Alle inzendingen over oost indische kers

Een keer of vier. Misschien ook vijf. De zon ging onder in het oosten, De zon ging per ongeluk onder in het oosten En een droeve dood manifesteerde zich. Het was de droeve dood op haar droefst. Ze steeg op uit de akkers, Steeg op uit de wouden, Dreef op de zeeën.…

Waar mensen met Wortels in een Indisch verleden met elkaar Delen dat heimwee nooit meer overgaat. Ook al zijn zij derde generatie en Nakomelingen van hen die destijds Terugkeerden van de Indische archipel; Zij schuiven aan voor een rijsttafel Uit grootmoeders keuken; en genieten Van een Javaans Poppenspel.…

Maar waar het leven nu te snel kan gaan, komt in gedachte die gedroomde Indische oma heel senang nog wel eens voorbij.…

indisch spaans Italiaans pekinees kosmopiet komt naar de dating place zit op gevoel gewoon op een stoel misstaat alleen in doorsnee afhaalchinees…

Slechts bepakt met een saxofoon en wat gedichtenbundels vertrok ik naar het oosten voor onbepaalde tijd. Vierduizend zonsopgangen later, herinner ik mij die dag als de gelukigste van mijn leven. Het gevoel van absolute vrijheid dat ik ervoer op het moment dat de Boeing 747 opsteeg heeft mij nooit meer verlaten.…

in het oosten onverstoorbaar vol en rond de maanmeloen…

De kleine maan werd door de nacht verslonden. De sterren gingen onder in de wolken. Alleen, laag aan de aarde, tracht te branden Mijn gele lamp. In ’t donker schuilen dorpen, Achter gesloten blinden slapen allen, Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen? Waarom ik, die zal sterven met de andren? Ik teken de karakters zonder eerbied. Verteren…

Witte ijsvogels wiegen Zich op zee en twijgen dichtbij. Zij wijst ze en roept ze met helle Bekoringsstem: "Zij voorspellen Geluk!" Maar ik zie verder: van het bergenjuk Komt een donkere stip neersnellen, Een zwarte vogel voegt zich er bij.…

Hoofddeksel met dubbele bodem: Een kalot in een doorzichtige punthoed, De tussenruimte vormt een kleine vliegenkast. Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat Waaruit, boven een spichtige baard, Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat Op de borst hangt. De blik is verwonderd en berustend, van een Waardig onderdrukt ras.…

vermoeid van treinen, werken en beulen kom ik aan op een vertrouwde plaats… mijn huisje de achterdeur draait open… een oase van stilte en rust begroeten mij uitbundig, een warme gloed omhelst innig mijn gezicht, een stille wind fluistert in mijn oren, ik kan nog net haar woordjes horen… vriend, wees welkom thuis!…

sexualiteit Niks bestaat meer, behalve het betasten van elkaar Zoenen in elkaars nek, handen in elkaars haar Gespannen ademzuchten kruipen naar buiten Als haar lippen mij eindelijk omsluiten Ademhaling stokt bij elke stoot Lustgevoelens oneindig vergroot Alles verder gaat buiten het verstand Impulsief laten we ons leiden door lust Onze eerste keer…

Neem heel voorzichtig een hap Laat je lippen kleuren door het sap Twee kleine billen donkerrood Zacht, rond en onbescheiden bloot Maken kersen zo sexy knap…

luister naar wat ik je ga geven iets om mee te nemen op een pad niet ver van hier laat ik je lachen elke dag keer op keer tot we vallen in een eeuwig lied van waar we vandaan zijn gekomen geklommen tot aan de hoogste bomen en weer vallen keer op keer geef me nog een nacht samen lekker dwalen geef me je lach nog een enkele keer…

He…

Vrezen om het leven is als kersen zonder pit Nooit genezen Verbaasd En opgegeten. Zo.…

Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één.…

- te vallen met onze liploze monden openbarstend op het beton, - waar het leven als een driemaster in stilte uit het beeld schoof, omkaderd zo leek het wel met de meest fijnzinnige krullen ooit in Oost-Indische inkt?…

Ik schrijf jouw naam in Jade, zie vage contouren van leven, een verlaten huis, jouw laatste woorden en de liefde die we deelden. De moesson lijkt datgene uit te wissen dat wat ons zo verbond. De zachte en lome overgave aan elkaar en de tijd. Een laatste sonate klinkt uit de achterkamer als herinnering aan wat eens was. Je laatste…

Ik spring nog één keer in de Middellandse Zee en dan vertrek ik naar het Oosten.…

nederland en kleuren medeland en geuren in de indische wijk zo apart en tevens zo van ons de afhaalchinees begrijpt het niet meer opnieuw het oude zeer dat wil je toch niet weten we kwamen hier toch alleen maar voor het eten beter ontkent men elke kleur…

Cyclus van patronen richtingen van de wind soms zijn het sjablonen meestal iets wat ik niet vind Het Oosten, daar waar het begint Het Zuiden, mijn innerlijk kind Het Westen, wat ik ervan vind Het Noorden, van ervaringen getint Het wiel draait rond, kent vele vormen van diepe stilte tot felle stormen Elke keer een stuk gerijpt tot het…

In Baarn is men een eeuw lang reeds gezegend Met Cantonspark en tuinkas tropicaal Als een botanisch Indisch filiaal Voor 't kiemen van de zaden overwegend Al hield de Wintertuin zijn oud gezicht Cahaya Baru werd het park: Nieuw Licht…

De eerste moet slechts nog even wachten Op 't niveau van de tweede, dat negatief is Mijn schreeuw om hulp wordt dus echt geenszins gehoord De wereld is Oost-Indisch doof voor d'ander Verliezen in een oorlog worden groter Gezamenlijk huilen moeders rivieren Uitmondend in een zee van extatisch* bloed Wraak hedentendage het codewoord Van de '…

Je woonde aan de foute Kant van de muur Dat had je zelf niet gekozen Het werd je opgelegd Elk uur Je mocht niets meer weten Je kon niets doen Je kreeg wel eten, een dak Het leek eerst wel ok, toch toen Nu ben je weer vrij Maar niemand weet Hoe het je vervormd heeft Geïndoctrineerd Één hete brij Nu hoop ik Dat je ondanks alles…

Zo vond ik wijzer dan voorheen de echte wijsheid in het oosten.…

ik ayasophia de Bosporus en keer de rug aan westers denken nu komt de rust terug die deze oversteek gaat schenken in steen heeft wind herinnering gestraald de grond heeft nooit getreurd om alles wat er is gebeurd zij bloedt haar oogsten in draaien naar het oosten ik schop mijn schoenen uit en blotevoet de grond ook…

Woorden hagelen een witte waas over het doodgeboren kind, lang geleden Moeder borduurt - half blind – haar littekens, op een huid van Indisch goud Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap met een ondoordringbaar doodzwijgen Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen verslikt zich en barst Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht Bekleed…

De klok bij het Indisch Monument in Den Haag, die met zijn slepende melancholische bronzen klanken compassie zal uiten voor alle Nederlandse burgers en militairen, die tijdens de Japanse bezetting in Nederlands-Indië gedurende de jaren 1941-1945 zijn gevallen in de strijd; omkwamen in de kampen; of van uitputting stierven bij de verrichting…

De inkt was Oost-Indisch kleurendoof. Moest er nog daglicht wezen? vroeg de ochtend soms, of liever vroeg de regen ('t regende pijpen- stelen). De zon scheen daardoorhen en kleurde als een boei, werd een oranjeappel, verschoot van vroeg goud tot geel en groen, zag dan weer blauw, waste met indigo een bloembed, violet.…

Zondag 26 september 2004 Een zware aardbeving In de Indische Oceaan Veroorzaakte een vloedgolf Die vele landen trof 300. 000 doden Waren het gevolg Een catastrofe Die wordt gezien Als één van de ergste natuurrampen In onze geschiedenis Een vreselijke tsunami…