144 resultaten.
Het knaagdier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Schichtig vluchten mijn gedachten
als een rat. Vetgemest en mollig.
Wanneer word ik geslacht?
Het knaagt aan mij, een offer
aan de welvaartmaatschappij.…
Plork
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 112 Je ruikt naar zout en kust
duikt zandzomergeur op
waar duin avondroze
sluipend laat verbranden
tussen roekeloos gedonder
en schichtig scherp licht
balsemen vochtige druppels
strak gespannen spieren
jouw lijf lijkt af
en de zeespiegel
laat de vraag
hoe mooi kun je zijn
verwateren…
O WEE
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 77 geen pijn
zo zou ik het
niet willen noemen
maar dat lege gevoel
dat wat was en
dat wat soms nu
al wordt gemist
lege straten
schone luchten
volop in – en uit
kunnen zuchten
liefst zonder hoesten
want dan is er echt
sprake van wee
het ongestoord rusten
schichtig winkelen
eens in de week
er wordt nog niet mee gezeten
wacht maar…
stilte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 680 de mist maakt mijn woning
slechts de stilte komt door de muur
watervogels spelen in de tuin
kaneelriet staat in het ijs van de vloer
vissen zijn schichtig onder glas
grijze vlekken op het zand
nu nog stille witheid en zwijgen
straks een vol strand met welvaart
open vensters en deuren
waardoor de onrust naar binnen tocht…
Winter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 de mist maakt mijn woning
slechts de stilte komt door de muur
watervogels spelen in de tuin
kaneelriet staat in het ijs van de vloer
vissen zijn schichtig onder glas
grijze vlekken op het zand
nu nog stille witheid en zwijgen
straks een vol strand met welvaart
open vensters en deuren
waardoor de onrust naar binnen tocht…
de schreeuw van de vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 86 een fladderende vlinder
vlucht schichtig in het avondrood
gevolgd door de... vliegende dood
ondervindt hij op zijn weg veel hinder
geen weerstand en geen kracht
de dood komt steeds dichterbij
zweeft vol van furie en razernij
op zoek in deze enge rode nacht
grijpt hij gulzig zonder… hinder
mijn hart gebroken, hij was verloren
het…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!
Handen die ooit nooit stillagen
maar nu alleen nog:
rusteloze nutteloze dingen lijken.…
Mijn schaduw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.606 Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw
strompelend in een doolhof van schemer
een door de groep verlaten zwaluw
ongewild een schichtige deelnemer
De weg naar schittering is te lang
onontgonnen gebied zonder vrucht
ploeterend door uitzichtloze dwang
ontelbaar veel wolken zonder de lucht
Het hiernamaals lonkt met haar veren
prachtige droomtooien…
Nieuwbouw
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.530 Zwevend achter de ruit
zijn wij in onze slaapkamer
vissen in lamplichtwater,
kleden ons schichtig uit.
Betasten angstig het lichaam,
buiken, ruggen en benen:
nog niets gebeurd. Behoedzaam
durven wij ons weer te kleden.
Op een avond, vroeger of later,
als we ons lichaam zien
is het zover: vinnen, water-
vingers.…
van slag
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.325 er lag een bliksem op het plein
toen ik vroeg wat doe je daar
wees hij schichtig naar omhoog
en zei: ik moest daarboven zijn
maar toen ik uit de wolk vloog
hoorde ik een hemelse klank
werd verliefd op een klok zo rank
en verloor mijn opdracht uit het oog
ik zei : het is de liefde die je mist
en droeg de blozende bliksem heel beslist
honderd…
Midzomernachtsdroom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 544 Een stroomstoot in het middenrif
Frivool en vederlicht
Als een gekarteld herfstblad
Twijfelend tussen val en vlucht
Een ogenblik dwarrel ik bedwelmd
In het nu dat zwanger opwelt
De koekoek aan een springveer geketend
Hupt twaalf maal uit zijn kooi
In een wijde kleurenwaaier
Ontplof ik
Een seinlampje schiet door open zwart
Een pijl die schichtig…
Je Ogen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 489 Mevrouw, ik zie jouw ogen
Zo bloeddoorlopen
Dat zelfs het breken van de hemel
Boven onze hoofden
Een rozenregen is
Mevrouw, ik zie mezelf
In de glans van je traan
Staart een kind naar mijn blik
Ziet de verbazing als ik schrik
En sluit schichtig zijn ogen
Mevrouw, kijk naar mij
Achter de droefheid, het verraad
En de schijn…
Voetbal in de Nacht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.208 Leder raakt de paal
scheve voet, doet me
schichtig ontwaken
'Robbie Rensenbrink'
in den morgengloed
Ook 'Dennis' maakt
me weleens wakker,
zomaar midden in
de nacht,'Bergkramp'
in mijn linkervoet
'Diego' laat me
rustig slapen
van hem te winnen
maakt ‘t dromen
voor altijd goed
--------------------------------
W.K.…
Begin van wereldvrede
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 142 Gedoken bij de ingang
zat je daar ontheemd
je ogen schichtig bang
je was anders en vreemd
van grote schoonheid
waren je amandelogen
gevuld met droefheid
vroegen ze mededogen
verdreven uit je warme land
verstootte men jou ook hier
sta je ook nu aan de kant
voel je je als opgejaagd dier
kom geef mij je hand
en daarmee je vertrouwen…
Lente
netgedicht
4.0 met 112 stemmen 8.627 Stilzwijgend tikken de kiemen
als eitandjes tegen de aardschaal
Verblindend is het licht
als het donker eindelijk wijkt
Dagen worden aaneengeregen
met dons en mos en twijgen
Bevend zweeft de nevel
over heide, weide, wouden
Blatend, kakelend, kwetterend
wollig, mollig, melkgelik
Bruisend breekt het beekje
De elver schiet schichtig…
oude kerk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 345 in de holte van een torenspits
een kreupele kroon in de mist
glipt de duif door een kier
het gebinte kreunt onder een dunne mantel
trefzeker als de naald van een kompas
strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool
ribbels in een vlies van slijk
herinneren aan de gebochelde dwerg
die schichtig maar sluw
achter orgelpijpen wegduikt…
Verse sneeuw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 65 ik zag je
door het
landschap
schuiven met
in de bochten
het kenmerkend
overhuiven
wielen rolden
en wat grint
spatte kletterend
op de diepe plas
maakte alles
modderig en nat
ook naast het pad
onrust trok
wat schichtig
weer de kar
bespannen met
twee paarden
waarvan de
kleinste draalde
stil was de
horizon toen
jij verdween…
Het verdwenen pad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 zelden hoor
ik nog de
fluitende wind
vocalen ontbreken
als bladeren
zijn verdreven
dan gieren
hoge tonen langs
sprieterige takken
alsof het bos
zijn man zijn
heeft laten zakken
het donker
passionele is alweer
van even geleden
in zomerse
overvloed brachten
bladeren hun groet
nu schraalt schichtig
wat omzichtig door…
Lot
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.157 Ik ben lang en slank
en weeg geen gram teveel
ben wel een beetje mank
terwijl ik dagelijks speel
Ook zit ik te vaak in de knoop
vooral toen ik nog langer was
maar heb nu toch een beetje hoop
dat ik beter bij m’n maatje pas
Schichtig schiet alles om mij heen
ervaar soms pijnlijk elke meter
sleur door een plas, raak weer een steen
het trieste…
Geweld en kinderspel
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 926 Bommen spreken boekdelen
van haat, geweld en pijn
schichtig kijkende kinderen
jong gewend aan angst en dood
weinig verwend met liefde en lach
proberen toch hun spel te spelen
Maar hoeveel geweld kunnen ze aan
voor het imiteren van volwassenen
het onschuldig kinderspel overheerst
voor jong gezien oud gedaan wordt
en de haat zich weer voortplant…
Animali
gedicht
3.0 met 40 stemmen 24.545 als een stille bruid
stapt de witte pauw
door het zand
witgekoust
witgekroond
en witgetooid
zo ongenaakbaar
en trots
misplaatst eigenlijk
en al met de blik
van ontevreden vrouw
in de koele ogen
die schichtig bewegen
in mijn richting
getroffen denk ik
m'n spiegelbeeld
van zo lang geleden
alleen, ik mis de angst
in haar blik
als…
Verwerend hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Je kijkt me aan
In een duister woud
Blijf even staan
Het voelt niet vertrouwd
Schichtig is je blik
Het fototoestel zegt klik
Heb je nogmaals bekeken
Het was al bezweken
Sterk verweerd en liggend op de grond
Alsof er een monster in bevond
Je bent aan het vergaan
Je leven was aangenaam
De tijd van verwering is gekomen
Vertering heeft…
Beestenspul op de savanne.
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 262 Hij was schichtig, flapperde met zijn oor
daar kroop een heuze vogelspin in door,
gelukkig voor de olifant daar was hulp
vakkundig haalde een tapuit de vogelspin er uit.
Er lag zo waar een groep leeuwen te geeuwen
zij waren duidelijk lui en volgevreten,
daar was eerder een wildebeest geweest
met de restanten gingen de gieren slieren.…
LAIS CCXXIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 Haar schater klonk in schichtigheid van hert
(een godheid glijdt er af, teloor, voorbij).
Het ziet haar lijf, de ziel kan er niet bij.
Heur haar streelt thans haar naakte schouders daar
waar handen ijlen naar zijn handen maar
het komt niet aan. Een hese klacht vertakt
zich in de snedigheid van zijn gebaar.
Bliksemschicht. Weelde.…
Deze finale
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 49 schichtig
keken mensen op
waren kapot
geslagen in hun
lethargie van
teveel info
zij schermden af
konden de
conclusies niet
meer behappen
omdat zij te erg
voor woorden waren
in vreselijke
existentiële pijn
zonder kans op
verlichting of
mogelijke escape
zonder delen en
troosten want de
dood is nergens
van op de hoogte
enkel…
Lezen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 559 Woorden rijgen mijn gedachten,
tot schichtig grote ogen.
Het licht is uitgelogen,
een doek kan liegen verzachten.
Uren vliegen, muggen steken.
Beelden gillen, angstige prevels.
Duistere steegjes, grijnzende gevels.
Het beest heeft in mijn hoofd gekeken.
Schaduw kruipend gefluister,
met hoog piepende kraken.
EN NU VERDOMME SLAPEN!…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
geen verval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
Phuket - een uur in zes Polaroids
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 320 18.20
Twee witte boten
deinen op de golven van de Andaman.
18.32
Twee roze boten gaan op
in de vlammen van de zonsondergang.
18.44
Op het zand wenken
donkere krabben het tij naar binnen.
18.56
Tussen rotsen en strand
schieten vissen schichtig heen en weer.
19.08
Als een rookpluim
verduisteren vleermuizen de gele maan.
19.20…
Cathy, hartenkreet 33148
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 207 Het schichtige hert
dwaalt over de eenzame
vlakten van Japan.
Vrouw in kimono,
ontdoe je van die kledij,
dans vrij en solo!
Hogere sferen
maken je schoonheid zo ijl,
breek los uit taboes.
Vormen verbleken,
je wilde vrouw eist ruimte!
klim uit je harnas.
Kleurrijke mannen
zullen je hart verwarmen,
maar eerst zelfliefde.…