te overzien Ze zijn heel machtig en zo krachtig ook al zijn ze nog zo klein uiroeien is onmogelijk, want virussen…

Ik weet niet hoe ik tellen moet Van 15 en van 7 Wie niet weg is wordt gezien Even wordt oneven Ik snap niet wie er sterven moest In een volle bus jolijt Onschuld wordt er niet ontzien Klein geluk verdreven Ik begrijp niet hoe begrijpen moet Als geen greep houvast nog biedt Ik turf hun namen als voorzien En denk: "Wie?"…

De warmte heeft de overmacht en kleeft zich vast aan de aarde In een klamme vochtigheid broeit de zindering voort Het glooiende landschap verdwijnt in een dor geelkleurende woestenij Niets ontzien de stralen van de koperen zon en laten een spoor van verzenging na De warmte heeft de overmacht Voert de boventoon van natuurgeweld Langzaam…

het ook is zoals het is, toch verlang ik te voelen en te laten voelen dat we intieme vrienden zijn Mijn ziel heeft een tedere huid wanneer we lijfelijk de liefde voelen die we voelen en de heftige hartstocht glimlachen we erbij Mijn huid heeft handen voor intimiteit, voor jou stevig tegen mij aan vingertoppen voor het voorzichtig ontzien…

zing, dans, bemin ontdek, durf, begin heb lief en vermijd verspil geen tijd aan strijd leef en beleef schreeuw, huil goed uit pak op waar je was vergeet wat goed genas kijk uit naar morgen houd geheimen verborgen zeg dank voor elk geschenk want in een oogwenk waarin niemand wordt ontzien is het voorbij Carpe Diem…

Met een schraal geluid Hoor ik daar die ene stem Nee, het is geen onbegrensde stilte Van onbereikbaarheid wat het kloppend hart laat bonzen In de schemeren nacht van de sluier het is allang geen gesloten kamer meer waar tranen van melancholiek beschilderd waren als het tralies van het hart waar de handen voor de ogen het doek van ontzien…

De duivel was ziek en goed van streek Een mens die min of meer op hem zelf leek Een lustmoordenaar eens door hem ingehuurd Had hij onachtzaam ontzien en teruggestuurd Dus was hij nu dusdanig bedroefd overstuur Zodat hij zich jankend wentelde in hellevuur Brulde kotsend naar beneden laat onschuldig lijden Stuurde satanische demonen welke op…

Bitter is het voor hem om ontzien te worden of bekeken als een engerd. De kruimels waarvan hij smult, zullen op een dag het ware goud zijn, dat beloofde de priester hem. Sommige honden raakt men ook niet meer aan, denkt hij, zichzelf herkennend in hun ogen. Dus lacht hij soms op onverklaarbare wijze.…

Geketend door emoties vertrekt u in een waas en omarm ik behaaglijk uw karakteristiek om de verloren tijd die is verstreken te ontzien.…

Opnieuw dwarrelt de sneeuw veroorzaakt soms letsel De koning te rijk zich zeer gelukkig voelend als 't ijs aangenaam kraakt Honden aan de imponerende voet blaffen slechts, zonder hun tanden te ontbloten Bijtende kou echter weerhoudt allen de liefde te ontzien van komende kerst…

laten we nou eens delen ja zelfs met zovelen dat het ons wel kan schelen laten we nou eens inzien ook als je nog denkt, misschien dat niemand wordt ontzien het kan ons allemaal overkomen de aantallen zijn toegenomen er zijn dierbaren ontnomen er zijn eenzamen er zijn vakbekwamen en teveel mensen tezamen we hoeven niet te accepteren…

Kort in lente Geruisloos stamelde zij hard in eenvoud verward indien het zo moet zijn ontpopt mij nieuwe start Maar de keuze beperkt wordt wreed bedwongen ontzien haar angsten niet ontvouwen opgedrongen Gespreid ondergaat zij sidderend nat verwarmt ervaart haar broze vleugels verheft zich door zon omarmt Uit hemels blauw zij…

Niets verkeerds gedaan En toch altijd als Zondebok neergezet Door anderen die jou Niet zien zitten - Dag in dag uit Gekrenkt, vernederd, Bespot en beschimpt Eerst alleen met woorden, Daarna wordt ook je lichaam Door hen niet meer ontzien - Pijn lijd je, littekens In je huid en in je ziel Tot je dit niet meer wil En zelf een…

De keukenkraanboog en kotste helder water De man leunde achterover en nam zijn bril af in een poging te ontzien wat hij net gezien had ‘Wel alle, dat kan toch niet!’…

Ik heb de blauwe lucht gezien, stralend, vol van zonneschijn, geen enkel rookgordijn, door vliegtuigen ontzien. Ik heb de blauwe lucht gezien, autobanen, stil, verlaten, een enkele auto reed nog door de straten, dit had ik nog niet gezien voordien.…

van de dood Ik heb je lief al lachen de vlinders m'n lente weg Ik heb je lief omwille van zijn en doen Denken dat gedachten pijn verlichten is misschien absurd Toch doof ik je ogen niet noch je gezicht De rimpels en pijndrempels maken je geest sterker Ik geloof in jou in je hart Ik geloof dat je leven zal in nooit ontziene…