Alle inzendingen over reflectie OR sibelius OR schoonheid

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De stoutste dromen die ik droomde bleken contouren van een oud verhaal beleving opgeklopt tot Kathedraal, die oprijst uit de schimmen van vergetelheid en van de tijd, die onverzadigbare gastronoom, in zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat langzaam uitdooft in het verre licht van mijn jeugd, daarachter…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

ik scherpte het onzichtbare glas dat alleen in kleur gevangen nog reflectie had het curfde in oplopende spiralen raakte de hemel daalde glinsterend als waterval stuiterde in duizend stukjes omdat volmaakte schoonheid slechts een moment zou zijn ik heb dat altijd betwist want ook beweging kent zijn eigen mist waaruit feniks…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

schoonheid, een rimpelloos verstild beeld onpeilbaar weergegeven.…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Droef beziet zij in spiegeling haar verwelkende schoonheid in haar reflectie ontluikt een passie sterker dan vergankelijkheid…

het land in vertwijfeling rijk aan crisis ook in opgeven verbonden onbegrepen complex die scherp in tegenstelling mensen zo verdeelt over heel de wereld vluchten de mensen voor oorlog en geweld zich de weg zoekend het leven écht samen te veranderen in beslissend moment overvalt hen twijfel angst en onzekerheid over te maken keuzen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Kwetsbaar getroffen met een pijnlijke schoonheid valt ze voor mijn voeten neer. Ik durf niet te kijken, draal wat heen en weer. Toch is de reflectie te hard om niet te zien te dromen. Ik stotter nog voor ik spreek, geen fluister rekt mijn gedachten en val machteloos in stilte neer.…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

ik heb het wel gezien mompel ik bij tijd en wijle; zeker de wereld is groot en emoties nog eindeloos te vergaren maar waarom àlles ervaren door het afleggen van zoveel mijlen of nóg dieper navelstaren totdat alles zo duidelijk is als de ongekende dood…

Mijn reflectie stoort mij en met verbazing kijk ik naar het terugkaatsend licht. Ik voel mij te klein om groot te zijn, te groot om klein te zijn maar de duiven blijven terugkeren naar het nest waar ze gevoed worden.…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

Het water fronst wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt in poging de vertwijfeling te vervagen uit de diepte die je in het staren ziet zwijgend wijs ik je vermoeide wilgen aan wiens wortels gretig in de steile oever grijpen vastberaden om het stormen te doorstaan ik laat je zien dat er velden zaden kiemen in de aarde die door vorst was…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach op een gezicht. Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

Zonlicht weerspiegelt een hartstochtelijk verhaal met glans op de huid.…

Er is een omgekeerde wereld waarin wij in spiegelbeeld bestaan. Niet wij, maar schaduwzelven leven daar, en alles gaat andersom. Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden…

niet om mij te zien niet om wie ik ben ik weet het ik ben alleen een spiegelend oppervlak voor jou dat slechts voldoening schenkt in de liefdevolle terugkaatsing van jezelf steeds weer als je me in de ogen kijkt zoek en vind je een bewonderend beeld van jezelf de echo van de weerkaatsing van een diep verlangen op…