Alle inzendingen over rood met wit

Van Gogh-je met gemengde technieken aquarelletje om van te genieten broos brokje in de wind herkenbaar windekind uit een zwarte krioelende wirwar mierenfeest gelijk, heel bizar ploppen de poppies kleurrijk open als zijden rode doekjes onverdroten heerlijk rood op wit met zwart pentekening van een gebroken hart rode stippen neergedoekt…

Met zwarte nagels Rode ogen Witte tanden Roze huid Drink ik mezelf de toekomst in Met harde woorden Zachte blikken Doffe klanken Rottende adem Doof ik mijn kaars Mocht je me zien raak me niet aan draai je om en laat me gaan De tranen dansen over je lichaam maar je weet niet hoe het voelt Mijn hart wil je beschermen Toch is mijn…

code wit wonderschoon winter tafereel antivries, antivirus kou en COVID vries maar kapot Friese meren wachten de schaatsen uit het vet daarop mag toch geen boycot de NS op zijn gat code rood, oranje wit is niet bekend de rails is spekglad zoveel lol en paniek bij Hollands wit code kleurloos is het meest karakteristiek kou in…

O, rozen, droef en schoon, ik heb u uitgekozen Voor àl mijn koude doden, rode en witte rozen. Rozen om 't dode haar, rozen op armen en borsten Vallen met zacht gebaar, of zij niet vallen dorsten. Rozen voor ieder, die met lachen, of kussen, of groeten, of schone melodie Mijn leven wou verzoeten.…

de stilte draagt een oud seizoen waar stammen dansen in de mist, alleen en lang verlaten nu niet meer in handen vol liefde droegen we jou een trotse vrouw van rood en wit heel zacht in duizend lichtvallen viel jouw liefde mee rond de herinnering van mooie zomers glanst jouw glimlach in vakantietijd en altijd weer weten we ik ben…

Opzij keek ik en zag een tas met boodschappen een vrouwenhand niets bijzonders tot ik las vijf letters, rood op wit: 'Be One' was het een oproep een bevel een loze kreet of een verzoek tot samensmelting van de blik van haar, de drager van de tas, met die der lezer, dat was ik, ze zag alleen de drager van de ogen -…

aan de rand van een opgedroogde vijver golfde het beminnen als zacht kabbelend water om me heen van woorden onderweg die jij verplaatste van je handen naar de zachte zucht die ik zo stil luisterend naar me toe dichtte jij fluisterde de zon en zachte zoenen in rood en wit en zomers blauw naar mijn slenterend hart en schouderliefde…

Vannacht hebben beelden van licht Gedraaid door een duistere wereld Over de grillige zee; Nu sta ik pal in de lucht Met rode en witte strepen Als een vissersjong in een trui.…

Zo kwam het woord organisme en spijsvertering ter sprake na het drinken van veel rood en wit. Maar dat was al bij het dessert en lang na de champagne. Nonkel zei plots in volle overtuiging wel duidelijk te verstaan, over zijn problemen met spijsverteringsorgasmes. Dat zorgde natuurlijk voor de slappe lach.…

Rode stoelen, wit doek en films. Wij zien beeld en horen geluid. We lachen of huilen tranen. We denken en fantaseren. Over plezier. Over liefde. Over leed. Pas wanneer de film echt is afgelopen, beseffen we waar we naar hebben gekeken. Naar het witte doek in ons hoofd, waar gedachten komen en weer gaan. Dat stille witte doek.…

Probeer niet mijn kluis te kraken Dring niet in mijn privé gebied Laat mij niet in verwensingen braken Onthul niet mijn geheimen of verdriet Stromingen van weleer liggen hier opgeslagen Geleden in kleuren grijs zwart rood en wit De nog enkele te begane ongekende wegen Alwaar de dood grijzend aan het einde zit En als ik hem fluitend tegemoet…

daken biggelen tranen je huilt - en ik huil met je mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in…

Als gekurkte flessen in een rek liggen mijn gedichten daar in schemerduister op hun stek in stof gedompeld rijp en klaar Gevuld met rood of wit of wijn nooit gekend naast fraai bekroond een teugje awater of een slok azijn lauwerkrans naast nooit beloond Sprankelend drupt op zielloos dood soms liggen ze te kruisbestuiven de geur en smaak…

Paddestoelen gezien, de echte, rood met witte stippen. Eén keer stonden er zelfs drie bij elkaar. De benen waren ook al in de herfst. Ze hielpen met verkennen tot ze er genoeg van hadden. De kracht gleed eruit. Bij het verlaten van de kleine paadjes deden ze het weer, alsof ze er op gewacht hadden, ze wilden de rust gunnen.…

Met droge keel schreeuwt zich een schor refrein van een klaaglied met vergeefse doelen raspend naar buiten, niet weg te spoelen met de beste rode of witte wijn. Steek ik niet onder tafels of stoelen dat wat zich verhuld heeft in schone schijn de laatste dag van de veertig mag zijn mij zonder vocht te laten afkoelen.…

Het witte huis was gekleurd met zwart, rood en wit. De overdracht was voltooid. De President die zit. Het Witte Huis in een glazen kooi. Een lang pleidooi. Het plein was tjokvol. Hij stond daar niet voor de lol. Een hapering bij de eed, dat was wat Obama deed. De speech compleet.…

Het paarse boek gesloten, de rood-met-witte-stippen-route weer open; de 16 zijn 63 geworden, sommige gebarsten, anderen bol. Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste, genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan. De echo werd een fluistering.…

vergeef de wilde kat zijn beten als eenzaamheid de overhand mocht krijgen begint de wilde roos te bloeien de meidoorn geurt haar kleur is rood of wit violen spelen in de tuin met licht jasmijn blijft aan de strijkstok hangen de weemoed om het alledaagse leven 'wie er passeert, wie er blijft hangen' is niet te overbruggen met een stukje tuin…

Rood en wit geschminkt sta ik daar. In het volle licht een beetje raar. Voor de zon en de regen een dienend subject. Onbaatzuchtig voor wat de lach opwekt. Met mijn rode haar en mijn gitaar Raak ik de ziel en gevoelige snaar. Aap mij na, ik ben een clown. Een lachspiegel van dezelfde dingen.…

Als ik mijn mond in V-vorm trek onder de rood met wit geblokte pet bebloemd met een margriet lijk ik toch aardig vredig, is het niet?…

ik sprokkelde in een narrige wind streepjes licht tussen herfstig natte takken met zwammen en paddenstoelen als kameraad met goede neus wat wij zochten was eetbaar en vochtig met een schimmelkleur in de rood met witte stippengeur van uiterst gevaarlijk toch leefde ik nog samen met bacteriën die met het bleke wit als schutkleur…

alle tranen rollen naar aarde mompelt ze en haar vingers verbeelden regen kijk paddenstoelen in een kring nou ja een halve kring zou de heks hier dansen bij nacht en sterrenkrans dansen en zingen en kabouters vraag ik waar zijn de kabouters die wonen niet in bruine maar in rode paddenstoelen rood met witte stippen haar lach tintelt…

het is de kleur van rood en wit maar ook van groen en geel al geeft blauw sereen en zwart soms rouw liefde heeft zoveel meer hij bruin op het balkon met zestien graden en een mager zonnetje zij blauwbekkend voor het raam maar met warm kloppend hart zoveel graden onder nul draagt ze wit wollen slippers pas op voor muizen miauwt de kater…

Wat voor kleuren wilde hij mengen blauwe knoop, rood gevaar, witte vloed met smaragdgroen en bruin van de ganges vermiljoen van de tempel van boeddha in de alchemie der regenboog In woestijnkleurig zandige vlaktes van het gortdroge subcontinent tussen tibet, kasjmir, himalaya en het bladgroen van thee op sri lanka 'Omarm dus je ruimte…

Ik sta in het bos zie paddenstoelen rood met wit vertrappelt door een kindervoet de bomen wuiven heen en weer vernieling komt me tegemoet.…

Je eigen vredesdroom verpakt met slingerkrullen rood en wit, hangt wiebelend aan een takje. Voorzichtig moet je wezen met de vrede: een kerstboombal die vaak voor onze blik uiteenspat in duizend doden min of meer.…

Je eigen vredesdroom verpakt met slingerkrullen rood en wit hangt wiebelend aan een takje. Voorzichtig moet je wezen met de vrede. Een kerstboombal die vaak voor onze blik uiteenspat in duizend doden min of meer.…

We zwermen de grens over waar de drempel een muur was de wachters zijn grootziend de boeren ploegen voort We banen ons een weg uit de kou door de rozen rechts, de lelies links rood en wit dwarrelen de blaadjes achter ons We zijn met velen morgen met meer er rolt een donder door de wolken de kinderen worden onrustig de ouders halen…

Dan gaat de traan weer terug, langs je wang omhoog om snikkend te verdwijnen in de scherpe hoekjes rond het rood het wit en het aller pikste zwart van je oog Daarna weer die glimlach, die verschijnt, verdwijnt, verschijnt, verdwijnt, verschijnt.…

, ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar de sleutels van jullie stoffige tuinkelders, op jacht naar druppels troost, rood of wit, of anders forceer ik die deuren, want van poëzie alleen word ik niet dronken.…