Alle inzendingen over overspoelt

De zee rust niet Dus laten wij nu rusten Voorbereid op wat komen gaat Of wat de kern is van hetgeen bestaat Laten we rustig wachten Tot de zee ons overspoelt!…

ik verlang naar lieve lentekleuren als d’ aarde ligt troosteloos en zwart ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor…

Ik verlang naar lichte lentekleuren nu d’ aarde ligt troosteloos en zwart Ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht Ik verlang naar d’ eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blijde begroet Ik verlang naar vogelzang in de vroege ochtendstond…

Het noodweer luwt met droeve snik waar druppels verbergen onder tranen die zich na droogte steeds vaker banen langs getrokken sporen uit menig ogenblik Triest gevoel ebt weg in sterke vlagen paniek slaat golven langs boeg voorbij het zicht schreeuwt gillen binnen mij geraas overspoelt mijn angstige vragen `t is niet zo dat je er niet meer…

vereerd en begenadigd strand och kom, vergeet voorgoed die helse pijnen die onze zielen ooit hebben ontwricht laat weer de zon in onze harten schijnen in zoele warmte en gekoesterd licht het wolkengrauw dat onze hemel smoorde dauwt zich voorgoed in zeeën van gevoel zijn golfslag deint tot een zachte accoorde die jouw en mijn voetsporen overspoelt…

om de handvatten,laat zich rollen over de stoeprand De eens zo sterke vrouw met benen als staal heeft alle delen van de wereld door gelopen Nu laat de "tand" des tijd haar de ouderdom ingaan Moegestreden toch nog op een beter hopen Af en toe stopt ze even om uit te rusten Kijkt over haar afgezakte bril naar de mensen Een hevig verlangen overspoelt…

De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt met overmacht steden en dorpen nog in hetzelfde uur. Tussen modder en puin zoekt men naar hen die, levend of dood, soms diep zijn begraven. Centrales ontploffen, worden plots radioactief.…

Ik laat voetsporen achter in 't zand, de zee overspoelt woest het land. Schuimende koppen, brandende kou, Engeland, dat aan de overkant ligt, is niet te zien, laat staan te horen. Ik droom weg .. even níet storen. Ik droom en droom alleen van jou, mijn Noordzee, mooi als 'n gedicht, je laat mijn hart luider kloppen.…

De dadendroom was van ons pijn overspoelt door het verleden de kwelling van anderen is de rode draad van ervaring,niet uitgehold door de ervaring.…

Ik ben de krab, de heremiet, de mythische huizendief Doorheen alle denkbare droefenis blijf ik zoeken Om één woord, een enkel hiëratisch gebaar van haar, Licht schuift van de heuvels af, overspoelt de koude tuinen Het buitensporige geduld der dingen treft me, Zij zal aan mij verschijnen, zij zal komen…

langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op berekend, ik was in feite nog nooit bemind maar jouw kleuren geven mijn leven glans, ik bewaar ze in mijn hart jouw liefde overspoelt…

om tenslotte te verdwijnen in het niets maar mijn hand zal je altijd blijven raken, ik zal verhalen over jou schrijven het leed beleven van de windmolens in jouw buik, het vuil bestormen in het binnenste van jouw ziel ach mijn wad, kon jij mij maar dromen me kleuren aan de horizon met mij ontwaken telkens wanneer de vloed me overspoelt…

begon van oorzaak en gevolg vertolkt in feiten vervlogen in zilte stemmen van de wind waarin het bloed van de aarde is gestort het geweten wrikt zich langzaam naar boven, schiet wortel tot aan een denkbeeldig sterrendak waaruit het denkgoed zich openvouwt, daarom niets te deren valt als de daad net wat anders wordt beschreven overspoelt…

De vreugde overspoelt me, ik kan het niet helpen, er zijn niet genoeg woorden, niet genoeg talen. Niet genoeg papier, schijfruimte of behang om te omschrijven wat ik nu voel... Niet genoeg stemmen, in woord of gezang, om uit te leggen wat ik bedoel.…

Door dagen, maar vooral door nachten vlucht ik voor hen schimmen uit verleden, heden mijn belagers trachten me te achterhalen door het wegenlabirinth van eigen geest bevreesd, klim ik langs bange paden blindelings tastend, zoekend naar (ach, laat hij bestaan) die schakelaar, barrierre tussen licht en duister hees gefluister overspoelt mij…

Kon het gevoel, dat je nu overspoelt van geluk, maar blijvend zijn. Zonder dat je er ooit aan zou wennen. Kon ieder zich maar zo voelen… Geen koude woede of haat… Maar liefde… Warmte… zo kwetsbaar……

Je weet niet wat ze zien wanneer de mist het land in drijft en wegen overspoelt. ------------------------------------------ uit: 'Zijn overhemden op jouw huid', 2010.…

in causale feiten van instinct, goed of slecht gezind, maar door onbewerkte aarde dieprood getint, geweten wrikt zich uiteindelijk naar boven, schiet wortel tot aan een denkbeeldig glazen dak, waaruit je de sterren overziet , die zich uitvouwen en waaruit nog veel te leren valt , een geschiedenis die net wat anders is omschreven overspoelt…

kan je zomaar overkomen smoor als ik haar zie hart licht op verlegen blij dartel spelend danst zij jong druk verdiept in haar spel vertederd versieren overstroming lief in mijn lijf Mozart helder transparant blikken naar binnen hou me vast vraag om aandacht warmte overspoelt de siddering van huid zo fris vervoering in verfijnde klanken compositie…

hoop die niet bestaat Wanhopig beweeg ik me in jouw richting Een glimlach kan er nog net vanaf Nooit zal ik jou aanraken Zoals ik dat wil De hartstocht naar jou laat mijn tranen stromen Had ik jou maar nooit leren kennen Was ik in de waan gebleven dat dit gevoel niet bestond Nu voel ik elk moment dat ik naar je kijk pijn Verdriet dat mij overspoelt…

Een tsunami aan verdriet overspoelt mijn al zo lang gebroken ziel, die steeds meer nieuwe goocheltrucs moet verzinnen om staande te blijven.…

droom achterna en deze bestemming is in mijn hart gesloten Mijn ogen dwalen naar boven, want er wordt gefloten Met kraaloogjes en een donzig zachte verpakking fladdert en dwarrelt een vogeltje sierlijk om mij heen Even wordt het zonnestraaltje tegengehouden dat in mijn gezicht scheen Plotseling verschijnt de zon weer in volle gloren; warmte overspoelt…

verschansen zet Vlissing ‘s windorgel bij het Nollestrand een Verlag van Bach naar eigen hand flikkert in de verte een licht Breskens vuurtoren nog net in zicht schuimend meisop op de stranden maken kwallen blauwe veekranden is de wijting een heerlijk ding gauw gemaakt tot kibbeling ligt bij iedere kromming een andere kleur betonning overspoelt…