Alle inzendingen over overstijgt

aanhoudende stroom langs verweerde kusten die ons bestaan overstijgt in broosheid berusten leert waar weemoed in het gaan en keren schuilt bij een teer gemis over weerzien droomt onder weidse luchten lasten minder drukken in wiegend avondrood worden verlicht waar een mensenkind zich door de zee gedragen weet hier aldoor…

Na brood en wijn op tafellinnen strijken we neer bij jou tussen gesteven wit je bleke handen rusten op het laken je warmte overstijgt de winterkou gebroken is je lichaam, neemt nog geen eten op we spreken over tijd en lijden, over de kerk en wie ons dierbaar zijn de tijden liggen in Zijn handen die ons zal helen hoe dan ook…

Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

Een dag is weer gekomen, de blik en de zee zijn weid, ik klim naar huis om verder te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin beknopt en de bijeen – geschreven schapen worden rozig vanuit het oosten, een roze meeuw die mij overstijgt, zwijgt wat in het slapen wordt verzwegen, de morgen haalt z’n netten op waarvan de mazen…

Christus sluit niemand uit; Christenen en Christinnen des te meer, keer op keer weten zij niets te leren van de liefde van Christus want deze overstijgt elke vorm van sexualiteitsbeleving!…

De partituur van de familiebanden beschrijft de zoektocht naar een melodie die kruisend manoeuvreert tussen de mollen, dissonanten overstijgt om in majeur genomen levenskeuzes door te nemen wanneer aaneengeregen bogen onvermogen aan het licht doet komen in facetten van onoverkomelijke tonen de aangetrouwde kant opent een glansrijk…

voor een dwarsliggend mensenkind in de wieg gelegd om aan rust en roest te knagen is de krib al gauw te krap enfant terrible dat in beweging groeit als de verst afdwalende tak van een stam de dwarsdenker doet de wereld kantelen scheurt zich los van alles wat altijd al zo was een bevlogen rebel overstijgt de kasseien ontregeld…

de zomerklanken zijn verstomd soms geurt een open deur een vlaag herinnering aan hoe het leven ging een lach die alles overstijgt nooit wijkt voor wolken en wat regen de hele lange dag een zegen blijft de losheid van het buiten schemeringen zonder muren die in schoonheid vele uren duren nu pakt sneeuw en kou de mensen…

Maar ik kende geen verlangen naar iets wat nu alles overstijgt: het aanhoren van de stilte samen met jou.…

Badend in duister Verlangend naar jou Drijf ik op de oceaan Verloren in het gemis Gedachtes raken bevangen Verleden, heden, toekomst Zink langzaam, Tot de bodem van het bestaan Een diepe slaap Vervult mijn wens Geest overstijgt Stroomt weg Naar een plek Waar ik jou ontmoet Waar zielen versmelten Het duister verdwijnt…

over de dood heen om je gesloten oogleden als je gaat slapen een kusje te geven en je een zachte nacht te wensen Mijjn liefde voor jou is sterker dan de dood wrijft over je rug om je te troosten weet je altijd geborgen Als je me mist, was ik er al zonder dat je me hoeft te roepen Mijn liefde voor jou danst onaantastbaar Echte liefde overstijgt…

De liefde voor je kind overstijgt alles woorden schieten tekort om die gevoelens te vertalen Het is er, ongevraagd vanaf het eerste ogenblik dag en nacht aanwezig puur en ongekend In de loop der jaren wordt de liefde sterker vaak op de proef gesteld het houden van, dat blijft 'n Enkele oogopslag gebaar of blik wordt woordenloos…

in geschoren groen geurt het gras naar toen jij in je blote voetendans een lach vol sjans armen die nog verder reiken dan ogen willen kijken de wereld in een felle draai sensueel vonkt fraai waar adem het gemoed overstijgt kust stilte het vermoeide lijf tot hakken weer uitdagend hun opzwepend ritme klakken en blikken…

Verdwaasd kijk ik in het rond en weet dat deze herinnering alles overstijgt. Hij is echt alsof jij er bent. Maar de regen op het zolderraam verraadt de kille werkelijkheid. En al wat er over blijft is jouw naam. Ik ga naar bed en zie nog even jouw gezicht... Terwijl ik wakker lig met mijn ogen dicht.…

Liefde is nooit laattijdig Liefde overstijgt elk geloof. Liefde gaf Hem duizend namen.…

omgaan met het onmogelijke is in het leven een hels karwei het is vibreren binnen het ongelijke en beperkingen van nature aan je zij uit alle windrichtingen wordt aan je getrokken waarbij het gevoel het verstand overstijgt dan resteren enkel vergruisde brokken waarbij de adem ook nog het stof opzuigt men is verslagen, ontbeert de juiste…

liefde overwint de dood wat ook dat moge zijn het blijkt, zo lijkt, terugkerend en voedend soms al meer dan rouw en gemis met verdriet of het gemoed, woedend liefde overstijgt soms de grens van het bestaan en vervangt al maar meer in stilte, een mensen wens ik wil met de onzichtbare afstand leren omgaan langs een duidend hart…

de vreter enkel ruften En is het beestje enkel bang Het beestje kruipt zijn weg Naar daar waar het veilig is Enkel denkt het daar te kunnen zijn Wat de vreter doet Alles wat de vreter doet Tot zich neemt Kan enkel nog tegen stribbelen Tegen meedogenloze controle Echter weet het beestje Te zijn buiten te doen Verlaat de omgeving Overstijgt…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

we bleven cirkelen rond die ene blik waar ogen keken in weten van elkaar zag ik jouw warmte in een pril ontluiken raakte jij mij die de eigen kou wilde ontduiken nam ik gaf jij of zochten wij van binnen naar een gelijk in raken kunnen wij wel de liefde maken die onszelf overstijgt die blijft in houden van een nieuwe mens…

Ze gloeien en worden rossig wollig vanuit het oosten, een brutale meeuw die mijn teksten overstijgt, roept mij na wat ik heb verzwegen, de morgen zwijgt, in alles wat ik heb geschreven, haalt z’n lege netten op waarvan de mazen zijn verstopt.…

Zo moet het zijn: het tedere geweld Van ceders in september, kopergroen Als wachters in gelid, die heel het bos Behoeden voor wat schuilt en spiedt en dreigt Maar beuken zijn het: neigend naar het veld En reikend naar de lucht, een legioen Van overmoed dat zonder blik of blos Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt En in oktobers late…

zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in applaus mensen voelen het speciale van het moment dat jij ook herkent willen meegenomen worden in jouw flow van het water ervaren dat het genoten contact overstijgt…

praten kan ze nog niet een klank lijkt soms een woord ze kijkt met grote verbaasde ogen wat heeft haar rust dan verstoord zoëven lachte ze, kirde ze waar je geen genoeg van krijgt nu huilt ze tranen met tuiten een klank die alles overstijgt ik troost haar, neem haar op stil maar kind, wat is er dan ze schudt na tegen mijn borst ik krijg…

waar ik jou voel in het aanraken van gedachten overstijgt de stilte elke ruimte die jouw lach als rode wangen laat rimpelen op mijn mond je bent meer dan de hartstocht van dichters die blauwer wordende luchten wilden delen in open bunkers van bloeiend vertrouwen meer dan de lieflijke huizengevels en droomgevulde schuren waarop…

Je genialiteit overstijgt de botte systemen van hun beleid en dat zit hun dwars, dat er zomaar een eenling is, die hun superieuriteit feilloos weet te ontmaskeren. Dat jij aan witte magie doet via de huidige technieken is mij duidelijk, dat ze jou hebben zwartgemaakt doet God in een lachbui uitbarsten.…

zoek naar het redmiddel voor mijn rust De geluiden die ik hoor klinken als muziek tijdens een concert bij de geur die ik bekoor worden de materialen klaar gezet De eerste is van de goden de tweede voor de smaak en zo herhalen de episoden zich maar al te vaak Terwijl ik naar een tweede verlang en de verslaving mijn lustgevoelens overstijgt…

nu nooit meer Alle grenzen overschreden Steeds weer keer op keer Te laat voor je woorden Ze zijn niet van betekenis Loze kreten in de ruimte Over liefde en het gemis Te laat voor je terugkeer Dat wil ik niet meer nooit Al lach je nog zo liefelijk Ik raak niet meer ontdooid Te laat voor je verzinsels Fantasievol en zo creatief Al overstijgt…

Ben ik te laf en moet ik opstaan als het duister de zon overstijgt? Laat ik mij uit dit lijden verlossen tot het pleit is beslecht? Ben ik de laatste vis in een lege oceaan? Saudãcoes de Lisboa (4) último.…

Alleen in de kamer van mijn hart overstijgt jouw persoonlijkheid. Wat toont de eeuwige gelegenheid? Een kamer vol verlichte romantiek. De uitgerolde rode tapijt ligt klaar. Voor een opmaat verzegelde kamer. Speelt onze symfonie de droom waar. Mijn pen dirigeert de eeuwigheid.…