243 resultaten.
je bent er niet
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 330 Vandaag zag ik de zon opgaan
mogelijk nooit zo mooi
ik lette daar toch niet zo op
nu jij bent weggegaan
goed dat er wolken zijn
waar de zon zich in verstopt
en in de grijze regen
naar wat verkoeling zoekt
maar wat de zon ook denkt of doet
dat is me om het even
net als de klokken in het dorp
en t ontwaken van het leven…
over de grens (gedichtendag)
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 434 in het spoor van mijn pen
schrijf ik voorovergebogen
de woorden die opgaan
in de opluistering van poëzie
voorspellend alle grenzen voorbij
het belichaamt mijn geheugen
in trance klom het uit de baarmoeder
het viel languit neer
het huis werd voller en voller
er was geen weg terug
geen einde, geen samenhang
alleen een alfabetisch hoofd…
Een kwestie van gewicht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 457 voordat de blauwe slierten opgaan in het niets
dansen ze ineengestrengeld door de kamer
een generale repetitie van de laatste ceremonie
op de klanken van de telefoon
plichtmatig condoleert men mij
ze wachten tot ze tachtig kilo hebben
maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang
mijn liefste, licht geworden als een veertje,
drukt loodzwaar…
Begeerte,
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.541 twee voeten in het water
gedachten in de wind zo vrij
denk geen moment aan later
alleen aan jou zo hier bij mij
wil jouw handen voelen
je vingers door mijn haar
verdrinken in jouw ogen
intens opgaan in elkaar
vliegen zonder vleugels
altijd blij van zin
hou ik mijn ogen open
anders mis ik het begin…
Daar in de wereldse duisternis
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 3.575 Daar in de wereldse duisternis
Kondigt de Heer de komst van Christus aan
Daar in de wereldse duisternis
zal het licht der wereld opgaan
Daar in de wereldse duisternis
Zal Jezus de schaduwen beschijnen
Daar in de wereldse duisternis
Zullen alle zonden verdwijnen
Genade spreidt haar morgenrood
Over de zwarte schaduw van de dood
Daar…
niet af
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 569 Je kan nog niet weggaan
Ik heb nog niet voor je gedanst
niet zacht zingend in slaap gesust
’s nachts stil voorgelezen
oud verdriet van je gezicht gekust
Je kan nog niet weggaan
Ik wou de zon met jou zien opgaan
de kans je te danken voor alles wat je gaf
we hadden nooit woorden, het voelt zo goed
je kan niet weggaan, het is nog niet af…
suites voor annemieke XIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 onder een lantaarn
een aansteker aansteken
en opgaan in licht
tien keer rondlopen
langs de utrechtse veer
haar hart staat open
de paarse vogel
heeft haar paarse tasje
even vergeten
dieprood mijn gezicht
frambozen van de buurvrouw
hangen voor mijn neus
de kinderstemmen
na schooltijd in het hofje
worden één stem…
Reiken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 Ik reik je de hand
maar je ziet het niet
stuurloos dobber je
rond in een moeras
waar ogen elkaar
niet vinden kunnen
liefdevolle woorden
opgaan in de mist
ik kijk en aanschouw
hoe jij angstvallig
je hoofd boven water
probeert te houden
nog altijd sta ik daar
met een uitgestrekte hand
zachtjes fluister ik jouw naam…
Het conflict
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 61 enige tijd later ontstaan
de mooie vormen
en kleuren; zij
opent haar hart
op vruchtbare aarde
gelijk een wilde bloem
dorstig slurpend bij
het opgaan van
de prille ochtendzon
en smoort als
de stekende
rode ploert de
gouden akker
op 't hete
middaguur
verzengend als 't
kanonnenvuur…
Mensen van vandaag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 349 Ze zullen opgaan in rook.
Ze zullen veranderen in as.
Het aandachtig roken van sigaren,
is genieten van het leven.
Niets, nee niets, zal meer worden,
zoals het leven vroeger was.
Koffie brengt nieuwe moed.
Sigaren troosten,
mensen die genieters zijn.
Mensen van vandaag.
Mensen van de dag.…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Ik verlang naar een zee
zonder horizon
Waar de lucht overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote…
De Lens neemt afscheid (van het stoffelijke)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Ik zal opgaan in de morgendauw,
glinsterend,
verblindend als de zon……
In dwars gebogen koppen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 kilte beet onbegrip
in zongekleurde sluiers
rafelde verwachting tot angst
gebed ontwarde
geen knopen met
het vouwen van de handen
gezang weerkaatste demonisch
de vervalste melodie van
naastenliefde en toegewijd zijn
toch daalde
voortvarendheid
in dwars gebogen koppen
hun tongen spraken
de talen van elkaar
in het opgaan van de…
Innig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 Grote gebaren
wilde lokken
ronde borsten
korte rokken
rode lippen
zachte handen
kousen benen
gave tanden
guitige ogen
zwarte schoenen
warm lijf
heerlijk zoenen
openlijk flirten
innig dansen
ritmisch opgaan
gegrepen kansen…
onder rozen van licht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 1.006 kom
laat me nog eenmaal bewegen
onder boomtakken van licht
en woorden van water
uit golven ontstaan
zoals het kind, in bloemen gehuld
en blauwe zee in zijn ziel omsloten
kom
laat me nog eenmaal opgaan
als bladeren in de wind, je vochtige mond
en wat de maan heeft geschreven
ik denk aan vroeger, de vogels
onsterflijk voor later…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 De Oerknal of het heel
gevoelig in vrede ontslapen en
weer opgaan in de natuur. Is er
iemand die daarbij kan helpen.
Zeg het me alstublieft maar.
Als ik dood moet help me dan
Uw stoute Anna…
Oud & Nieuw
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 650 vandaag lees ik de laatste bladzij
onopgemerkt gaat dit jaar over
in herinneringen van allerlei
van ontluikende lentekleuren
overgaand in schaars geklede
zomer bracht de herfst regen
die overging in een witte deken
nog voor de winter zijn intrede
deed, zal de avond opgaan
in 'n kleurrijk palet dat het
nieuwe jaar welkom heet…
Jij bloemde onvertogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 325 ik nam je hand
kuste warm je huid
het leek een eerst ontmoeten
maar bomen
en het struikgewas
verkleurden ons begroeten
jij groende in het rood
en geel van herfstkleuren ik rook
lente in dit plotseling gebeuren
zag de zon weer opgaan
in jouw lach en ogen jij bloemde
onvertogen op deze koude winterdag…
Hemel en hel
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.320 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij 'Venetiaan'
gedenk ik jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan,…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 afscheid nemen, of toch maar niet
we zijn al zo’n tijd samen
hebben gelachen, gehuild, gesproken
maar ook gezwegen, vooral gezwegen
over dingen die er echt toe deden
gehuild, zachtjes gehuild om de angst
die uiteindelijk toch waarheid worden zou
wie had dat ooit kunnen bedenken
dat het zou opgaan in een oorverdovende stilte
nog altijd koester…
eindeloze zee
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 417 Oh,eindeloze zee,
neem mijn gevoelens even mee
Laat ze deinen op de golven,
zodat ze onder zeewier zijn bedolven
Neem ze mee naar verlaten stranden,
naar onbekende oorden,en landen
Laat ze op de rotsen stuk slaan,
of in het glanzende zout opgaan
laat ze zich mengen met het zand aan de kust,
dan heeft mijn hart heel eventjes rust.…
Uit zilveren schalen geschonken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 219 Zou je mij willen bewaren
in het licht
van ontluikende ogen
in herinneringen aan
verstilde schoonheid
van een verlate schemer
als het avondrood
overgaat in nachtelijk blauw
en ik je mijn lang vergeten
brieven ongelezen laat
onder het bladerdak waar ik je
mijn hartenklop ontvouw
zullen we dan onze zielen
verstrengeld laten opgaan…
Lichtbrekende regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik heb
met jou de
regenboog
zien opgaan
in een door zon
verblinde bui
waarbij
donker zwarte
wolken de
horizon raakten
en met hagel
schade maakten
de volle kleuren
kregen nog een
schaduwboog
tot cumulus
de lichtbrekende
regen verschoof
en wij nog vol
ontzag voor dit
immens natuurlijk
gebeuren de intense
kleuren nog op het…
Het vloeiend zacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 kleuren spraken
niet meer aan
verfletsten in
contrast met
strakke vormen
intolerantie
verbood het
vloeiend zacht
in elkaar opgaan
naar balans
had pigmenten
versterkt de
viscositeit nog
soepeler gemaakt
toch stokte het gaan
pas in verwarmen
mengde alles subtiel
maar viel later weer
terug in de starheid
van een koude realiteit…
Spoorloos
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.150 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij Snack Vander Laan
denk ik aan jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan…
Een haan kraait
gedicht
2.0 met 282 stemmen 45.954 De schreeuw van wie
de zon doet opgaan
helemaal in z'n, met
prachtvolle veren bedekte,
eentje. Triomf
die als doodskreet
kan worden verstaan.
Zoals, andersom,
de schreeuw van wie
heelhuids ter wereld komt:
in woede en pijn
je moeder verlaten en
dan toch luidkeels
willen leven en leven.…
Ik verdwaal wel eens
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.041 Ik verdwaal wel eens
Soms en regelmatig vaak
In het leven als in dromen eveneens
In dingen die ik zo graag maak
Wat is dat nog: verdwalen
Als het slechts verbergen is
Opgaan in duizend droomverhalen
Waar is de waarheid die ik mis?…
Alleen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 ,
door condens beslagen,
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van een onwerkelijke droom
opgaan…
tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 de verstrijkende tijd drijft ons
af - meer en meer -
naar het verleden
we versmelten met het decor
de sluipende tijd laat ons
in rook opgaan
we vallen niet langer samen
met wie we waren
de genadeloze tijd gumt ons
hardvochtig uit
we vervagen
tot onherkenbare contouren
treuzelend oogsten we
het laatste daglicht
totdat het leven vertrekt…
De Rookacademie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 184 Waar problemen in rook opgaan.
Een rookacademie is een oase.
Waar je tijd neemt en maakt.
Ik zie een leerstoel wachten.
Abdijbier en bio-sigaren ook.…