Alle inzendingen over sering

De lente heeft ons weer haar schoonheid gebracht met een groene oase en bloemenpracht de vogels die haar bezingen haar gouden regen en het paars van seringen hun aanblik een zegen het gras bezaaid met boterbloem, madelief en fluitekruid haar kleed dragend met gratie als een jonge bruid en weet ze de aarde ieder jaar weer in geuren…

Zal ik nu zingen, om blauwe seringen, Enkel om bloemen en anders niet? Zal ik nu zingen, wijl meerlen zingen, Zal ik nu zingen een meielied?…

Zonder ideeën of echt doel dan die seringen en dingen waarover we samen urenlang kunnen bomen of zingen. Heel verlegen verlevendig ik die beelden in een gedicht. en uit jij op jouw manier je ogenblikken met liefde gericht. Zonder rare ideeën of verkleurd doel dan seringen en dingen waarover we nog steeds heel stil kunnen bomen of zingen.…

in tederheid slaapwandelend de dauphin in zijn dode hand een bloedzuivere sering de sleutel voor een nieuwe troonsbestijging betoverend een maanziek winterkoninkje de duivel een nachtbrakende kwartel een vervalst barokklokje onder zijn mantel de schildwacht op heterdaad betrapt op een divanbed uitend zijn misnoegen over bedorven bruidssluiers…

Met het schudden aan de boom treuren tranen in het vangnet van de voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne…

Ik haak naar jouw seringen, die rustig maken en even terugbrengen wat had kunnen zijn. Waar ging het mis en wie heb ik doen huilen.. Over de barst op het plafond marcheert een stoet mistroostige vrouwen. Vandaag ben ik week als fontanellen.…

ben bij je in de zon waar de sering haar laatste kleuren zingt het geel van hazelaar naast blauwe regen de zomer tot een warm ontplooien dwingt weet met jou de kersenboom zij bloesemde in tal van jaren als een droom de eerste pitten vaak te zuur om door te slikken maar het verbod en stiekeme genot haar leven is gestopt…

bedekken Gevolg is dat zijn hersencellen Belaagd door andermans problemen Het filteren niet op zich nemen Hem met teveel aan prikkels kwellen Zijn arme brein wordt overladen Hjj is een volgezogen spons Die niemand voor hem uit kan wringen Dat kan gezondheid nogal schaden Bij thuiskomst bijen, zacht gegons Een waterval, wat wind, seringen…

Avond En april De geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver, vanuit een ver verleden Zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef ons de avond, de uren Geef me jouw verhaal voor het mijne Onze lippen hebben te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als in jouw herinnering Dat zei je later Bij een laatste glas wijn…

ik hul me in jouw handdoek en kus jouw tandenborstel uit paastakken zie ik seringen bloeien neem de kiezelsteen die uit jouw schoen valt in een omkadering van licht hang hem aan een gouden ketting van verlangen of?…

Lees de nacht: kleur drijft van schuimende seringen af, merels openen aders van zwart - Lees dit beeld als een hand, een lege hand die je voorspelt. Hoe het is. Hoe het was. Hoe het zingt. ------------------------- uit: 'Blind vuur', 1995.…

Houten speelratels kleppende kinderdromen witte seringen. Zaagselsporen uit teddyberen van de tijd, doodgeknuffeld. Schooljongen met tas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Kinderarbeid stelt mij steeds dezelfde vraag, het antwoord blijft vaag.…

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…

't Luchtwindje waait langs paarse Mei-seringen, Langs wilde roos en geurige jasmijn: En over alles speelt de zonneschijn; Uit windselen komen knop en bladeren dringen.…

Avond En eind april Met de geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver en lang geleden Nu zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef me de uren, geef me de avond Geef me jouw verhaal Voor het mijne Onze lippen hebben al te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als toen Als in jouw herinnering Zo zei je later…

Op het tuinschuurtje rimpelt water tussen grind onder seringen. Bij dichte hondsdraf en verstrooid paardenbloemzaad glanst nòg laat speenkruid.…

Als ik weer omringd door vijftig tinten groen wandel in de geur van wit en geel denk ik: dit moet ik echt vaker doen lekker vrijuit springen tussen meidoorn en seringen fluiten met het fluitenkruid eten bij de boterbloemen en ander zogenaamd onkruid het liefst natuurlijk languit het voorjaar duurt maar kort ’t is zo zomer binnenkort…

ik zag alleen mijn tranen en mijn pijn het sombere het zwarte van het leven ik voelde me verloren opgegeven en wist niet dat er zoveel moois zou zijn maar jij hebt me de vlinders laten zien de rozen leren ruiken de seringen door jou heb ik de vogels horen zingen de zon weer voelen schijnen bovendien je was er elke keer als ik moest huilen…

De oude sering staat krom gebogen te wachten op het nieuwe leven dat de lente hem belooft te geven als de nachtvorst is vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe…

De bloemen dringen om U samen: De rozen koninklijk en rein In rode zijde en wit satijn, Edel van stam en hoog van namen; In geur van meidoorn en seringen Der duizendschonen stijve rij; En werelds in bruingouden pij De muurbloemen, de boetelingen. Ach Heer, in dit uitbundig leven Heerst reeds een onbekend gevaar.…

verzand in diepere lagen verloor ik allengs grip op dagen liet wind en regen lang begaan ontblote wortels bleven nog reiken naar houvast in dit woelige bestaan en moeizaam vaste grond hervonden vertakten zij naar zomerend licht sterke seringen kwamen in zicht vragend om voeding voor groei vanuit een eigen drang tot bloei voorbij de groene…

Het is een heldere dag in mei, De wind waait lustig, de zon schijnt blij Op bloeiende paarse seringen, En gouden regens in gele tooi En alles is zo mooi, zo mooi! En alle vogels zingen! En zie hoe blauw de hemel blauwt Boven de weiden geel als goud, De zonnige, bloeiende landen, En zie de kastanjebomen daar staan!…

Zijn bed vannacht rook naar seringen. Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen? We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren, vijven, Een mantel op het water drijven?…

Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

een man zoekt leven wikkelt woorden in zilverpapier spuugt tussen platgestreken vouwen er wonen geurende seringen in zijn hoed een vrouw ziet de man haar handen vouwen lelies de wind raakt verward wiegt alles om haar heen de vrouw schudt met losgeraakt haar zoete lippen lokken vogels alsof zij de aarde aantrekt buigen takken beleefd…

Werkman we lopen het zandpad op rechts de kale akker iets verder links de steen met namen een oude man met bloem vertelt hoe het was die voorjaarsavond terwijl de vogels zongen en de vijand schier verslagen de tuin in milde geur van appelbloesem en sering - weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft hij…

Mijn juichende hart verlangt naar de zoete geur van seringen. Mijn liefde voor jou ontluikt in al deze kleine, maar wonderlijke dingen.…

ontdek de hemel in het licht van weten sla de trom om de oren van staal nog nooit zo lekker gegeten in jouw onmogelijke omhaal van taal recht is de bocht in tuinstad vuur uit water dat vliegt op slag ruig onder rokken als dat weert waar vind je deze eigenwijze lach als zes negen blijkt te zijn in bossen vol seringen van geluid lijd dan…

Maar ach, het klaterende licht, De kleur en geur van de seringen, En hoor eens hoe de merels zingen, Maar bovenal, dierbaar gezicht Van hen die in dit lange leven Mij zoveel liefde wilden geven. Dus weet je wat, ik blijf nog even.…

, je keek waar je liep en het leek alsof de aarde terugkeek, de stenen de bladeren van vorig jaar wenkten je eerst en weken dan weer, ze maakten je dronken, je struikelde maar je bleef overeind, je leefde gewaarschuwd en je gedachten zweefden niet langer maar ze bezonken tegen een veld violetblauwe bloemen ze roken naar fresia's, of nee seringen…