Alle inzendingen over regen OR wolken OR tranen

Bliksem en donder geven donderwolk van stress Bliksem wordt verwarring Donder wordt geroep En na dat alles stromen tranen als regen over mijn wang…

De hemel huilde.. hij had verdriet en tja, hij huilde tranen met tuiten Harde wind huilde ‘t treurigst lied ik weende tussen druppels, buiten De hemel schreide..van pure pijn hij was van god en mens verlaten Grauwe luchten voor zonneschijn op dat bankje, waar wij ooit zaten De hemel weende, al heel die dag ik kon dat in mijn innerlijk horen…

Van elke wolk maak ik een dier een vogel, hond of schaap, alhoewel ik de laatste het liefst tel, als ik weer niet slaap. Maar wolken, een prachtig fenomeen al schuiven ze soms wel, voor het zonnetje heen, toch blijft de stille verwondering.…

Stel voor dat er een flitspaal aan de lucht had gestaan dan was menig wolkje vandaag wel op de foto gegaan!…

ach zie hoe het regent de lucht braakt mijn tranen het regent en reinigt wolken gezwollen en grijs hangen tot in de bomen dit aards paradijs verdampt verdriet uit verzopen dromen ach zie hoe het regent maar regen brengt leven en pijn waait voorbij verbeid nog heel even het is bijna mei…

Zo als de regen op het land wordt ook hij op de lange duur een deel van het geheel, een deel van de natuur. Hij is het gras,de bomen in de wind, de bloemen,die je 't mooiste vindt, de vogels in de lucht en hun gezang, de wolken en het water, zonsondergang.…

waar wateren zich voegen lijken oevers op elkaar gaan tranen naar zee als vogels over dunne huizen vliegen, wuiven wolken schrilheid weg met regen en wind ruimt het vuur, rest de warmte van het tastbare woord om elke ochtend dezelfde dingen te doen, het water te koken, dagen te lengen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Donkere wolken Een aanraking en een zoen Regen op mijn huid…

onmiskenbare adem uit stille naam gefluister achter een sluier van wolken bewegen niet alleen maar klanken nee, een boventoonzang begroet binnen de gekuste dageraad laat regen tranen wegwassen de wind houdt je uitademend wakker ramen verdampen rond nachten ten aanzien van woordgefluister wat zich ook al voordoet van hoog naar laag…

vochtig in mijn dromen er dalen tranen naar de rivier.…

Ik schrijf regen regen regen regen totdat de zee stroomt tot aan onze hoofden toren tot aan onze maan. Ik schrijf de aarde als een traan op de wangen van God.…

Raven strijken langs de wolken in het ravijn dreunt de bas van de nacht. De regen, de regen, stijl valt de regen, dooft het sissende licht. De regen, de regen, stil valt de regen, de maan een verwrongen gezicht.…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

regenachtig gedicht een gedicht danst in de regen de zon achter de wolken verdwenen licht op achter de zon dansen de sterren kijken naar de regen…

Donkere wolken pakken zich samen boven haar en in haar hoofd ze wil niet huilen manmoedig slikt ze de tranen in maar het mag niet baten de regen valt in stromen haar hart huilt mee dikke waterlanders over haar wangen zelfs de wind fluistert geen troost zegt alleen wees eens eerlijk had je anders verwacht ja dat had ze wel tegen beter…

wolken werden zwart wind geselde de bomen eindelijk regen…

[Haiku] donker en dreigend drijven de wolken voorbij zwanger van regen…

kijk om je heen kijk naar de rood gele bladeren voel de ochtend dauw Het is tijd Sla de vleugels uit we gaan Kijk naar het water kijk naar het zand kijk naar de bomen we dalen kijk om je heen kijk naar de groene bladeren voel de warmte…

De zomer lijkt nog zó ver weg Wolken plagen de korenblauwe hemel Regen laat zich door de wolken druppelen De zon krijgt geen kans om zich te warmen De zomer lijkt nog zó ver weg Het zonlicht verscholen achter wolken Verlangen naar blauwe luchten Waar de zon ieder zal laten verwennen De zomer lijkt nog zó ver weg Stranden die in leegheid…

‘In de wolken kun je Gods gedachten lezen’, las ik in een versje van een meisje uit groep twee. Om dit eens uit te proberen ging ik in een weiland liggen. Ik keek omhoog en zag de wolken overtrekken als hopen wasgoed bij de wasserette om de hoek. Er vielen regendruppels op mijn wang.…

hun injecties krijgen tegen kapotte pijpenstelen laat ik regen snel weglopen in opengelegde poldersloten naar de boezem van het land…

Grimmig snellen rondgerolde wolken, Eindeloos grote kluwens, aan door ’t blauw. Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw, Scherp weerspiegeld in de molenkolken. Schelle fonkling van miljoenen dolken; Dan de donder; en, van regen lauw, Schudt de wind de hechte molenbouw, Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken.…

hij schiep een handvol wolken in de lucht gevat door wind ontplooiden zij in wit onderkanten zwart gevlakt met schaduwen nog nat van tranen raakten zij het droge land ik ben geen regenmaker zei de zon maar warm slechts lucht tot aan het koud plafond…

Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen Door bijeen gewaaide wolken op te stapelen tot ongrijpbare torens Majestueuze nevelpaarden draven vooruit de zacht purperen hemelpoorten binnen Trompetten van mist blazen een vervlogen doch koninklijk lied die de muzieknoten van deze melodie sereen laat neerdalen Als een lieflijk zomerbuitje…

blote voeten, met natte haren in de regen en de kou maar ik draaide alleen een rondje toen bedacht ik deze woorden al en ook: ik hou van jou…

De regen valt als koude tranen op de ruit. Achter het stuur zit zij, wat in elkaar gedoken. De wolken huilen al. Haar tranen zijn hun buit. Een hete haat is juist in haar ontloken. Zij is paraat, het besluit is nu genomen. De hete haat verkoelt en wordt als schrapend ijs. Glashelder is haar geest. Haar eer is haar ontnomen.…

De wolken wenen witte tranen waar ik sta, verdriet van alle tijden, tranen en niet te noemen lijden.. Hoelang nog verwelken bloemen op de stenen, eer hun verdriet ook mijn verdriet wordt ooit en dat van "A".…