Alle inzendingen over ornitholoog OR bevlogen

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het mannenbolwerk van het snelsonnet, het land van grap en grol en spotvermogen, kent enkel maar twee vrouwen die, bevlogen, garant staan voor hun wekelijks vignet. Het angstzweet breekt mij uit in bange nachten: Ben ik een truus in ‘t diepst van mijn gedachten?…

(over Jeanne d'Arc) 1 Een gespleten boerendochter kreunt onder het juk van de bezetter in een rijk zonder koning Haar verbeelding is de bondgenoot Hoor de galm van de aartsengel De opvolger sleept zich naar de troon te loom voor het slagveld Deze gewijde grond moet bevrijd Ze jaagt hem in het vrome harnas Achter het schild verbergt…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

ik heb stukken uit de hemel gespeeld met bevlogen muziek teksten geschreven die er in hakten bij het grote publiek wereldbekende meesters ontmoet en samen geschilderd op open doek toch is mijn naam niet gekend als persoon nooit aanbeden ik vonk talent in solo’s en orkesten beziel letters in zinnen breek het licht als magisch…

zag de zon dalen om in de tuin der poëzie langs bladeren de vruchten van de zomer te halen met gefluisterde woorden op de middagwarme wind in accenten met rood op wat eens lentegroen is geweest bevlogen door tekst reikten handen plukgraag naar boven maar de oogst blijkt niet rijp ze wijkt om tot wasdom te komen zoals een gedicht…

(voor Joost Zwagerman) Na eenenvijftig jaren ging je overstag en zette je een punt achter je schrijven, nooit meer toon je ons die uitbundige lach, zul je ons nog meevoeren in je overdrijven. Je kende de wrede keerzijde van het succes, de donkere poel waarin kunst geboren wordt, het gevecht tegen een vlijmscherp slagersmes wist je zo lang…

BEVLOGEN IS VERVLOGEN Ondanks overbevolking kun je een speld horen vallen vingervlug is de mensheid opgezogen er zijn geen sprekende woorden meer een narcoticum heerst overal vallen en opstaan in de wiegende tram een bejaarde tussen twee stokken slingert van voren naar achteren geen reiziger kijkt meer op of om de smartphone heeft zijn…

de leeftijd geeft vorm aan haar mooie gezicht en trekt wat lijntjes naast haar smalle mond ze is nog monter en oogt redelijk gezond een aantal wonderen heeft ze al verricht in haar beide handen heeft ze nog kracht waarmee ze boetseert en verft iedere dag van recensenten kreeg ze een goed verslag haar kunst was te zien tot diep in de nacht…

de wereld noemt hem zwakbegaafd maar als de muze hem raakt en streelt kleurt hij het doek vol sierlijke vogels en vissen herleeft in vurige tinten de stijl van Appel en Corneille schuilt in bevlogen schilderijen de ziel van een pure kunstenaar…

zingen ze -bevlogen- ik herken de deuntjes maar de woorden niet 'Een café aan de haven' 'de klok van Arnemuiden' Met hart en ziel zingen ze krijg tranen in m'n ogen.…

in de stroom des tijds veelvuldig demonstreren, oefenen en gebed heeft de wereld moeten ervaren ondanks welgemeend koesteren aangewakkerd door bevlogen zielen met woorden zonder zelfzucht zonder haat om het hardst geroepen dat de vijand zich niet zal overgeven voordat hij is losgemaakt.…

Op een kleurend eikenblad schrijf ik mijn ja en nee op onder - en de bovenkant, de late zomerwind temt de passie naar eigen keuze in haar veelbewogen hand, drijft haar schare over land en bevlogen kinderzeeën en de milde jaren heen, om alleen te blijven met z’n tweeën.…

Ons land is een bevlogen Rijmer lichter, Aar is op zijn verjaardag heengegaan. Herinneren wij Aar zoals dat hoort: Aar leeft in zijn totale oeuvre voort.…

rust verstilde zijn bevlogen hart weerstand werd hem ontnomen in de kleuren waarin hij haar zag door regen heen gelopen terwijl de vlinders schuilden vereffende het zijn pad het ritme kent geen afstand wel haar stappen die onthullen hoe ver het vooruitzicht was.…

het beeld spreekt geeft inzicht prest tot overdenken verder te gaan een grote stap niet meer stilstaan er is immers nog de open mond, verbazing ja, de bevlogenheid naar levensechte dromen de schoonheid onderweg symbolen van licht dat zelfs in donkerte tot helderheid kan komen…

in het uitspansel vol vuren en zonnen springt de bevlogen zoon van een zonnegod de oogkassen versierd met schelpen van de hemelse hangbrug de tovenaar zonder vangnet vindt vaste grond na zijn vrije val geen dood te bezweren in deze krakend koude duizend-en-een-nacht…

In zang van de nachtegaal bevlogen geen woord, mijn hart, nog nooit gelogen het strand, de zee, mijn ziel veroverd de vingers aan mijn geest getoverd muziek, een lied, vrolijke noten een droom in groot geluk gegoten van liefde die niet over gaat omdat mij, alleen maar jij, bestaat.…

De lach vanuit je hart Die twinkeling in je ogen Jouw enthousiasme bij weerziens Je enorme bevlogenheid Die innige omhelzing Jouw warmte die ik altijd zo voel, ook al ben je niet in mijn buurt. De troost die ik je mag bieden Mijn houvast wanneer ik dat nodig heb Jouw onvoorwaardelijke liefde. Schat, Ik koester het!…

Misschien zweven ze nog ergens boven het smalle rotspad, in hun bevlogen staat. Kwamen ze in een vlucht terecht, die spontaan landde in een treingesprek. En werden ze door een ander opnieuw gezegd, met meer succes.…

De ornitholoog 'aller Orte dieser Welt' maakt van het vogelconcert een exotische metamorfose in tingelende en klingelende piano-vonken met de echo's van een vreemde planeet die ingekerfd blijven in je hart. Wat zingen zij, wat zeggen zij, die vogels zo vrolijk in hun koninkrijk?…

een dichter die met vakantie gaat en smart aan anderen over laat een bevlogen kamerlid die even niet met uw problemen zit vrijheid verkozen gewillig vrijwillig niet gedacht aan werklozen het leven is grillig oprechter dan recht echter dan slecht eerlijk gezegd wat is echt ? onwetend het gemis wat verbondenheid is.…

Lawines van de wolken, slagbomen van de horizon houden dromen niet tegen in de opwaartse beweging van een luchtballon, verwarmde woorden in nieuw gedicht, naar de oorsprong van het onbekende in een vlucht van akkoorden om het inzicht te verspreiden van herinneringen, te kiemen tot waar de stilte is geland, een bevlogen ruimte te vullen…

Haar hals draait zich zo dat zij soepel het water tussen diep en ondiep kan aanschouwen een plaats waar bevlogen uitrust en twijgjes het zwijgen verdiepen bijt hij zijn tanden bloot het klappen geeft lentegeluid maar eenzaam waakt zij naast de nekslag verloren, eer nieuw leven ontwaakte…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

een zoektocht werd het naar duizend woorden die niet komen wilden naar wat ik zeggen wou ieder woord bleef stokken opgesloten in mijn hoofd verwerden geen gedichten noch wat uitte mijn gevoel nu de levenstijd verwijlde mijn zoektocht ook teneinde bracht mij terug de woorden waarmee ik eerstens was bevlogen ‘ik hou van jou’…

En de dagen gingen niet zomaar, wat in zichzelf gekeerd, zagen zij 'het' op afstand aan de achtergebleven horizon waar de maan bevlogen, fluisterend stil met bekoring de zon in het oog sprong en de tijd haar ondankbaar scheen, niet langer vanzelfsprekend, maar vol van gloed niet zomaar..…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…