Alle inzendingen over schommel OR teddybeer

In een houten kist op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht…

Studenten, onderweg nog naar hun bullen Behandelen met tere raad en daad Gescheurde poot of loshangende naad En weten slappe lijven weer te vullen De kleuter weet meteen voor later dat: De juiste dokter trekt je zo weer glad!…

Hey, ik mag dan wel een onbehouwen oude beer zijn met onwijs knuffelgehalte zo ik ben ik nu eenmaal maar zit hier wel de hele dag gedichten aan jou te schrijven om daarin vol te rijmen dat ik je liefheb in de boom en strooi miljoenen rozen op jouw gevoelige pad al weet ik niets van poëzie het zal me eenvoudig wat.. ik ben doodgewoon…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

zij is een leeuw en ik een maagd we zijn echt wel aan elkaar gewaagd zij jut mij op ik rem haar af zij is veel te dapper ik soms iets te laf wat ik tekort kom heeft zij te veel maar ‘s avonds als ik haar liggende op de bank streel ervaar ik ieder keer weer dat mijn schattige snoes mij ziet als een knuffelige teddybeer en besef…

klimt hij door 't raam om zijn wereld op z'n kop te zetten donderjagend met lindebomen tot de wilg hem vraagt om te schommelen vliegt hij vlug van ver boven de stad tot in zijn warme bed…

Het is een schommeling, Een schommeling van pijn en blijdschap, Wat jij voelt is anders, Jij voelt liefde maar op een lagere trap. Het verschilt in je hart, Mijn hart wil meer, Maar het komt niet overeen, Ik voel het keer op keer, De pijn kom ik wel te boven, Al doet het zo’n zeer.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Omarmt haar pluche teddybeer. Er loopt een kind dwars door de stad. Met een mobiel, en een zak patat. Weet niets van oorlog, speelt op het plein. Waar het gewoon nog kind mag zijn.…

jouw stem wiegt mij in de schoot van de maan waan ik me veilig schommelend op de tonen vlei ik me dichter spelen sterren tikkertje in deze rusteloze nacht waar donkerte het wint tot de muziek wegsterft…

een klein meisje dat op een schommeltje zat schreide haar schortje nat haar mammie vroeg waarom schrei je schat je maakt je schortje nat maar het meisje schreide schommelend haar schortje nat omdat het op een schommeltje zat…

Het Tilburgs Reuzenrad draait haar rondjes uur na uur met lege gondels zacht schommelend in een verzengende hitte. Haar witte staal torent hoog boven de stad. Bijna geen mens op straat. Hittegolf.…

daar waar de wind een spelletje speelt met vergeten zinnen ontstaan opgeworpen heuvels waarover vogelvoetjes tippelen stappers dagen het getij uit meeuwen schommelen op aanspoelende golven zachtjes kleurt de hemel grijs…

Soms wil ik een teddybeer zijn. Dan ben ik bemind en lief Dan vindt men mij: leuk,lief,schattig,mooi. Maar het liefst wil ik gewoon... Mezelf zijn. Mijn eigen vertrouwde ik. Ik die graag bemind wil zijn of schattig, mooi, lief, interesant maar vooral mezelf.…

op hartenklop schommelt weten tussen herinnering en vergeten danst lichte dromen in luchtige niemendalletjes gaat vluchtig voorbij aan de zwaarte van bestaan pas als de hartenklop stokt de schommel stopt wordt weten eeuwig vergeten…

gelijk de klepel bungel ik de grootste afstand, heen en weer ook nog eens op de verste verte van boven in het ritme van mijn tijd het is als rust in riet schommelend langs waterstromen laat mij maar en zoek niet ik draag de morgen in een enkel woord de avond in mijn hart…

Vrienden zijn het, bomen die gesprekken met je voeren je gedachten laten gaan als hun bladeren het licht laten schommelen. Het zijn je vrienden, bomen. Hun schaduw leggen ze als een arm om je heen als je alleen wilt zijn en niet alleen wilt zijn. ------------------------------------- uit: Plint poëzie en beeldende kunst.…

Bij de grote souvenirstand Op het landgoed Graceland staan huilende fans te dringen en ze dansen en ze zingen van jailhouse rock tot teddybeer gaan protheseheupen wild tekeer Ik wil wel One night with you fluistert zij hem blozend toe maar koop voor je me bemint eerst condooms met Elvis print want ik wil een rolletje King Ach weet je, ieder…

Ik heb mijn tuin besteend schommels klimtouwen draaimolens en wipwappen geplaatst kinderen zwermen binnen twaalf uur verzamelen ouders voor`t tuinhek genieten mijn speelse tuin ze zijn knettergek ik heb mijn tuin verbeeld bespeeld en koud versteend verzonnen.…

je verwaait me in de regen danst pirouettes in de wind tilt me op tot grote hoogtes schommelend door elke gedachte ontleen ik kracht uit gegeven kleuren maant de zon tot stilte die aan de hemel genageld staat daagt onderwind haar uit roerloos geniet ik aan de zijlijn…

ineengedoken zit ze daar grijsheid te vroeg ingetreden ze lijkt haast versteend dromen bruut ontnomen nu de zon is zwart gekleurd vallen harten uit de bomen hangen schommels roerloos zij verstommen evenals ijle stemmen die roepen in de wind…

Meer dan ons leven geven kon heb ik je lief gehad wij putten uit dezelfde bron buiten de binnenstad ons hoge gras geurt ademloos naar vervlogen tijden de zeis flirt driftig met vers hooi dat moet leren lijden je bent te jong nog voor verlies van een vertrouwd gezicht ik kies jouw grote teddybeer tot troost in dit gedicht uit je dal…

Mijn teddybeer zal op mij passen, Ik kan nu rustig slapen gaan.…

Hoog en laag kan ik springen zeggen dat ik een dichter ben maar niemand komt dichterbij dan mijn woorden doen beloven ik heb je lief, schrijf ik maar er is niemand om lief te hebben zelfs mijn teddybeer wordt bleek rond de neus, door de gedachte aan mij ik ben mijlenver verwijderd van de waarheid nog even en ik geloof werkelijk dat ik…

Er hangt een engel in de lucht een engel in Amsterdam neen ze vliegt niet kan ook niet op wolken zitten Ze hangt in een luchtzak en ze is mijn dochter, 11 jaar nu 25 kilo zwaar, naakt aan de haak Giulia hangt en ik zing: op de melodie van “Daar komt Swiebertje”: "Wij gaan schommelen, wij gaan schommelen in dat hele grote stoere apparaat…

De boot, waarin zich moet laten schommelen een man. Een vrouw aan wie wordt gedacht, door de man, tot op het laatst misschien.…

Schommelend wiegend en deinend dans ik mezelf op weg naar vandaag waar groene maan onderging komt zonnekind haar lief - gele liedje brengen zij schildert een hemel van blauwe korenbloemen nog voor haar gesprokkelde letters tot woorden worden al wat zij zo aan-raakt verandert uiteindelijk in goud…

Een regen zo dun dat het haast mist lijkt Vallend blad, dat nog even schommelend rust op de wind In zich het groen van lente en zomer de heldere kleuren van de herfst Het blad bedekt de hongerige aarde voor de vrieskoude komt en de witte sneeuw als watten katoen valt…

het springt van de schommel af het kind een fractie van een tel in het luchtledige ze veegt de dagen bij elkaar de vrouw met de bezem over de uitgesleten straat de man schrikt van de donkere schaduw van de glorie zonder los te laten hoe kom je in beweging zonder te weten waarheen je gaat of je aan zult komen?…