Alle inzendingen over passen is een woord

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

niet de taal uitvinden maar naar woorden zoeken die als een puzzel passen op de juiste plek zoals zoeken het bewust kijken is naar een mogelijke vondst zo zal het altijd zijn de dichter maakt zich ondergeschikt aan de taal de taal staat het verwoorden toe van een gevoel...…

(the Boxers; 1987*)(te zien in Berlin-Tiergarten) Vanaf dag één hebben deze boksers elkaar al door Heen door zowel hoofd als zeker dwars door maag De olifanten toeteren terwijl echt, werkelijk alle zeeleeuwen zich de blaren klappen Opgekomen publiek scandeert namen van de helden Hun pose spreekt recht wedstrijd aller eeuwen Voor…

Zomervuur gedoofd door de herfstregens geblust dragen mijn handen rijkelijk het gouden ooft waarop nog uw zegen rust.…

Zwart van de regen kleuren de straten stampende passen door donkere plassen laat geen glimlach mijn ogen meer verrassen elke stap maakt een groot spoor van gaten Geplaveide woorden ben ik gaan haten wat ik wil zijn lijkt niet meer te passen simpele scheuren kun jij niet lassen de kracht om te leven heeft mij verlaten tijd en ruimte zullen…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Ze maken me zo rijk, het geeft me moed en grote vreugde, opnieuw het woord tot U te richten.…

even er uit met drie passen ben ik buiten de stilte weldadig om me heen ja er is wel geluid maar in de rust van de natuur voelt het kalmerend zij praat zonder woorden omarmt je meteen met haar word je één geen confrontatie discussie of gekrakeel maar een weldadig begrip zij en ik voor elkaar openstaan met haar kan ik alles…

Een vriendelijk woord doet echt wonderen!…

De kosmos is een grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor…

mijn woorden passen niet ik zie het aan je verre blik ze werken als een lappendeken op kleine treurnis of een groot gemis maar nemen niet de koude weg van slecht bericht want troost is anders niet dan niet verlaten niet meer dan voelen van de hand die in de nacht als een vertrouwde stem de grootste angsten kan verdrijven…

Trickster, slim, sluw en snel van geest, straatwijze weetgraag; flexibel overlever. Sensuele, speelse charmeur, vleier met flair en schwung; extravert pragmaticus. Verdekt, verborgen en voorzichtig dag-, nacht-, schemerdier; ongrijpbare geestverschijning. Doelgericht, dreigend en dodelijk, amorele rover; capabel kostwinner.…

Toch in de rol te schikken, met herhaling van de passen, kennelijk zijn we in dat ritme het beste en daarmee het meest vertrouwd. “Gewoonte is de leider van de tweede natuur, zoek naar een derde en wissel eens van danspartner”…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…

Een zomerdag in ’t Amsterdamse Bos. Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos. Een veldmuis die hen in de gaten had dacht: ~Dat is leuker dan me te vervelen, dit spannend spel zal ik eens mee gaan spelen, ik kruip erbij er is nog ruimte zat.~ Juist toen ‘t gemin tot…

Van Dale viert en Nederland verkoos - zo werd jongstleden dinsdag openbaar - tot mooiste woord in 150 jaar een kei van ver: het woordje ‘bolleboos’. Hoe is het mogelijk dat dit woord won, terwijl men ook op ‘dichter’ stemmen kon?…

de vogels fluiten toch een ander lied de zon schijnt warm toen niet lees de woorden op de stenen zie de urnen schuilen in de nissen van de muur het pad weet van mijn passen huilen is altijd van korte duur ik kwam voor haar maar zij deelt met alle zielen ben aan ze gehecht geraakt toen zij ons ontvielen…

Tussen ons, korte woorden, korte blikken, snelle passen. Onze stappen zijn meer verzekerd dan ons spreken. Boven ons, een oude gelofte. Onder ons, turf die is blijven smeulen. Tussen ons, een heel leven.…

ik dans geen poëzie de choreografie is mij iets te subtiel tutu in slanke passen de echte hoge hakken staan me niet wel spijkerbroek en gympen soms vreemde woorden om mijn schrijfsels op te pimpen maar in decors leef ik me uit beluister deze herfst mijn vogel voordat het winterse voor even alles sluit…

Mijn gedachten passen niet, passen niet in mijn schedel. Ik zie ze naar jou toe gaan. Jouw gedachten bereiken mij. Ben ik gek aan het worden? Ben jij het die gek geworden is? Ik denk te weten wat normaal is. Maar wat of wie ben ik?…

God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

Niet in staat te geven: liefde ben ik opgesloten in mijn hart Harde woorden, verdriet en pijn keren het tij Delen wil ik liefde, warm gevoel oneindig veel met jou Bereid te leren, aan te passen, te veranderen Ontsluit jij de gedachten van mijn hart?…

Langzaam staan wij op. Eten dan op ons gemak en gaan rustig weg.…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

zoveel verder deel ik jouw muziek repliek, tot in het uiterste een tranendal een bal vol vreemde passen en de teksten van jouw werkelijkheid ik ben het kwijt hoeveel ik in mijn eigen woorden wilde gieten steevast nieten zich jouw woorden in mijn eigen wil en wat zij ook niet weten kan ik hoor jouw frases en ik hoor jouw lach…

Neerdruppelende gedachten aan een chaotisch leven zijn als puzzelstukken die ineens in elkaar passen. Niets… nee; niemand kon me nog verrassen tot jij mijn verdorde hart dorstlessende liefde schonk. Als een geschenk aan mij gegeven gaf ik je vorm in woorden en letters.…

Libido is pure lichaamskracht, de geilheid van onze aarde, die het dier doet leven in de mens. Gebido is zuivere geestkracht, de oerkracht van de hemel, die de mens doet leven in het dier. Strijd tussen hemel en aarde, is strijd tussen gebido en libido. Libido is de vader van angst en geweld. Gebido is de moeder van geluk en vrede.…

speel met mij mee laat onze kunst hen eens verrassen zij moeten op de woorden passen waarmee wij jongleren eerst wat klein spul omhoog in lettergrepen tellen ritme en klank maken muziek door vaardige hand dan wat trager grote woorden zijn dragers van gewichtige begrippen jij kijkt verbaasd als mijn handen stoppen rusten hebben…