Alle inzendingen over rivier OR zon OR schaduw

Jij was niet in mijn landschap toen ik aarzelde en zon scheen je kwam ook niet bij rivieren toen twijfel toenam ik liep over de brug overdonderd door werkelijkheid uit jouw droom, klom ik alles nam toe in intensiteit jouw schaduw zag ik wolken tellen er viel stilte over landerijen ik ademde, jij was in ademnood in mijn droom die…

Haar ogen zoeken tere bloemen die haar ziel met licht betasten het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert misschien dat zij in grootsheid van het bestaan een schaduw afwerpt om de bloeiwijzer te vinden.…

Zoals bij 't sneeuwen die vlokken vervaard weiger en trage vallen op aard, zo moeten alle gedachten van ons van uit hun hemel van dromen en dons dalen op aarde waar alles dooit wat sneeuwwit en droomrig de dingen vermooit. Droef is de dooi maar als uitgeblomd gesmolten bloeisel gefilterd komt na duistere reizen door wijze grond kristal…

De man die ik hoor, spreekt met mijn stem tegen mij – zo alleen ben ik.…

Terwijl wij een straat inslaan, reiken onze schaduwen al haast tot aan de volgende hoek. We gaan nog even langs de rivier om de zon te bewonderen voor ze ondergaat. Een schip schuift voorbij, een zwerm meeuwen stort zich op een weggegeworpen bakje friet.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Geljk een arme, blinde hond van alle troost verstoken, dwaal 'k door de zoele avond rond en ruik de lente-roken. Er waart - lijk om een vrouwe-kleed waar oude driften in hangen - er waart een geur van schamper leed en van huilend-moe verlangen. En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Ze schrijft haar taal als schaduw, in woord gelezen en gewist, haar vat op dingen schildert een plattegrond op licht. Met warme streling spiegelt ze de grenzen van de dingen en neemt in afgelijnde vlakken, de aarde in bezit. Dienaars begeren haar in wervelend ballet, geolied en vol lusten, onder schroeiend hete stralen.…

net nog scheen de zon even door de brievenbus schaduw op de mat…

ik volg mijn schaduw op het ritme van de zon een hoekige schim gemaskerd dansend als Pinokkio. de slagschaduw van mijn armen vecht met het asfalt als een Don Quichote onbewust van de illusie. ik houd van dit spel met de zon als toeschouwer mijn schaduw omarmt mij als trouwe tochtgenoot.…

Op een landweg uit de wind waar men zelden vlinders vindt stond een stroman die verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

zij leeft in een donkere wereld als de zon opstaat schuift zij de gordijnen naar het midden van het venster haar ogen verdragen geen ochtendstond haar ogen verdrogen bij zoveel verdriet het licht ze ziet het liever niet…

de zon werpt een conifeer mijn kamer binnen en brengt duister aan het licht langzaam blindeer ik mijn hart en rol de gordijnen dicht…

[Haiku] De zon schept een band – treurwilgen strelen elkaar met schaduwvingers.…

zet jij jezelf in volle zon door anderen doel bewust de schaduw in te stuwen? als jij voor anderen de zon niet in 't water kunt laten schijnen, zit je dan zelf niet in de hoogste nood? staat het water nu echt al tot aan je kin? kruip uit je kast! out je, niet langer naamloos, maar doe dat met werkelijkheidszin!…

O als de zon schijnt en de aard wegkwijnt in die luister weg in 't duister, en maar scheem'rend het hoofd opheft in schaduw omloofd - treedt nader, treedt nader blankvoeten te gader te gader de voeten, de handen - de lachtande de blauwoge de blondhoge de zilverwoorden wenende, het lijnig hoofd lenende achterover omhoog in de lucht -…

[Haiku] de laagstaande zon werpt boomlange schaduwen op doodse akkers…

, zon Mongolia, 2001…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

Een zeebries zucht zijn adem uit Grillige boomtakken proberen tevergeefs tegen de richting van zijn zilte lied in te groeien De zon draait Schept een luid akoestisch geluid dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest De schaduwen verschuiven en worden weer langer Hun dagelijkse dans traag uitvoerend Totdat totale duisternis als een doek voor…

Zon is onverbiddelijk. Plek in de schaduw.…

jij ging op ik had de gordijnen al wat opengeschoven zodat zonnestralen je konden passeren om jouw beeld op de muur van de slaapkamer en face en en profile te projecteren spannend en je lachte toen de zon jou in onverwacht ontmoeten overviel ogen als goud en een lach in de mooiste achttien karaat diamantsetting…

we lachten speelden met lange schaduwen die onze benen maakten in de lage zon donker contrasteerden ze op de witte stenen muur van de buren jouw voeten raakten net de rand ik bescheidener in lengte maar gespierd de overhand we liepen alle passen hinkelden en sprongen hoger dan ooit moesten vreselijk lachen hoe onze schaduwen…

van een weerloze rivier…