243 resultaten.
Zwevend op de wind
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 572 Dans ik het leven
als een bloem
zingend kind
zwevend op de wind
waarheen hij blaast
daar zal ik gaan
al verduisteren
zon en maan
met het licht
in mijn hart
de zon steeds
weer zien opgaan
in een reeds
vernieuwd
bestaan…
Eilandgevoel: Schier
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Ik word klein
Onder deze machtige
Koepel met de mooiste
Luchten van Nederland
Hier voel ik me
Nietig, klein en groots
Dit is meer dan spreken -
Hier zou ik kunnen sterven
De zee inrollen en opgaan
In deze onbegrijpelijke wereld
Inspiratie: interview met Jan Mulder…
Jij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 404 Ik zie je daar nog zitten,
je keek naar het opgaan van de zon.
Ik zag alleen maar jou…
dat ik zo van jou houden kon!
Je hemd was blauw,
je ogen blauw.
Je voeten bloot,
je haren warrelend in de wind.
We waren met ons bootje…
Gevaren naar het meer.
Het was zo heerlijk rustig,
ik voel die rust nog weer.…
De kleine diamant
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 412 nee niks
met glas
zag je pas toen
je gebroken was
mocht je
kleuren tellen
in het opgaan
van de zon
zag de kleine
diamant een
schittering in
het ochtendgloren
je facet nog
steeds in nieuw
bekoren mag ik nu
eindelijk je setting zijn…
In-zicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 129 Leven dat gedragen wordt
Door draden gesponnen in
Het spanningsveld van
Licht en donker,
Van aantrekken en afstoten,
Van er totaal door omgeven zijn,
Van opgaan in het licht,
Of onder te gaan in het donker,
Dunne grens van waarheid
Die schuurt, een beetje wrang is,
Maar wel raakt aan de werkelijkheid…
Afscheid
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.119 De stad huilt om mijn afscheid
de kreukels in het laken
zullen nog één keer van mij zijn
voor zij opgaan in duizenden anderen
mijn liefde is niet te veranderen
ook niet in deze stad
deze kille, vreemde stad
mijn honger is des te groter
ik verlang naar dagen
dat ik jou langzaam opat…
Ik wil graag met je dansen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 880 Dan kan ik opgaan
in de liefde.
De liefde zal
omslaan in vreugde.
En de vreugde zal
veranderen in kalmte
in mijn hart.
Laat mijn oplettendheid
groeien voor Jou,
mijn Liefste.
Zodat we samen
kunnen drinken
van het water
van dankbaarheid.…
Moeizaam
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 186 Moeizaam
vertragen de uren
In de schaduw
doden vergeelde boeken
de tijd
Diffuus licht
schildert nog kleiner
voor wie de nachtrust niet kent
en op de duistere dagen ervoor
waant iedere stilte
zich alleen
Is het donker zo diep
dat schaduwlijnen
opgaan
in het niets…
De schepping
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.097 Opgaan in beweging
Het loslaten van bewustzijn
Zonder doel
Af gaan op wat ontstaat
Uit gevoel
Jezelf verliezen in kleuren
Die zich vormen
Door op te gaan in elkaar
Beweging naar de kern
Door expansiedrift teruggedreven
Naar de bron
Naar het niets
De duistere zwartheid
Van waaruit alles wat ons
Leven brengt begon.…
jammerklacht
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.269 van mijn kalenderjaar rest
na een verschrikkeld jaar
slechts een sterfdag een
dag dat minuten opgaan
in het nu dat ik je opbel
om je weer eens te zien
toen je zichtbaar laat was
voor je pianoles om leven
zijn geluid en inhoud weer
te geven botsend jammer
dat haar adem verkeert
in mijn doodse stilte…
Palmzondag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 254 Loof en groen in onze handen
opgaan naar Jeruzalem.
Verwachting in ons hart
misschien zien we Hem.
We roepen mee of kijken uit
daar komt Jezus!
Hij lijkt moe.
Hosanna klinkt het luid
wachtend op respons.
Maar dat gezicht
is niet van een koning.
Meer een van ons!…
Papieren amitie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 zijn het regendruppels
die de wangen kussen
zelfs na al die tijd
tekent donkerte zichtbaar
ook al ken ik jou (zo lang)
ken je mij nog altijd niet
het zijn schuurt
met het opgaan in de mist
geruisloos dat dan weer wel
al verdrinkt het hart
iedere nacht opnieuw
onder vers ingestopte lakens…
Weerloos hart
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.669 Laat me opgaan in muziek
of in de smaak van de koffie
die ik drink
en laat me luide stilte zijn
in alledaagse oren
Want ik wil verdrinken in de tijd
en verdampen met het water
in een naastgelegen meertje
En laat dan de aardschokken mij zijn
en de zomer mijn naam
zodat ik dit vuur
dat mijn hart bezit
laat gaan…
VANDAAG
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 743 Vandaag was ontwaken meer een opgaan,
als ijle rook, aan vuur ontkomen.
Vandaag was meer een zwemmen naar het licht,
omhoog, om te verdwijnen uit het zicht.
Vandaag ontstond leven, een nieuw lied
uit de nagalm van een oud verdriet.…
Eikapsels van haaien en roggen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 91 Terwijl wij opgaan
In de schoonheid
Van de natuur,
Met rustgevende
Beelden en bronzen
Commentaarstem die
Elk gesprek overbodig maken,
Vertel je me
Dat jij vanaf nu
Je eigen gang
Zult gaan -
En ben ik jou
Nu kwijt, maar
Weet ik wel
Van alles over
Eikapsels van
Haaien en roggen…
Jij en ik
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 179 Vannacht heb ik
Ons een nieuwe
Waarheid gedroomd:
In een ongekend
Heldere dimensie
Droomde ik mijzelf
En jou twee duikeendjes
Die opgaan in de
Liefde voor het water
En voor elkaar -
We brengen
Rimpelingen teweeg
En wachten tot ze
Elkaar raken en ik
Deel word van jou
En jij van mij…
Palmzondag
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 86 Loof en groen in onze handen
opgaan naar Jeruzalem
verwachting in ons hart
misschien zien we Hem
we roepen mee of kijken uit
daar komt Jezus
Hij lijkt moe
hosanna klinkt het luid
wachtend op respons
maar dat gezicht
is niet van een Koning
maar één van ons…
Katharina De Grote
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 566 Liefst wilde je nog een keer
ongelooflijk klaarkomen ontploffend
orgasme als een waterstofbom
De hele wereldbevolking mee in je graf
In rook opgaan was jou te traag
in één klap en niet laag voor laag
op bed naast jou werd ik door jouw
koude graftengels aangeraakt…
Mijmerend in de duinen
gedicht
3.0 met 25 stemmen 13.154 De arend zweeft en broedt mijn beboste duinen vol
ik hang met zand en zomp en gras en dor getak en jonge scheut in hem
dit is de zon tussen de aarde en de ijlte
breek baan, trillende wereld van libellenvleugels
ruisende onbeweeglijkheid boven prille netelkoppen,
breek baan in mij die in dit landschap zit
in dit doorzichtig nest van arendsdons…
WELLICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 41 Trompetjes staand op steeltjes,
een ongeorganiseerd geheel.
Ogen zeggen oren feestgetoeter
zichtbaar aan, vanuit een fel geel.
Groen ruikt het herboren gras,
uitnodigend fluisteren sprieten:
ga maar zitten, of liggen wellicht.
Voor lopen is er tijd voldoende.
Het park omarmt twee mensen,
zo onontwarbaar als zij schijnen.
Fluweelzacht klinken…
Buurvrouw
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.097 Afscheid genomen van een oude buur
hoe mager en dood vijfentachtig jaar
de familie gecondoleerd, aangehoord
hoe zeer ik op mijn vader lijk
van uiterlijk
Afijn vanmiddag dus
wordt ze begraven, weer wat draden
doorgeknipt, ik verlang naar zweven
naar bevrijding van de vaste grond
als ochtendmist opgaan in de lucht…
getijden
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.225 zoeken
over de grens
van de schaduw
is een wens
het blijft bij een
schuchtere verbeelding
van ravijnen
die ik vul met goden
of te zoete rozijnen
soms
schep ik een
verduisterd einde,
opgaan in niets
van al het zijnde
zo bewegen
mijn getijden
als liefde en
verlies
van vermijden
of bezitten
het is maar net
hoe het gemoed…
Keuzes
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.214 Een keuze om niet te willen kiezen
doet je keuzes opgaan in rook.
Toch bestaat er geen keuze
als je niet anders kunt.
De keuze wordt voor je gemaakt,
als de keuze je het leven niet gunt.…
Stil je gelaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 183 groots zijn jouw woorden
alhoewel deze na enig
rond dwarrelen opgaan
in het niets
ogen vurig gebarende handen
welke graag het voorgaande
onderbouwen worden nageaapt
op de muur
mondhoeken zakken stil je gelaat
langzaam wegzakkend in de te grote
fauteuil alsof de strijd verloor
*…
Pure wilde natuur (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 366 Een enthousiaste woudloper jubelt:
‘Ik wil vandaag in de natuur opgaan’
Een paar passen achter hem sluipt
geluidloos een tijger met binnenpret
die de ziener op z’n wenken bedient
De tijger, pure wilde natuur, wacht
tot zijn blije ontbijt omkijkt, die dan
volgens wens in de natuur opgaat.…
Taal is beeld geworden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 92 Wanneer de taal uit het zicht
Verdwenen is, betekenisloze
Letters opgaan in woorden
Die vervliegen in de wind,
Die geen aandacht meer wekken,
Omdat ze amper koud zijn in de lucht
Als ze zijn uitgesproken
En dan al onvindbaar zijn
Voor hen die ze koortsachtig zoeken -
Zijn het de beelden nog
Die voor eeuwig op ons netvlies staan…
Wat dat betreft
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 was het weer bar en boos
hing er gedonder in de lucht
grimassen liepen samen
met buien van mijn buurvrouw
die ineens weer opvrolijkt
neem nou voorbijdrijvende wolken
een lust voor het oog
van het ene moment op het ander
ineens weer lieflijk verbonden
en opgaan in een kus…
De zachtste zachtheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 157 Er was een opgaan in de oneindigheid.…
Feit
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 357 wanneer hij
die de roman van de mensheid schrijft
zijn kladblaadjes zal versnipperen
hoe kris kras door elkaar
zullen aarde en sterren
neerdwarrelen
hoe flakkerend zullen de elementen
in vuur opgaan
wanneer de inkt op is
zal adem stokken
alleen de leeuw rijst levend op
uit geschreven bloed
een bruid in zijn kielzog.…
De sigaar
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.449 Dan blies hij een rookgordijn,
viel fel mijn stelling aan
en zag ik steeds mijn kansen
geheel in rook opgaan.…