223 resultaten.
As roest niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 184 Het roest vertelt het
najaar door de ruit, waarmee het
seizoen vervelt tot in z'n huid
en in transparante blaren,
strekt zich duizend vleugels uit, warmt
zich bij het open vuur de winterbruid,
dit lied telt glazen met z'n toverluit,
verdrinkt, om de muze in te luiden,
klinkt de vlijt door blinde jaren heen,
schrijf in as je naam naast de ware…
Zo ook de mens roest
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 187 hoe mooi is mooi
als ik lagen schraap
van de ogen
en je huid schuur
met mijn vergeelde nagels
die ook de schoonheid
van vergankelijkheid
aanschouwelijk maken
hoe vol is je leegte
als ik jouw adem
opvang in jutenzakken
voel jij dan nog
waar licht voor staat
als de avond
in krans slagaders
is gerijpt tot kalk
als ik je naakt…
- Nagels van roest -
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 500 De nagel in de muur,
slaat men dikwijls
ongewild ernaast, en de
kracht die je uitoefent
wordt niet doorgegeven.
De betonmuur is harder
dan men dacht,
mysterieus,
de nagel buigt als
een ongewoon ijzer
roestig, hard,
met een spitse punt.
Ruwe nagels
vormend in een muur duwen
slaan in met bruut geweld.
Druk die je op de kop
van…
rust roest
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 244 erosie is de meest
ultieme vorm van geduld
en vasthoudendheid
de tijd mag hier
geen naam hebben…
Rust roest niet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 64 Rust roest niet.…
zij roest in haar boeien
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 535 struinen
wij braken met dijken en pieren
de golven omdat zij ons met hun
kracht zouden hebben bedolven
jij wakkert de wind
tot orkanen en wij luiden
klokken omdat we de gaten
gaan stoppen die door het
water en stroming ontstaan,hopen
in het geweld niet ten onder te gaan
wij voelen ons sterker
met de natuur in de kerker
maar zij roest…
Voor even weer samen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 237 handenwringend
samen zittend
in dat intens diepe
grote verdriet
hun angst delend
is daar die arm
is hij weer
voor even
de jonge man
met wie ze ooit
zo vol liefde
en vertrouwen
de grootste stap
in haar leven nam
een moment van troost
daar ligt immers
hun kind
vechtend
voor haar leven…
Speeltijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 De dagen van ooit zijn vol rust
en van staal
ook lang genoeg om bij het inwikkelen
van het stervende zonlicht
roestig de rust te zoeken
ongebarsten slingeren de glazen paden
door polders en beekdalen
elke minuut door het licht verschillend gevormd
zoals zwierige linten in een zomerbries
onophoudelijk onverwachte danspassen zetten
de statige…
ketting
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 89 verbonden door een las
onmogelijk meer los
zelfs niet in de war
met tussenschakel
oneindige reeks
ovaal rond
overal omarmend
veel vrienden
het midden
eind en begin
zandloper
D – sluiting
schroef en oog
blad en steen
gespannen kracht
sprekende letter
niet strak staand
schots en scheef
losjes liggend
stevig staal
roestig…
Peugeopel
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 270 Een Opel is wel duurzaam, niet sportief,
Wel dégelijk, maar niet zo comfortabel,
Nee, dàn is een Peugeot juist formidabel,
Je neemt daarbij het roestgevaar voor lief.
Maak eens een auto die, ná het fuseren,
Het beste van die twee kan combineren!…
Roestbeeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 aan hun rikketik
Verroest, zei ééntje die was omgedonderd
Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur
Zodat de hele buurt het ding bewondert
Men groef een gat –in ’t late middaguur
Er werd gepraat, er werd gekonkelfoesd
De tuinkabouters kregen ’t apezuur
Omdat ze hoorden wat de grond in moest
En op hun graf rust nu wanstaltig roest…
horse with no name
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 261 als dit roestige paard
een naam moet hebben
zal het er één zijn
van lichtvoetigheid
doorluchtig vooral
zoals fragiele paarden
zich door 't leven begeven
en hoog op willen springen
tot pakweg de zevende hemel…
fiets
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 173 (naar Gertrude Stein)
een fiets
is een fiets
is een fiets...
maar dan wel
met twee wielen…
Ander Nederland
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.042 Nederland
ivoor niet glanst, zilver roest
het bordje bij de grens nu zegt:
H O O G S P A N N I N G…
telkens weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 dat blaadje
op de grond
was de eerste
niet meer donkergroen
getand met gehavende nerven
en een teer krom steeltje
het bruine onstuimige roest
heeft zich hiermee aangekondigd
een belofte
die ik niet vergeten zal
ik verlang naar zijn storm
het grijs
nattigheid
onbesuisde woestheid…
bij Kampen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 268 ze staan daar maar
en zullen nooit meer hijsen
oude kranen dik onder het roest
ongeordend terzijde geschoven
in een weiland langs het spoor
als verdwaalde giraffen
die zich vertilden aan de
zwaartekracht van de tijd
en in blessuretijd
nog even mogen blijven…
Pulp en gif
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 Wie knaagt er aan mijn vroegere idool
Oude liefde roest toch niet, dat staat er,
Wat woelt er in het drab van troebel water
Wat houdt zich schuil in 't slijk van het riool
Het leeft van pulp en nutteloze zaden
Het borrelt in het gif van roddelbladen…
teruggevonden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 215 aan een Urkse kade
rust een oude vissersschuit
verwaarlozing in z'n blik
de grove letters
van zijn thuishaven
leesbaar nog in roest
gedegradeerd door quota
van zee naar meer
bestemd voor andere letters
of toch voor de sloop
ik miste hem al een tijdje
in Scheveningen
uit "De Zee en Ommelanden"…
Cadans, cadans, cadans
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 791 Donkerbruin roest
boeit, boeit, boeit,
de laatste trein
raakt net niet
het gemis
cadans, cadans, cadans
waanzin schreeuwt
krijst
langs
blinde oren
stil
stil
stil
het volgende perron
zwijgt…
verloren
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 761 Mijn gevoel
Onbekrast maar toch zo verloren
Glans is helder nieuw
Roest schraapt ‘t weg
Belangrijke dingen een risico geworden
Geen uitgang geen weg
Wachten wat ’t lot mij zal brengen
Volhouden tot we zijn uitgestreden
Afgesloten einde…
Hoge tonen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 uit de stalen kerktoren
verwaaien hoge tonen
echo’s van tijd
seconden roesten niet
rijgen zich aaneen
tot kettingen van uren
die dagen vastklinken
tot maanden
ze verankeren in jaren
de toren priemt
naar de oneindigheid
tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…
Spreken is goud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 375 Zwijgen is roest.
Spreken is goud.…
bloed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 268 Het bloed had aan je lichaam
een metaalachtige geur gegeven
krachtig, ijzer
Als een barometer stemde
mijn lichaam erop af
Vier dagen liggen we
afgedopt in bed aan elkaar
te ruiken
Zelfs het zweet dat ik uit je hals
lik heeft de smaak van roest…
wisseltijd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 305 op grens van leven en dood
roest het leven in nostalgie
vrede slaapt in vergane tijd
levenslijnen langs de dood
wisseltijd neemt beslag
in huivering van verlangen
het leven geveld
in splijting van uren
waarin de opstanding
boven alles uitgaat…
Staal in jouw beton
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 353 Ben een wrak
dat langzaam
opgevreten wordt
van binnenuit
roest staal
in jouw beton
verbrokkel wat
ooit eens begon
weer bladdert
verf van de ramen
hout begint te tanen
na haar duurzaamheid
ik was voor
tijdelijk kom nu
naar huis in samen
bouwen wij ons eigen thuis…
Liefde die overgaat?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 228 Die openen
met groot gemak
als aan 'n sleutelbos
op kleur te vinden
Ik wist niet
van roesten
niet van sluiten
...en gesloten
Ik wist niet
van ruiten
ongewassen
niet gezeemd
Geen blik
in het hart
meer en langer
.....gegund
Ik wist niet
van deuren
die me buiten
....sluiten.…
Onbevoegd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 Voorwaarts
wildernis van bijgeloof
opgetrokken knieën
treurende borsten
schaamlippen gekneld
door angstige dijen
gedachten
stuk getrokken
door roest aangevreten
een idiote hand
tussen onaantastbare delen
er zingt alsnog
een blanke borst
van koel helder water.…
Als de steen kon spreken
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 713 roest op armen
kruipt als oud verdriet
naar te korte vingers
wat houdt me tegen
om terug te keren
naar het chrysantenbed
waar stenen pilaren
zich om mijn lelijkheid
schamen
de dood
omlijnen met
dansend gereutel
wanneer mijn sterven
in de diepste dag verzinkt
niet meer in staat
om de onbekende hand
te weigeren…
ZINGEN
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 126 Laat het roesten en roken
en dan op een goede dag
of nacht: een gedicht dat
op zichzelf staat als een
scheve fabriek.-…
VALSE PROFEET
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 387 De prediker
die met eigen oogmerken
schijnheilig het Woord verbreidt
is benijdenswaardig bespraakt
een glanzend opgevouwen kleed
waarin duizendpoten huizen
tussen stinkend oud roest
en verbrokkelde stenen
besmeurd met giftige drek
mogelijk schuilt in dit venijn
een enk'le reine edelsteen.…