Alle inzendingen over ruïne van een scène

maar dit alles en alle reden zijn in de werkelijkheid verzonnen de luchtkastelen staan met lege handen in de kast een zandsculptuur geeft antwoord wanneer een scherf uit de toren valt…

In 't jaar zoveel was ze een deerne met de fleurige naam Violette tezamen met hare zusteren Constance en Bernadette toog zij jong als ze was naar de kostschool voor juffers en maagden, het pensionaat Sainte Marie Antoinette De mussen vielen en bloc van de daken de koeien lagen te slapen toen ene Maurice van 't voorname geslacht…

Gehuld in een bruin gewaad, schrijdt zij langzaam voort, trots geheven, haar gelaat, verbannen van dit vervloekte oord. De handen op de rug gebonden, touwen stremmen het bloed, verborgen zijn de open wonden, ze aanvaardt haar lot met moed. De beul snel, doch genadeloos, leven vloeit uit haar weg, op haar graf : één klaproos, haar ziel…

Gekromde ruggen en zweepslagen gaven dagelijks brood waar hij, als verlosser een kroon krijgt aangereikt toont een zwart gelaat kracht om gisteren te verscheuren en dollars te verpakken in vergeten de raketten vallen niet in de achtertuin…

heerlijk licht. zaterdagmiddag een wemeling van wielen, het haken van pedalen het wringen naar vrijheid geen school meer, geen kerk. 11 kilometer uitwaaien huiswaarts in dulci jubilo. lach mee met zotte kraaien. spurt aan grensplaatjes van dorpen, wind op kop, tong bijna tussen voorwiel toch gewonnen. (voor u lieve meisjes, voor haar…

Weerstand gebroken Verpulverd door de eeuwen Herinneringen…

als mijn hand haast kleeft aan het verroeste hek zuigt de aarde en bezwaart mijn lijf nagelt mij aan deze plek staar haast wezenloos naar onevenwichtige restanten van bemoste muren verslagen door weer en tijd die de glorie genadeloos en voortschrijdend verzuren ik zie vooruit naar verleden in een droom die mijn jeugd traag voorbij…

~ een pastiche ~ De tijden zijn slecht zegt de radio de gazetten, zij luiden eender nee, het verbetert er niet op integendeel, mon ami, au contraire wat u zegt, mon ami, wat u zegt Een vliegmachien met officieren zo lamdronken dat ze de Maas voor de Rijn aanzien en recht in de fietsen van de derde divisie belandt ze krijgen…

'Ik mis nu een beetje,' zei bruin, want hij was na een ingreep een ruin.…

Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is dier! ----------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

en als ze zich dan omdraait weggaat en geen laatste keer meer zwaait dan heb ik het gevoel dat ik meer gestorven ben dan haar…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

ik schrijf mijn tekst hier op de muur in de hoop dat op den duur u het lezen zal de woorden staan er kil en kaal de achtergrond verbrokkeld vaal teken van verval doch eens, keek ik vanaf de toren lachend immer recht naar voren zeker van mijn tijd maar nu de brug is neergelaten straten stoffig en verlaten ga ik in vergetelheid…

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…

In de ruïne van je gebroken leven groeide een klaproos. Ze bekroonde het gevoel van jouw kwetsbare broos zijn.…

Soms gaan de poppen aan het dansen ofschoon de scène werd verdaagd De politiek mist alle kansen maar kreeg het script waar men om vraagt…

haar zien smelten bij iedere zweem van aandacht Werkelijk is dat ik nu pijn heb mijn linker schouder Zo ben ik een man met een gevoel van leegte Ik ben bang haar te confronteren Haar in de ogen aan te kijken Gesprekken met haar te hebben te moeilijk voor mij O.K. laten we dit overnieuw doen Ik wil sneller leven dan ik kan een scène…

de 'Yorkshire dales' om precies te zijn Bolton Abbey de ruïne van 'Priory Augustinian' een schilderijtje aan de river Wharfe over de 'stepping stones' naar de andere oever en dan een foto maken…

er is geen loslaten zonder liefde, zegt de ochtend terwijl hij met een lemmet mijn huid opensnijdt ik leg mezelf te vondeling op veel te kleine bloemen samen met het geluid dat ik liefheb de avond zal van zwakheid spreken wanneer ik mijn mond opensper om regen zichtbaar te maken…

Het keurmerk voor de dark rooms gaat niet door Ondanks totaal gebrek aan hygiëne De vrijplaats voor een heimelijke scène Blijft ongezien en onverminderd goor Al zullen daaromtrent de meeste gasten Zelfs mèt een keurmerk in het duister tasten…

Met shawl en muts en dikgevoerde schoenen Met wanten en een hoofd als een rayon Denkt Willem aan de scène op ’t balkon Toen hij zijn koningin tot vrouw mocht zoenen W.A. van Buren zegt tegen zichzelf: Tien kruisjes binnen, op naar nummer elf…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

toen we foto’s van toen bekeken knipten we minieme openingen in de tijd onze ogen bleven aan een kleine scène haken zij prikte door de foto heen we werden geraakt door het punctum: jouw gezicht een silhouet de peilloze leegte later…

Deze tijd van quarantaine En de geur van madeleine De zondag met contemplatie Krijgt een andere connotatie Deze tijd van quarantaine Met de geur van hygiëne Levend als een kluizenaar De leerling als een spijbelaar Deze tijd van quarantaine Lijkt een grote mise-en-scène De paden zijn hiervoor te smal In dit onmetelijke heelal…

Hier maakt men constant zouteloze grappen de griep is daar, vergaat van lieverlee snelle jelle kluunt met max verstappen bij bredero, ruïne aan de zee Het land van saeftinghe achter stavoren valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen 't ros van tonningen dringt zich naar voren om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen hier…

Mijn eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de ouderlijke macht het beet zich vast in zichzelf Ook hun religieuze eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de gevestigde macht het beet zich vast in zichzelf en meelopers het fantaseerde over later en oefende geweld zodat ik moet zwijgen ondergronds, onmachtig ik…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…