Alle inzendingen over optimisme

het voorjaar te vertalen En jij die de wereld nog slaperig aanstaart Sneeuw is al tijden niet meer verschenen De zon krijgt het steeds beter voor elkaar Elfsteden in geschiedenisboeken verdwenen Het leven in een mondiaal reservoir Een nieuw jaar om weer van alles te beloven Het vertalen naar de nieuwe moraal Na theorieën van het beloven Optimisme…

Zonder zijn onderdanen te verwaarlozen voorspelt hij een fijne toekomst, toont hij de zege van het Optimisme, belooft hij een grandioos feest. Ik moet de weldoener nog tegenkomen die dat voor elkaar krijgt.…

Een herfstblad, als een vleugel is langs me neergestreken De boom die in de lente nog Icarus plannen had toen hij zijn blaadjes plakte zijn filigrijn vertakte heeft nu definitief het vliegen opgegeven zo streeft de jonge vlerkenmens met hemelwaarts elan in flarden lakenzeilen voorbij conventie's grens gewichtloos optimisme draagt zijn…

Een blik op het horloge getuigt van optimisme over. Er klinkt getoeter. Een schip, een schip met een anker. Oh, teken van. Dit is een test, een toets, een oefening in geduld. Zou hij dezelfde wolkjes zien? De zon die over alle mensen schijnt? Voelt hij deze wind? Ze gaat maar staan.…

de zon erin laten lezen letter na letter gelepeld, straal na straal ingebrand als een diep optimisme. steeds met open armen om het geluk op te tillen en het warmte te noemen. al kuierend langs het strand en je eigen getij waar plotsklaps een kwal je in de teen bijt. geef dat beestje een pot voor zijn etter in te uiten.…

Ouders begeleiden kinderen liefdevol naar zelfstandigheid vol ingeschapen optimisme verlaten die het ouderlijk huis Na de middelbare leeftijd zit mijn taak erop als schalm in keten van oercel naar heden cyclus is rond, taak volbracht Na illusoire suggesties dat het goede in de toekomst ligt laat de natuur me in de steek vier…

Blote benen onder ’t kort rokje straalden jeugdig optimisme uit Mannen zagen dit lekker brokje mogelijk als misgelopen bruid Lentebenen, al een beetje bruin oogden smachtend de wereld in Lentetopjes, met een roze kruin kerels droomden van die godin Blanke borstjes in haar bloesje juichten uitdagend bij elke stap Mannen probeerden dat snoesje…

in alle wolken zie ik hemel kiert de kans op wat geluk zon weet dat ik om wat liefde bedel mijn optimisme kan gewoon niet stuk je pakt me in met warme woorden geeft me een deken tegen kou maar onze adem zal bevriezen in het slapen zonder man of vrouw ik streel je huid, de buitenkant van binnen, je kijkt me aan voelt passie in je zinnen…

Het komt nu aan op kracht en strategie en optimisme: Sylke is een dover van pover: zelfs haar lege glas stroomt over, zij ziet potentie en jouw energie Bedenk je dus: al ben je nog zo’n kneus, futiel, onwaardig, nietig, onbenullig, bescheiden, weinigzeggend, luttel, lullig, laat haar je coachen en je wordt een reus Aan judoën vond Haverkorn…

rug naar het raam gekeerd lijkt zij zich af te wenden van wat er te wachten staat terwijl zij als auteur van een nieuwe dag zelf over de inhoud gaat De nacht is als een zwart doek het verwijdert misstappen en onbedoelde zinnen bij het opkomen van de zon mag ze weer met een schone lei beginnen Ze staat voor het raam bemerkt haar optimisme…

de voeten wijzen mij de weg naar optimisme hoop stut vertrouwen in een toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn…

zij was als een klokhen dag en nacht bezorgd niet alleen voor haar eigen kroost haar optimisme en goedheid haalden veel moedelozen terug over de brug. mijn moeder was iemand uit de duizend. zij kon en bleef moed inspreken.…

En geeft iets terug van dat levend optimisme waarmee het idealisme eens begon.…

Mijn eeuwige optimisme wordt overschaduwd door pijn, pijn van alle zorgen en verdriet. Maar de meeste mensen zien dit helemaal niet. Ik ga eeuwig door, met een tranende lach en leef mijn leven maar gewoon. Want voor de buitenwereld, ben ik een sterk persoon……

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, midden door m’n bitterste verdriet, zodat niemand niet het ooit ziet. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte…

Pompt een nieuw optimisme heel sereen wat muzikale warmte door al mijn bloed- vaten heen. Een cardiologische ochtend- serenade in de opmaat naar wat vreugde om een nieuw begin. Die voor even het verleden doet vergeten; en het geluk ervaren laat met frisse zin.…

Waarom zou ik ongelukkig zijn Of zelfs ook ontevreden Zolang ik kan genieten van zonneschijn En de vrije natuur kan betreden Iedere ochtend wordt langs de horizon Het geluk mij aangedragen Het wonder van het licht als levensbron Dan mag ik echt niet meer vragen. En schijnt niet iedere dag de zon Er zijn ook mindere dagen Herinner mij die…

verban de twijfel uit het hoofd zoek liever de metalen spin in de deining van de zee zinder niet zo loop niet voor de voeten maar vertrek vanuit het optimisme zonder glamour en glitter naar het oerwoud van de angst of ga naar Liverpool bezoek de toren van Babel en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen zonder glamour en glitter…

een optimisme welt in mij op, Ik ben de kegel in een spel die opgelucht zoekt naar een tijdig herstel, dat zich telkens hervindt bij mijn laatste tel. Het vogelgezang zonder dwang. Het verplaatst in mij een innerlijk bang. Het leidt mij af van de maten die ik tel.…

aan flarden Je levensvatbaarheid Berust op 'n oude lering Je bent verpilde tijd Een slechte spijsvertering Vaarwel Melancholie Spijt van gedane zaken Jouw stroop van apathie Wil ik niet langer smaken Ik open mijn fontein Ik ben niet meer te pakken Ik maak van water wijn Verbrand mijn oude zakken Welkom Luciditeit Vuurpijl van optimisme…

want ook elk klein vogeltje heeft z’n wensen vrolijk geschetter en enkele die al zingen o wat ontwapenend en zo mooi je hoort het voorjaar er al in doorklinken die kleine wezentjes verstrekken onbewust mij weer hoop in die winterse kledderzooi ‘k zie en voel de natuur weer langzaam swingen en het vrolijke vogelgespuis heeft mij weer met optimisme…

mis en worden het plots brokken die langs ons komen en realiseert een mens zich pas dat hij voor elk stuk tijd moet knokken tegen iets dat niet te overwinnen is Dat hij toch nog verbeten strijd voert om meer tijd te winnen en probeert de brokken te beletten af te breken een stok in ‘t verlopen van de tijd te steken geeft hoop en zet tot optimisme…

Ben ik oud, als mijn knieën knakken, als ze knakken, als ik loop op de trap? Ben ik oud, als mijn kaken kraken, als ze kraken, bij het gapen? Ben ik oud, als mijn kam zijn tanden verliest, als steeds meer haar, de vrijheid verkiest? In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven. Want zolang men me nog nafluit…

Onoplosbare problemen gezien vandaag. Goede antwoorden heb ik niet gevonden. Logische vragen heb ik nooit gesteld. De liefde is springlevend gebleven. Het kwaad is moe geworden. Pessimisten angstig. Optimisten blijven. Welgesteld.…

Laat het een weet zijn, ik blijf mijzelf keer op keer, dit gedeelde geheim is nu ook geen geheim meer. Mijn hoofd is soms vogel, rijtuig of privévliegtuig, ster op dagen dat ik mijn knieën berouwvol buig. Dit nu gedeelde geheim is nu geen geheim meer. Ik denk er totaal niet aan om steeds anders te zijn, dit glas zuiver geperste wijn maakt trots…

was Zijn watervallen zuiverder dan glas Verspreidden golven liefdeshuiveringen Vraag het de buurt, ze zullen het erkennen Sinds zijn bevrijdingsdag op Hemelvaart Is het hier stil, gezapiger, bejaard Zelfs alle poezen moeten er aan wennen Een tuinkabouter staat op ‘t plekje waar hij Begraven is, dat leek me wel gepast Eenzelfde speelse optimisme…

op ook zoiets alsof Adam geen trek had want Christus was net zo goed een vrouw omdat het lijden ophemelen typisch christelijk is spant de vrouw de kroon en zelfs boven dat beperkte element uit laat je foto het eeuwenoude godinnendom opleven dwars door dit nare beeld heen waar het lijden is vervangen voor vruchtbaarheid en onvermoeibaar optimisme…

als het leven een soundtrack heeft dan klinken toegenegenheid en liefde doorheen hartstocht en drama klingelt aandacht verfrissend haar bries door teder betoverende klanken die onrust en angst trachten te ontmoedigen dan prikkelen de elan blussende noten van verdriet en melancholie vriendelijk maar zelfbewust de verrukking van optimisme en…

Moon en Kim hebben samen een boom geplant En lieten zo hun oude vete varen Hun oorlogszucht kwam even tot bedaren Komt er rust op ‘t Koreaanse schiereiland? Kim Yo Jung bood, als zusje van, proactief Op de Winterspelen al wat perspectief…

Ik zelf ging vandaag op weg door huis een pad vinden verbeelde mij dat beeld van hun verschralende haar. De toetjes van gisteren stonden dus nog op de eettafel, het bestek en de borden waren al wel weggeborgen dus zonder die zorgen ging ik vandaag weer op weg. Het heeft geen zin om vandaag over gisteren over eergisteren te treuren, vandaag heet…