8492 resultaten.
Mensen van vandaag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 349 Ze zullen opgaan in rook.
Ze zullen veranderen in as.
Het aandachtig roken van sigaren,
is genieten van het leven.
Niets, nee niets, zal meer worden,
zoals het leven vroeger was.
Koffie brengt nieuwe moed.
Sigaren troosten,
mensen die genieters zijn.
Mensen van vandaag.
Mensen van de dag.…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Ik verlang naar een zee
zonder horizon
Waar de lucht overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote…
De Lens neemt afscheid (van het stoffelijke)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Ik zal opgaan in de morgendauw,
glinsterend,
verblindend als de zon……
In dwars gebogen koppen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 kilte beet onbegrip
in zongekleurde sluiers
rafelde verwachting tot angst
gebed ontwarde
geen knopen met
het vouwen van de handen
gezang weerkaatste demonisch
de vervalste melodie van
naastenliefde en toegewijd zijn
toch daalde
voortvarendheid
in dwars gebogen koppen
hun tongen spraken
de talen van elkaar
in het opgaan van de…
Innig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 Grote gebaren
wilde lokken
ronde borsten
korte rokken
rode lippen
zachte handen
kousen benen
gave tanden
guitige ogen
zwarte schoenen
warm lijf
heerlijk zoenen
openlijk flirten
innig dansen
ritmisch opgaan
gegrepen kansen…
onder rozen van licht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 1.006 kom
laat me nog eenmaal bewegen
onder boomtakken van licht
en woorden van water
uit golven ontstaan
zoals het kind, in bloemen gehuld
en blauwe zee in zijn ziel omsloten
kom
laat me nog eenmaal opgaan
als bladeren in de wind, je vochtige mond
en wat de maan heeft geschreven
ik denk aan vroeger, de vogels
onsterflijk voor later…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 De Oerknal of het heel
gevoelig in vrede ontslapen en
weer opgaan in de natuur. Is er
iemand die daarbij kan helpen.
Zeg het me alstublieft maar.
Als ik dood moet help me dan
Uw stoute Anna…
Oud & Nieuw
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 650 vandaag lees ik de laatste bladzij
onopgemerkt gaat dit jaar over
in herinneringen van allerlei
van ontluikende lentekleuren
overgaand in schaars geklede
zomer bracht de herfst regen
die overging in een witte deken
nog voor de winter zijn intrede
deed, zal de avond opgaan
in 'n kleurrijk palet dat het
nieuwe jaar welkom heet…
Jij bloemde onvertogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 325 ik nam je hand
kuste warm je huid
het leek een eerst ontmoeten
maar bomen
en het struikgewas
verkleurden ons begroeten
jij groende in het rood
en geel van herfstkleuren ik rook
lente in dit plotseling gebeuren
zag de zon weer opgaan
in jouw lach en ogen jij bloemde
onvertogen op deze koude winterdag…
Hemel en hel
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.320 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij 'Venetiaan'
gedenk ik jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan,…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 afscheid nemen, of toch maar niet
we zijn al zo’n tijd samen
hebben gelachen, gehuild, gesproken
maar ook gezwegen, vooral gezwegen
over dingen die er echt toe deden
gehuild, zachtjes gehuild om de angst
die uiteindelijk toch waarheid worden zou
wie had dat ooit kunnen bedenken
dat het zou opgaan in een oorverdovende stilte
nog altijd koester…
eindeloze zee
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 417 Oh,eindeloze zee,
neem mijn gevoelens even mee
Laat ze deinen op de golven,
zodat ze onder zeewier zijn bedolven
Neem ze mee naar verlaten stranden,
naar onbekende oorden,en landen
Laat ze op de rotsen stuk slaan,
of in het glanzende zout opgaan
laat ze zich mengen met het zand aan de kust,
dan heeft mijn hart heel eventjes rust.…
Uit zilveren schalen geschonken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 219 Zou je mij willen bewaren
in het licht
van ontluikende ogen
in herinneringen aan
verstilde schoonheid
van een verlate schemer
als het avondrood
overgaat in nachtelijk blauw
en ik je mijn lang vergeten
brieven ongelezen laat
onder het bladerdak waar ik je
mijn hartenklop ontvouw
zullen we dan onze zielen
verstrengeld laten opgaan…
Lichtbrekende regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik heb
met jou de
regenboog
zien opgaan
in een door zon
verblinde bui
waarbij
donker zwarte
wolken de
horizon raakten
en met hagel
schade maakten
de volle kleuren
kregen nog een
schaduwboog
tot cumulus
de lichtbrekende
regen verschoof
en wij nog vol
ontzag voor dit
immens natuurlijk
gebeuren de intense
kleuren nog op het…
Spoorloos
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.150 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij Snack Vander Laan
denk ik aan jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan…
Het vloeiend zacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 kleuren spraken
niet meer aan
verfletsten in
contrast met
strakke vormen
intolerantie
verbood het
vloeiend zacht
in elkaar opgaan
naar balans
had pigmenten
versterkt de
viscositeit nog
soepeler gemaakt
toch stokte het gaan
pas in verwarmen
mengde alles subtiel
maar viel later weer
terug in de starheid
van een koude realiteit…
Een haan kraait
gedicht
2.0 met 282 stemmen 45.954 De schreeuw van wie
de zon doet opgaan
helemaal in z'n, met
prachtvolle veren bedekte,
eentje. Triomf
die als doodskreet
kan worden verstaan.
Zoals, andersom,
de schreeuw van wie
heelhuids ter wereld komt:
in woede en pijn
je moeder verlaten en
dan toch luidkeels
willen leven en leven.…
Ik verdwaal wel eens
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.041 Ik verdwaal wel eens
Soms en regelmatig vaak
In het leven als in dromen eveneens
In dingen die ik zo graag maak
Wat is dat nog: verdwalen
Als het slechts verbergen is
Opgaan in duizend droomverhalen
Waar is de waarheid die ik mis?…
Alleen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 ,
door condens beslagen,
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van een onwerkelijke droom
opgaan…
tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 de verstrijkende tijd drijft ons
af - meer en meer -
naar het verleden
we versmelten met het decor
de sluipende tijd laat ons
in rook opgaan
we vallen niet langer samen
met wie we waren
de genadeloze tijd gumt ons
hardvochtig uit
we vervagen
tot onherkenbare contouren
treuzelend oogsten we
het laatste daglicht
totdat het leven vertrekt…
De Rookacademie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 184 Waar problemen in rook opgaan.
Een rookacademie is een oase.
Waar je tijd neemt en maakt.
Ik zie een leerstoel wachten.
Abdijbier en bio-sigaren ook.…
Wildbraad en Honinggraat
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 altijd en voor iedereen
wel wat te vinden in het leven
tweelingen in haar buik
wildbraad en honinggraat
wat om weg te geven
en iets om vast te houden
hoe verschillend dat zij waren
de eerstgeborene behaard
als een gorilla
moe van de jacht en uit het veld geslagen
wilde slurpen
slurpen van dat rode
de ander tokkelde
zag de zon
opgaan…
Erven wij als gezinnen een stiltetuin
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 213 Want al wil de dag met weer zon opgaan,
wat bindt ons in deze nadagen, houdt nog steek.…
Droog op droog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 Ik kijk graag naar je
wil nog steeds
de handdoek wegtrekken
nat op nat in jou opgaan
Vroeger kon het vaker
altijd wel, het is bijna alles
wat we nodig hebben
Nu strelen mijn gedachten
jouw lichaam in het gouden
midden tussen verlangen
en ontvangen, tam
liggen we tegen elkaar
tot het te warm of
ongemakkelijk wordt
Mijn hand strijkt…
Zweven
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 153 Ik laat het los,
en laat ons opgaan in onze dromen.…
Heen en weer
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 677 Maar nooit de weg opgaan,
daar liggen nog landmijnen.
De oorlog is net weg,
de wonden doen nog zeer.
En om deze bende te vergeten,
loop ik maar wat heen en weer.…
laten we
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 laten we eenmaal
achter de maan kijken
om te zien waar
het licht vandaan komt
laten we eenmaal
uit de lucht samenvallen
om het logge lichaam in tijd
en ruimte te verliezen
laten we eenmaal
het licht schijnen
op het ijzig
nog ongevormde hart
laten we eenmaal
de hemel bestormen
en opgaan in een eindeloze
sterrenregen…
In nevels en spiralen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 324 ik stapte uit
in sterrenvlagen
hoorde ik de kosmos praten
ver voorbij de maan
zij eigent zich de waan
van dagelijks bereikbaar aan
ik wil zon
de latente nova waar
ons stelsel mee begon
delen in haar kracht
opgaan in haar pracht de
oerknal delen waar alles mee begon
nog zwaai ik naar sterren
in nevels en spiralen zullen wij
ooit…
Haarband
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.906 Bonsai, eik en witte berk en jij met kind
dat uit alle macht jouw hoofd in haarband perst
Mijn blik hangt op jouw onderlip, ik weet
er is niet meer dan dit: moeder met kind
Leven lijkt een kippenren waarin ik beiden mis
Van te ver blaas ik een kus, die op jou rust
Heel even laat jij jouw blik mijn kant opgaan…
Afspiegeling
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 224 Aan Petersburgse
Grachten is het doorgaans goed toeven
Jezelf
In verloren lijn laten
Opgaan in tsaristische
Sferen van verloren tijd
Geschiedenis
Sint-Petersburg, 1997…