48 resultaten.
Maaiveld
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 9.676 Vandaag
Val je niet
Op
Iets of iemand
Trekt je op
Tot boven het maaiveld
En tot je verbazing
Zit je kop er nog op…
Het bos
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 673 Rustig zittend
De touwen langzaam optrekkend
Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water
Zacht en mooi
De touwen langzaam optrekkend
Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn
Zacht en mooi
De kar
Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn
In het prachtige bos
De kar
Verdrietig, denkend aan vroeger
In het…
Roep mij
netgedicht
3.4 met 8 stemmen 194 Roep mij en ik hoor je,
schreeuw om mij
ik geef mijn hand,
ik zal je altijd redden
als een drenkeling optrekken
van de waterkant
maar roep mij,
zodat ik weet,
dat je mijn bestaan erkent.
Ik hoor je altijd!…
SCHOUDERS OPTREKKEND
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 118 waarom zou hij niet
met kerst alleen mogen zijn?
dat bepaalt hij zelf !
bij hem draait het om innig
alleen willen gedenken…
vliegen leren
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 112 te grote voeten
in krappe gympen
fiets je tegen wind
bepakt en opgezadeld
tussen velen
Mij valt
als jij voorbij komt
en ik langzaam optrek
jij zo je best doet
lief....…
Heel
netgedicht
2.9 met 7 stemmen 200 zachtjes lopen twee vingers
over de nek door mijn haarlijn
ogen knijpen samen evenals
schouders die zich optrekken
onoverkomelijk het kippenvel
dat opkruipt vanuit het niets
ontluikt er een brede glimlach
als mijn blik de jouwe deelt…
Opheldering
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.384 Als ik veel meer wist
van ruimte en tijd
bleek de werkelijkheid
een beschilderde mist
en zou die optrekken
dan zou ik beslist
een heel andere ontdekken
en als die zou verdunnen
dan scheen
mijn oude er weer doorheen
en wist ik meer dan alleen
iets van de hunne
maar van ruimte en tijd
en werkelijkheid.
--------------------
uit: 'Daar…
Mijn spiegelbeeld
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen 345 Mijn stem is zwijgzaam
in mijn hoofd roffelen de
woorden en verdrink ik
in ongeboren gedachten
wisselwerking lijkt verloren
zit in een fase van
optrekkende mist die gepaard gaat
met momenten van verstilling
mijn spiegelbeeld is mijn
gedaante niet meer sinds
jij mij de weg naar
het onbekende wees…
Nakende dood
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 84 Dit zwarte gat, mijn handicap, die
samen optrekkend met mijn
ziekte weet wat sterven is
Een nakende dood
vele jaren en zoveel eerder dan gepland
hoewel een eeuw lang is
Een
Eeuw ja
Een eeuw is lang, maar
niet met aftrek
van diverse decen-
nia, of wel...?…
Spelen met rook
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 80 Ga vaak langs het randje -
Ik geef het toe,
Ben me bewust van wat ik doe,
Waarschuwen is niet nodig,
Elk goed advies dat je
Me wilt geven
Is totaal overbodig
Ik weet het, ik speel met vuur,
Vandaar het rookgordijn dat ik optrek,
En dat de waarheid die ik speel
Voor het oog van de buitenstaander
Aan het zicht onttrekt…
Brug
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 136 Als de brug weer dicht is
Komt de stroom
van de andere kant
( die altijd eerder aan de beurt is)
op gang
3 scooters met
6 joelende meiden
voor en achterop
en
12 van de mooiste roze zomerbenen
in de julizon
aan deze kant
in een optrekkende auto
een jongen van toen
die zich een moment
onopgemerkt koestert
in hun oplaaiende weelde
voorrrrrbij…
Weten wie we zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Ik passeerde mijn ouders
van veel jonger tot anderhalf
keer ouder dan zij, serieuzer
werd ik, grootmoeder werd ik
Ervaring, mijn leven
herkennen in vrienden
en het terugzien
in de kinderen en kleinkinderen
Samen optrekken
onze lichamen vertrouwd
met mankementen, pijn
en rommelige herinneringen
En nu wil ik naar buiten
weg uit het…
Ontembaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 doornstruiken geworsteld
om daar te komen waar men zei dat jij te vinden zou zijn
gevochten met mijn zwaard op 't scherpst van de snede
door de natuur die bloedde voor hun stilzwijgend verzet
wat het mijne deed koken van woede
tot het moment daar was van het in oog staan met
ontbrak iedere vorm van zelfverzekerdheid
langzaam voelde ik 't schaamrood optrekken…
Ziende blindheid
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 137 Op het optrekken van de mist.
Op het vallen van de schellen,
van onze ziende blinde ogen.…
Eros de blikvanger
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 351 Lust, bewondering en medeleven
Delen hun milde aard
Een gegeven genoegen
Door de kerk vervloekt
Verpest door schande en schuld
Zo gaat Eros meer blikken vangen
Dan een zwerm engelen of een heilige stoet
Hoe hoger zij de schaamlap optrekken
Hoe hoger reikhalst men
Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart
Sluipt meligheid de verzen…
Gek...
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 366 allerwijsten en de allerdwaasten
veranderen nooit van mening)*
mijn probleem is niet zo groot
als ik zweef naar de overkant
waar de hoeren dansen
op de tonen van verloren gedachten
en de nieuwe meisjes hun angst
verstoppen onder een glaasje wodka
versplinterde zielen rond een paal,
mijn woorden zijn niet langer hun redding
als ik mijn broek optrek…
Met een veer tussen de vingers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 38 slechts de witte lelies weten het
wanneer ze luisteren naar het
ruisen van de wind
achter een
optrekkende mist van tranen, troost daar waar
de vlinder zijn vleugels spreid
terwijl de arme dichter met een veer
tussen de vingers
de kwalen lichter schrijft
balsemende woorden honing dat
de rauwe wonden zalft, een nieuw mens
de hoop…
En je blijft
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 297 En je blijft het bij hem houden
stuurt zomerse buien
over stapels liefdesbrieven
je vraagt een aap
de grond te kussen
geeft een giraffe
drinken uit jouw hand
is als spelen in het zand
en onze jurken trillen
worden doorzichtig
in de optrekkende geilheid
verliezen we het zicht
op een omhelzende werkelijkheid
en zweven samen zachtjes…
alles met jou
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 148 de rivieren volgen
uit koers raken
steil naar beneden
vliegen wou ik met jou
dwars over de grote
oceaan loodrecht naar
beneden storten kijken
naar zon en sterren
met jou vlak voor de
grond te raken weer
steil optrekken hoog
en laag vliegen wou ik
als gevleugelde paarden
de wereld verkennen
de zwaartekracht opheffen
de aarde…
Zonsverduistering
gedicht
3.1 met 26 stemmen 7.890 Hij aksepteerde mijn cuba libre niet,
hij aksepteerde mijn cafe solo niet,
hij aksepteerde mij niet;
zijn wenkbrauwen van muggen optrekkend,
liep hij door mij heen,
als een mens door een gedachte.…
de aarde onder je voeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 voel waar je bent
in Westerwolde
je herkent
het zand dat kruipt
tussen je tenen
spat omhoog
tegen je benen
wat vuil gaf
maar opdroogt
valt stoffig af
het veen
altijd koud en nat
optrekkend vochtig
om je heen
zompig bruin wat
bij Dollardklei
weer anders is
niet te doen
die plakt met kilo's
aan je schoen
klonten blijven
aan je vingers…
Onthaal.
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 100 kan hij
op mekaar krijgen
men gaat aan 'm voorbij
Als ie z'n ronde
doet, podia beklimt
achter katheders
....plaats neemt
Hun wenkbrauwen
ziet ie fronsen
zelfs optrekken.....
geen oor gespitst
Alleen......
kinderen blijven
-peinzend- staan
vingertje in de mond.…
zichtbaar terugkomen
netgedicht
4.8 met 13 stemmen 310 getemperde liefde in getraliede woorden
in gevang van denken,geschreven
op een blocnote klein formaat
in en schuldig tekort van kale uitvoering
in de maalstroom van zuchten
waar liefde vergeeld en verglanst
weggekropen in rijkdom van duister
denderend over het hobbelpad
maar wees wie je bent,laat nevel optrekken
verschuil je niet langer…
De vis en de visser
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 aan het water
probeert de visser levenslang
De vis zeilt gracieus door het water
De visser zit glad versteend aan de kant
Kennen zij vroeger, vandaag of later
vraag hij zich af nu en dan
De visser wordt een beetje vis
Het wemelende, murmelende water
kabbelt zijn hoofd binnen
Muizenissen stromen onder
Minuten bouwen uren
die een dag optrekken…
Dagdromen over het blauwere
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Zouden ze er ook dialecten of het Fries verstaan
ijsbloemen kennen, de Elfstedentocht,
of die optrekkende mist, geen idee ik mijmer.…
In stil bewegen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 122 vandaag ontbrak
de warmte die
altijd verbinding bracht
in optrekkende kou
was blauw het licht dat
alles overheersend was
kilheid spiegelde
nog net geen vorst op
zwaar beslagen ramen
muts en das
ontnamen mensen wat
toch zo herkenbaar was
rode wangen en een
fris gezicht dat guurte kent
uit noordooster tegenwind
diep weggedoken…
Kasteelvermaeck
hartenkreet
3.8 met 6 stemmen 682 gespeeld tokkelgeluid
Zachte tonen van een trillende snaar
’t Is het gezucht van een oude luit
Beroerd met een plukkend vingergebaar
Oude noten, middeleeuws gevoel
Sfeer van open haard, sereen gebarend
Zachte neuriën van de vrouwe op de stoel…
En zittend in het venster, ver weg starend
De minstreel… hij speelt ondanks kilte
Van kasteelsteen, optrekkend…
Wrevel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 133 kruipruimte isoleren
tegen optrekkende kou
waarvan ze beweren
dat het helpen zou
het weer omkeren
hoe moet dat nou
hoe kan ik mij weren
tegen die verrekte kou.
de gevel kristalliseert
en slaat wit uit
de damp van mijn adem
beslaat de ruit
het dringt in mijn botten
zonder geluid
ik zet me schrap
hoe kom ik hier uit.…
Ode aan een bungalow in het land van Lek en IJssel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 80 zowel buiten als binnen
en als de zon z’n intrede doet
straalt de rijkdom er vanaf
niet in geldelijke zin
maar in overweldigende zin
zelfs als het regent, giet, stormt, ijzelt
of sneeuw de witte vlokken laat vallen
doet het spel van licht en lucht zo bevallen
dat zelfs de nacht er geen vat op krijgt
in de ochtend als de nevel nog moet optrekken…
achter uitgang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 het is mistig geworden
de wereld een cirkel
waarin jij rondjes loopt
je voeten liegen
je slaat de damp weg
klampt je vast aan water
zoekt naar iets onzichtbaars
ogen van glas
de spiegels gebroken
dan hang je aan de zon
wil de nevel optrekken
handen van was
armen te kort
je valt uiteen
en ik lijm wat
en ja, je bent er nog
en ja…