Alle inzendingen over reling

baarden, was de tijd maar nooit gekomen en mijn vrucht afgedreven met het getij van een zware zee dezelfde zee drijft nog wild op de baren van mijn bestaan, eens was ik Neptunus die in droom mezelf verslond waar woord en daad het zilte nat bestreden met de zoetigheden van liefde liefde die kan smaken en raken doch wanneer ik naar de reling…

dito profiel In volle zee is dit geenszins futiel want zeelieden plegen met goesting over de reling te hangen Nee, zij heeft niet van 'dat bange' ze lonkt en wenkt geen zee te hoog Nu zit ze daar versteend staat droog zo ook mijn ooit-verlangen.…

En ik zag in de verte de duinen waarin je speelde, de golven waarin je zwom, de wolken die je schilderde, maar vooral zag ik jouw dierbaren tegen de reling arm om arm als om heling, hun tranen in bedaren nu, turend naar het ongrijpbare,…

het dek blinkt relingen alom zon kaatst koper door patrijzen lager wal keert boeg en romp de waterspiegel toont afgrijzen opgetuigd met zeemanskunst het scheepje zonder lading matrozen paraderend op het dek niet wetend dat de bodem lekt de kapitein in loondienst van de tijd en heersende moraal jaagt eigentijdse passagiers van…

De sterren weerspiegelen je lach oogverblindend en in de verte En ik schreeuw 't uit van over de reling... ... ik mis je....…

in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar vrede en liefde ieders grondrecht is vraag ik u niet een kant te willen kiezen bouw liever samen hand in hand een brug met vrede als reling…

over de treden van een lange trap gaan in lange schreden je stappen ze gaan naar boven waar het goed is en laten het verleden achter zich vloeiend dragen zij je lichaam boven waar handen slechts langs je strijken drukken de hakken ver in het tapijt de reling is een onnodige houvast even kijk je om naar wat er ooit was maar dat heeft slechts…

Af en toe varen we een stukje mee op de reling, Dan zing ik samen met mijn vrienden, “Ik wil terug naar Terschelling”, “Daar word ik wel honderd jaar”!…

iedere kustlijn op mijn rechterpalm wat onder het zand ligt kan ik niet zien met ogen die rechtvaardig zijn tussen mijn vingers in is slierlings een zwart gat geslopen dat een wereld regeert met koppen van schuim ik zou mijn ledematen de drift oostwaarts willen sturen waar ze kunnen oplossen in de wateren van de zon daar op de reling…

steile doden op de levende have van het schip, drenkelingen die het nog niet weten, voer voor de vissen, mest voor de bodem van de zee namen die vertekend op het dek liggen te verbleken met ogen waarin de aarde niet bestaat, de geur van een manke diesel markeert het spoor waar ze de wind hadden geraapt uit een mengsel van olie en vrees de reling…

Zonovergoten in de haven Ligt het vaartuig van plezier Het is klaar om te vertrekken Maar wacht nog op een passagier De kapitein wordt onrustig Donkere wolken aan de kim Dan verschijnt daar plots de duivel Van een hellereis slechts het begin Uit de luwte van de haven Prooi van de wispelturige zee Geeft hij zeeziek over de reling Gierend…

Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon.…

heftig in taal verloor Zij heeft een man Het onverwekte kind verlaten Troont op een zwellende bron Vindt de droesem in de druppel Vangt het aroma van scharlakenrood Toch blijft zij een wees Zij zwermt uit en lonkt en loopt Van middernacht naar middernacht Scherpt het oor aan de stilte En veert recht Zij helt in een badstad voorover De reling…

d' Adelaar voedt zijn jongen de zee kleurt rood de maan kiest kleur de Oude Stad, heel mooi verlicht inspireert tot gedicht Dalmatiërs hebben zich op de reling van de vis- sersboot reeds verschanst, klaar voor vertrek De Strada in de zon Vele beelden in de tuin schilderijen aan de muur d' historische stad lacht In het spoor van elke nacht…

Alhoewel ik toen huiverend over de reling leunde. Verdraag ik de ruis, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg je en je blijft nog even. De hoon toont zich aan jouw mondhoeken. Sinds vorige week waan ik me in een eng sprookje kruimels in een woud, een schaterlach. Maar het droombeeld verdampt.…

mensen lopen langs de reling gooien afgescheurde stukjes van de wegdrijvende ijsberg naar elkaar toe - onder gelach doodsgevaar vermomt zich als vrolijk spel. In de nacht van 14 op 15 april 1912 was er volop vertier aan boord, ter ere van de eerste reis van dit legendarische schip.…

In de schaduw der zwellende zeilen verborgen Voor de maan, die de mast op de wateren mat, In de slaap van het licht, tussen avond en morgen, Stond ik, slaaploos, ter reling van 't reilend fregat.…

mij nu jouw souvenirs die mij veilig en vertrouwd als onzichtbare armen dragen in het diepe water verzonken schragen pijlers de overgang als de getrainde schouders die jij mij was en blijven zult de flarden van mist en nevel die aan gene zijde hangen voelen als een donzen dekbed dat mij comfortabel warmt gelijk een cocon is haar reling…

Schuimend rijst mijn boegbeeld op uit de heldergroene golven, met mijn handen op de reling tuur ik op het water. Ik voel de zon opeens veel kouder op mijn rimpelige huid en zie reflecties jaren ouder dan de dromen in mijn oog. Onder de spiegel van de zee kruisen wanstaltige kwallen. Kom!…

ik kreeg er oude rillingen van hoe ik de herinneringen vergeten was de koude sloeg toe vanuit ondergrondse meren het hoofd van vertrouwen werd uit mijn onderbuik gesneden wat was er dan van de idealen overgebleven en al het blinken in heroïsche dromen al die medestanders die onderweg de reling genomen hadden - overboord elk mijmeren…

(voor Deetje Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen…

ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand drijvend op het gras de voet gebeend tot weke klei het oor gericht naar de reling van het Wad wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd waar het water lestig vele monden voedt, je armen die de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin ik ken…

Huiverend klem ik de reling vast. Nee ik verdraag de afstand, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg ik en blijf en denk: ‘laf!’. Woede vertekent de mondhoeken. Nu waan ik me bewaker van een schroothoop. Kan ik de mist wegblazen? Het moet.…

(vrij naar 'Coeur supplicie' van Arthur Rimbaud) Mijn hart is zeeziek en het hangt te kotsen over de reling van een bombastisch cruiseschip, vergiftigd door tabak, alcohol en goedkope soep. Ik word uitgelachen door een troep wolven, die met bloedbesmeurde bekken hun scherpe snijtanden in mijn bevende hart kerven.…

kan doen, betekenen, opvangen en vergeten En dan lag ze ook nog op 2 paarden met een lach op haar meest ontspannen gezicht wat nauwelijks te vangen is in foto of film maar in werkelijkheid je alleen maar vrolijk maakt; ook de mannen op de bok schaterden wat af terwijl zij de paarden mengden en Giulia en mij: haar papa staande op de reling…

De stuur van 't schip had uit verveling een koord gespannen langs de reling. Hij wou gaan twisten op het koord. Toen sloeg de stuurman overboord. Hij klom naar boven langs een touw en op het matje werd-ie gauw geroepen door de kapitein. Het onderhoud verliep niet fijn.…

De zeeman stond over de reling te kijken een maat op de ka, die sprak hem aan Die heeft hem de allerbeste groeten van Mária Lécina gedaan ¿Porqué, Mária? Mária Pepita was te kopen voor twintig peseta, voor iedereen Voor hem alleen ging haar kamer open voor een lied, voor hèm alleen ¿Porqué, Mária?…