Alle inzendingen over overspoelt

Is er een vrijheid zonder vloed die dunne lijnen op het strand overspoelt en kastelen van zand vormeloos verliezen doet. Als een vrijheid zonder scherpe randen, zonder exodus, zonder muren, zonder ijle lucht, of zwaar gemoed.…

Een vloedgolf van emoties Overspoelt mij Na ieder verwijt Na iedere snauw Ik dreig te verdrinken In een draaikolk van woede En teleurstelling Na iedere schreeuw Of duistere blik Maar zelfs als ik denk Dat ik niet verder meer zinken kan Kijk ik naar boven En zie ik door een waas van tranen Een onbewolkte hemel Ik vecht mezelf weer…

De eerste stralen glijden naar binnen, ze beroeren jouw gezicht, ik word verlegen, bij de gedachte dat ik naast je heb gelegen maar dat is natuurlijk kul en ik begin te zinderen er overspoelt mij 'n gelukzalig gevoel als ik naar je kijk, jij..., moeder van mijn kinderen.…

Warmte overspoelt mijn lichaam. Geweldig gevoel zonder een duidelijke naam. Dansend op straat. Met jou in mijn gedachte wachtend op een zonnestraal, die me laat reizen als een ster, voel ik me vrij als een vlinder, die vliegt van bloem naar bloem, bevind ik mij in jouw levenslicht. O mijn pracht, wat heb je me aangedaan.…

De hemel draait bedwelmend rond terwijl ik me vergaap aan stralend blauw en zomerroes verpakt in blond al fietsend door de morgendauw Haar lokken zweven in de wind overspoelt het landschap met een lach zo speels onschuldig als een kind tegelijkertijd betoverend compleet van slag Al slippend, verloren in een laatste bocht onbewust van noodlot…

Zonder te verpinken, werd alles overspoelt en verminkt. Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

Zonder te verpinken, werd alles overspoelt en verminkt. Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

De golf van ellende die de aarde overspoelt. Het machteloze medeleven met een leven rond de dood. Wat is het erg... is het weg? De gruwelijkheid van de grote getallen. De cijfers die nooit nummers worden omdat het mensen zijn. Wat is het erg... is het weg? De kleuren vullen vlug het raamwerk van verbeelding die vervliegt.…

Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik dan bedroefd soms dagenlang ben ik dan moedeloos en wacht ik dan op het scheuren van het grauwe grijs, het opnieuw gebeuren.…

Door de vale lens van ratio rimpelt een levende reflectie het bewustzijn van een landschap in adagio door het oog van de vulkaan keert materie zich naar buiten er is geen regen die vertroebelt of overspoelt slechts de ruimte is omarmd door de ogen van weerspiegeling de zin van het doorgronden wordt overstemd door zuiver stilte essentie…

Dat moet worden gedragen Want je kan een ander niks vragen Geven en nemen Is het eerste gebod Het dragen van het lot Schouders onder het gewicht En toch een lachend gezicht Want het leven moet voort Anders pleeg je maar Luister werk en denk mee Zie hoofdzaken en bijzaken In het leven Is het meemaken En doormaken Totdat de zee alles overspoelt…

hij de zandkorrels die door z’n vingers glippen telkens en telkens weer kijkt naar de patronen die ontstaan en veranderen waarom de tijd almaar sneller gaat terwijl hij langzaam ouder wordt sneller de tel kwijt raakt trager de tel terugvindt telkens en telkens weer telt hij de zandkorrels die door z’n vingers glippen tot de tijd hem overspoelt…

ze is weg weg uit je leven je kon niet eens doei zeggen ze is weg voor altijd haar leven is weg voor altijd leegte overspoelt je je vlot is aan het zinken je enige redding is zij en zij is weg voor altijd je huis is groot te groot voor jou alleen niemand om te aanbidden niemand om voor te zorgen jammer erg jammer…

Zover weg strandt de passie in herinnering langs de kustlijn geschreven als teken wat overspoelt door deining van weemoed. Elk woord dat op cadans de poëzie erkent door de melodie van onze favoriete band dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.…

Een bruine massa dood overspoelt de aarde zinkend van zwaartekracht, verdrinkend van ellende en leed, zonder hoop op adem stikkend in de vloed van bladerpulp. Alle liefde is ernstig bekoeld, vuren roken een uitgedoofde macht. De bomen naakt en zonder kleed happend naar zon, loos bikkend de steenhouwers van uitgeputte hulp.…

Dan laat zij de foto zien, golven grijzig wit tonen ons een stippellijn, contouren van het kindje klein, het hartje is een stip, in mij springt het open wat ik nu al voor dit jonge leven voel, stil ontluikt een omahart, liefde overspoelt.…

je langteent woorden op een ander pad kiezelt vaag geluiden in vlagen wind die ik dan even niet kan duiden je overspoelt me met gevoel zonder richting aan te geven terwijl ik dacht voor even jou standvastig in je leven maar impulsief is weer de dief van woorden waarvan betekenis pas later komt in onze eerlijke bekentenis…

Deels effectief maar een zee blijft alsmaar komen gaat nooit opzij overspoelt je voeten en dromen en trekt zich even terug om dat te voorkomen verlaat het strand om niet steeds voor niets te hoeven boeten laat je wonden niet steeds door het zout verder uitbijten draai je om toon die zee jouw rug…

Dat waterstanden in de bodem stijgen Om rijkere schakeringen te krijgen En ook weer vogelrijkdom op den duur Dus kies partijen die daarvoor gaan strijden Niet wijken voor de agro-industrie Niet luisteren naar volksdemagogie En poldermacht nog verder willen spreiden Ontpoldering - mits letterlijk bedoeld - Voorkomt dat vloed de dijken overspoelt…

reeds denk ik me verloren wegvloeiend uit het leven kan niet ontkomen aan ’t altijd brandend verlangen eindeloos wachtend op verlossing door uitslaande vlammen ik lief je, begeer verteer, vergloei en los me op in hete as blijf als wat stof tot de volgende kus mijn zinnen overspoelt en heb ‘k mij in de hand - jou ontzegd - met zon…

“zij is als het schilderen van het lied van de nachtegaal” tussen eb en vloed verloor hij zijn hart de eb van zijn hoofd de vloed van zijn lendenen beschrijf haar jubelt de wind saffierblauw haar ogen stamelt hij als een dwaas scharlaken rood haar lippen als albast haar huid haren zo zwart dat met het licht van de zon er een blauw overspoelt…

Kijk dan toch hoe mooi jij bent hoe jouw uitstraling alles overspoelt voel dan hoe mijn hart naar jou toe rent ik heb liefde nog nooit zo gevoeld Jij slaapt nog…zo mooi om dat te zien ik lig naast jou en wacht op jouw ontwaken ik wil niet weten waaraan ik dit verdien zelfs in jouw slaap weet jij mij te raken En dan gaan jouw prachtige ogen…

de dag ligt voor ons onder een strakblauwe lucht we hebben de stad al vroeg verlaten lopen hand in hand ik zucht dankbaar voor deze extra dag morgen moet je weer gaan maar voor nu kuieren we op ons gemak we hebben geen haast kijk, hoe mooi dit dorp is waar mijn zus woont jij kust mijn hand…liefde overspoelt me we praten zacht over de…

heeft me verslagen, Zijn vlerken houden mij in hun ijzeren greep, Mijn vechten helpt niet meer, Het schuimt en bekt en doet met mij, Schuimkragen overheersen wat er rest van mij - Ik rust even uit, Heel even maar, Leg mijn doodmoeie hoofd Op mijn linkerarm, Slapen wil ik, Heel even maar, Het beest trekt zich Niets van mij aan, Het overspoelt…

De toekomst is voor niemand bekend Ik weet niet wat het lot ons zal toeschrijven Ik kan onmogelijk beschrijven Wat mijn gevoelens voor jou zullen zijn Als wij over een jaar de liefde bedrijven Zal het dan nog echt zijn, of slechts schone schijn Maar geloof me vandaag asjeblieft Ik ben zooo waanzinnig verliefd En zolang dat gevoel mij overspoelt…

De dichter is in wezen een profeet Predikend in zwart-wit, geuren en kleuren Hij weet terneer te drukken, op te beuren Zijn hosti- eekhoornbrood; een soort boleet Zijn pil, à la Drion- een vliegenzwam Voor als de golf van snik hem overspoelt Als niemand weet waarop de dichter doelt Hij brullend leeuw is of mak als een lam Zodra hij proestend…

Nooit heb ik durven geloven want als alle lichten doven dat ware liefde zo intens kan zijn overspoelt mij hét gevoel, zo fijn. Aandacht, zorg, liefde en samen zijn voorgoed verdwenen mijn pijn humor zo eenvoudig en simpel hiervoor slagen wij met vlag en wimpel.…

Dat gevoel wat je hart overspoelt, wat je kan laten verdrinken, maar wat je nodig hebt om boven water te blijven. Dat gevoel wat je kan verscheuren, je hart in stukken breekt, maar ook het gevoel dat het hart bij elkaar houdt. Dat gevoel wat je verblind, wat je over wolken doet zweven.…

Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken, mij plots weer overspoelt als bitter tij. Ach, elke zee kent overslaande baren en prikkend zout dat toch geen zwemmer let. In plaats van naar dit druilerig sonnet met uitgelopen inkt te blijven staren, neem ik een zakdoek, koffie en pralinen. Met chocola is het plezanter grienen.…

Verstrengeld aan den ouden lindendreef in het domein waar de lente loom haar schreden een pracht gloed in zonneschijn overspoelt voelbaar levende historie achterbleef.…