Alle inzendingen over schouder OR ademen OR borst

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

De bandjes van haar b.h. naadloos over haar schouder dragen haar prachtige borsten als: Wat ben je sexy, wat ben je mooi! Meer vrouw word jij niet als in lingerie bij mij.…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Ronde buiteldingen waren mijn borsten en ik had ze lief. Aaibaar, zacht, kwaadaardig. Ik heb haar ingeleverd, uitgeleverd, een offer bij halve maan aan de god met de grote K. De ander is dapper en bungelt voor twee, wat heeft ze voor keus? Ik streel mij, altijd op zoek, nooit meer zomaar uit liefde.…

eert men de zee aan je voeten, vol heimwee zwem je naar de reddingsboei het uitzicht is uitzonderlijk, hij heeft je in de gaten volledig gebiologeerd door jouw geleerde borsten.…

haar strakker tegen mij aan ik wil voelen de slag van haar naakte hart de warmte van haar bloed en het ademen langs de banden van haar leven, haar stem ik kras mijn handen langs haar dijen mijn lippen strelen haar schouder met een veeg door de haren bloot zij haar nek en fluistert: ' astrini mi dovia!…

ivoor en schudt haar borsten bloot.…

Lang geleden keek ik naar benee en zag ze zitten met zijn twee heel rustig en voldaan zag ik die twee er volop voor gaan. Wat later bleef ik ze zien, elke keer weer werden ze gebruikt, maar telkens weer keek ik naar benee ze waren er steeds telkens met zijn twee. Tijd verstreek steeds zag ik die twee daar zitten heel gedwee, saampjes…

Je luisterde naar woorden die vloeiden uit verdriet en gaf de vreugde opnieuw een kans Je verzamelde de hoop die ik ooit achterliet Legde terug gewicht op de balans Voor al hetgene je voor me hebt gedaan wil ik gerust mijn schouder geven voor wanneer het eens wat minder zou gaan als tranen aan je wangen kleven…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

'k Zit stiekum op je schouder, voel je dat niet?…

Mijn schouder is er voor jou Om uit te huilen Mijn schouder is er voor jou Om tegen te schuilen Mijn schouder is er voor jou Altijd en overal Mijn schouder is er voor jou Wat er ook gebeuren zal…

het voelde van binnen plots wat kouder aan had mijn hand op je schouder willen leggen soms is het niet te zeggen noch op te schrijven in zinnen eens zal ik het laten weten immers ik ben met je begaan en er niet aan gewend zó dicht bij je te staan…

langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een ondoorgrondelijke vader die zwijgend op je smalle schouder…

Goudglanzend golvend haar weelderig over je schouders Die beeldschone ogen ...niet van een vreemde... ik ken je ouders Uitdagende volle lippen Ooit een roos gekust?…

De lichte rimpeling huiverend in haar flanken haar hete adem die zich aan me schroeit De kloppende aders onder de flinter van haar borst Beuken me een weg langsheen gebarsten lijnen en voel hoe adem teneergedrukt met bulderend geraas haar tirade zich spruwt de likkende vlammen een pagina…

Het ligt nu als een kostbaar boek in de kast van je borst. Je hoopt, je hoopt dat morgen al een zachte bries, een hand of warme adem het stof zal doen opdwarrelen. Dus je wacht op morgen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De schouder waarop ik lig mijn adem die jouw wang wil raken mijn hand op de jouwe waken, mijn been lui laten over dat van jouw...…

de wereld vervaagt waarbij vingers teder aarzelen om je onbeschenen huid te roeren ongecontroleerd speelt je adem over mijn borst verlangen drijft uitstel de magie raakt waarna een kus sensueel je hals verwent…

mijn hoofd ligt zwaar tegen je borst en zuchtend zwijg ik ogen dicht mijn handen rusten rond je zij ik hoor het hart dat ritmisch klopt jouw adem sust mijn lust aan kant gerust toef ik in dromenland…

Adem in…adem uit Voel…… hoe het is om te leven zonder warmte van liefde zo koel Adem in…adem uit Leef…… neem me mee naar jouw wereld zorg dat ik het leven beleef Adem in…adem uit Leef en voel ……. alleen dan weet je wat ik hiermee bedoel………

door stads- en lenteleven drentelen met een zon die piepend op de schouders hijgt.…

Kromgewaaid hout verkracht strandgebeuren vissen snakken naar adem met dichtgeknepen strottenhoofd langzaam deinende borsten van je lief in kuise bewaring geven verzekerd als tijdloos krediet toomloos verlangen een dankjewel per flessenpost.…

Hare borst is zo zacht en rond en teder, En er om heen speelt een zo teder licht, Zij is zoals een heuvel in het neder- Dalen van af de schouders opgericht. Aan de andre zijde is de schone weder- Gade even zacht en teder opgericht, Zij zijn een tweetal in het gouden weder Oneindig hoog en schoon. Voor mijn gezicht.…

ik zocht de lijnen in het steen en modelleerde kop en romp de schouders rond en zwierig speels de armen en je handen het bekken stond wellustig op de benen die eindeloos vervoetten in een reeks van kleine tenen maar je hart was tegendraads verpakt in ferme borsten ik polijstte ze meegaand maar mocht alleen naar…

Misschien werd het gemengd door 't koor toen zij uit volle borsten zongen gemengde adem klinkt, heel mooi. Ik adem in de stilte, in en uit en weet, een ander zal het ook gebruiken en gedogen. Wij lenen dus de adem aan elkaar en kunnen in de zelfde wolken dromen is dit verband aan ons voorbij gegaan?…

met ingehouden adem wankelt hij tussen rotswand en ravijn zijn flux de paroles vliegt angstig weg op het nauwe koude pad kraaien lachen zoveel zwarter is de leegte in zijn borst de stille weg naar een plek van diepe pijn…