147 resultaten.
nachtschade
netgedicht
4.0 met 84 stemmen 1.206 De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer…
de overgangspartij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 922 het stond niet in de krant
de met kijken thuis
wel opgevoede waarnemer
heeft het waargenomen
op de kijkersbuis
door het hele land
hebben ze gereisd
weer niet gevonden
de ellenlange lijst
met immense potentie
van vermoeid toch slapeloos
verward en depri
droef en redeloos
wissel in de humeuren
al die opvliegertjes
alles in één moeite…
sonos animalis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 65 in de schemering
het weemoedig loeien
van een koe
twee houtduiven
in een zacht
aanroepend koeren
een kwakend kikkerkoor
verschuilt zich
in het riet
krassende kraaien
zoeken zwermend naar
de ultieme plek
in het struikgewas
betovert de nachtegaal
met melodieuze zang
in het donker tolt
de slapeloze
tobbend in zijn bed…
Douwe Egberts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.372 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
de slapelozen likken bleek
hun inwendige bloeding
doch: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de trappen kraken feilloos
in de morgenstond
die zich pronkerig tooit
met verkoolde sieraden
ook mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
Hoofd vol zorgen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.784 Ik ben zo moe
mijn oogleden zo zwaar
Ik wil zo graag slapen
En ach, kon ik het maar!
Ik lig maar te draaien
te woelen in mijn bed
Denkend over morgen
de wekker al drie keer opnieuw gezet
Ik heb het koud,
lig steeds te rillen
Trek de deken iets verder over me heen
Kan toch niet stoppen met trillen
Morgen, de dag waarop
het voor altijd…
Incubus
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 449 Misschien niet genoeg geleden
of uit het verkeerde hout gesneden
Niet ons geest dan het lichaam
wreed getimed gepijnigd, irritant en bekwaam
Wakker houdend lust ontnemend
een carrousel vol ellende gevend
De slaapdemon is onvermoeibaar
trucks in varia op het nachtkastje klaar
Winnend van alcohol drugs en pillen
één uurtje slaap is al wij…
Insomnia II
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 210 Niet dat ik mij met Bloem wil vergelijken,
Niet slapend denk ik heus niet aan de dood,
Maar toch lastig, mijn nachtrust wordt verkloot,
Door het zijn op niet-zijn te laten lijken.
Het niet-zijn is in mijn geval het wapen,
Het slaat veelal iedere aanval neer,
Toch slaat mijn hart niet rustig meer,
Helaas, de woorden laten mij niet slapen…
Op de rand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 Nachten duren te lang
De maan beweegt de schaduwen op het behang
Je schrikt wakker daar je bijna sliep
De insomnia zit te diep
Het brein knettert halve waarheden
De dag wordt niet verwerkt maar bewerkt
Traag sluipt het in je gelaat
Rusteloosheid houdt je ontevreden
Pillen hebben elk nut verloren in deze staat
Meditatie is iets dat de stress…
Zzzzzz
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 166 Wanneer het loopt zoals het moet
en zacht een luitmuziekje speelt,
terwijl het frisse beddengoed
m’n armen en m’n benen streelt,
dan lukt het mij om soms een poosje
zacht weg te dromen als Doornroosje.…
Nacht gebrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 Er stapelt ballast op in verschillende compartimenten
Het drukt de slapen haast naar buiten
Roest aan de fundamenten
De luiken willen maar niet sluiten
Zelfs in het duister, helder door de nacht
Doktoren mengen zich in het gefluister
De kennis stijgt boven het hoofd, niet buitenkennis zoals verwacht
Ernstig verdoofd, niets looft, dromen waar…
Muizenissen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 44 had last van muizenissen vannacht
hoorde ze rondhuppelen in de
donkere hoekjes van mijn hoofd
ze hielden me wakker met hun
geknabbel en geknaag
kon maar niet ophouden met luisteren
naar het zachte fluisteren
van hun kleine stemmetjes
het getrippel en getrappel van hun
kleine pootjes die zachtjes mijn
geest beroerden
mij manend:
“Stop toch…
Wakker liggen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 38 De nacht neemt, traag en stil,
onherroepelijk bezit van de dingen,
doet levendige kleuren verdwijnen,
maakt alles ondoordringbaar en kil.
Als ik, wakker liggend, minder zie,
dringen geuren zich meer op,
evenals geluiden, overdag verscholen
in een omvattende chaotische melodie.
Vervormd door de tijd
komen herinneringen boven drijven,
die…
twee rozen
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 1.322 gisteren
geschreven
waren mijn handen
zacht en smal
nog meer in ‘t
zonlicht
liet ik een spoor achter
voor de nacht een twijfel
werd
en nog voor de sterren leden
aan slapeloosheid en
jij de dichter in
de duinen
was
je lijf en
ik daaronder
lazen bloemen
aanvaardden
eenzaamheid als
testament
misschien heeft
deze…
Vals sprookje
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 512 vorige nacht heb ik gewandeld
op de rand van een sprookje
dat niet echt mee wou spelen
nu na een dag verlatenheid
gaat de zon opnieuw onder
ik sta aan een slapeloos venster
in het zwarte licht ga ik op reis
met een taal hard als metaal
stoer, klinkend klaar, hard op hard
alleen nog te redden
door een berustende zee
die momenteel onvindbaar…
Van korte duur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 168 Het is even drijven naar rustig vaarwater
toch is het slapeloos woelen
onder warm knellende lakens van flanel
hoe dubbelzinnig
zijn de door mij opgewekte droombeelden
van volksverhuizingen uit een leeglopende wereld
de Griekse oppergod Zeus
getransformeerd als mensenmassa
heeft zijn wellustig oog laat vallen
op weg naar het betoverende…
Wachten op verlossing
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 722 Waar alles slapeloos wacht
op boodschappers.
Van de verloren tijd en rampspoed
die een stilte
baart en alles hopeloos maakt
voor wie nergens meer
durft te kijken en alleen
nog zijn eigen woorden gelooft.…
Morgenrood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 eenzaam staat zij
voor het raam ziet
de maan oneindig
eenzaam tussen
kobaltblauw en
sterren gaan met
slapeloosheid
geslagen door plagen
van de dag
schreiend ontwaakt
in koele nacht
uit holle orkaan
als vriendelijke maan
haar toelacht geel en
zoet als een meloen
o, wonderdroom
zo schoon teer als
een zoen o,…
Pijn
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.187 In een eenzaam bed
vol verloren dromen
en speelgoed dat haar
wakker maakt
in de tijd
die begon
als een kinderdroom
met momenten
van slapeloos geluk.
De stemmen fluisterden
en vonden haar
gemaakt
en klaar voor hun
droom waarin ze niet bestond en
niet hoefde te ontwaken.…
In het droombos
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 196 In het droombos lopen beren los
en gaan konijnen uit hun bol
maar jij droomt nog
en hunkert vaker in de tijd
van slapeloos verlangen
op het grasveld in het middenland
staan drie eiken, hoge kruinen
als in een droom geraakt door de maan
er is een toverwoord op deze plek
beland,
in een gesprek met alle uilen
vlieg je daar weg
als een…
Liefhebwilg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 803 heb mijzelf
afgelopen dagen gestalkt
hoeveel takken ik tel
die niet te benoemen zijn
de straling is niet altijd
verlangen naar fysiek genot
dat stapsgewijs stijgt
naar hoogtepunten
platonische liefde
verloren dreigt te gaan
kan evenzo slapeloos breken
redding is de enige optie
laat mij dan als de wind zijn
waar mijn naam een deel…
Hopelijk slapeloos
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 279 Samen met jou lig ik in bed
Ik slaap heel licht
Ik voel je armen om me heen
Jij die me streelt
Ik draai mijn hoofd iets en zie dat je slaapt
In je slaap streel je me en laat me voelen dat je van me houdt
Ik draai me om en voel hoe jij je omdraait en jouw kontje tegen mij aandrukt
Ik kan je beter bekijken en zie hoe je straalt in je slaap…
Even slapeloos
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 73 Dan lig ik te dagdromen over tijd ooit in Leeuwarden stad,
geheel slapeloos zonder slapen lig ik dan tevreden te gapen.…
Was getiteld, wk 48
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 "In mijn laatste filmscène,"
zei miss Christine McVie
"wil 'k iets persoonlijks zeggen
Als amazone samen
willen zijn in Noordernacht
met die gevierde gast
Anton de Kom
Geen slapeloosheid
in een oude boerderij
maar in een droomhotel
En dan in geestverruiming
ongekend in eindigheid
weerkaatsend kwinkeleren...…
Verdriet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 121 clown in een omgeving van
een circus van tranen
ik zal niet meer huilen
het doet de ander zoveel meer pijn
ik ben de clown van de droefenis
die even de tranen zal verruilen
om de lach te laten horen
van het eeuwig positief
zijn
maar ik ben ook een mens
met gevoel en trieste gedachten
in mijn hart woed een gevecht
die ik slapeloos…
Scheur
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 700 Voorbij die eindeloze dag
werden alle dagen nameloos
de verscheurde nachten slapeloos
en zie ik zoals ik nimmer zag
Het vergane beeld
van stap en stem en aangezicht
nooit meer door zon of maan belicht
de bloedende wond die nooit meer heelt
We zwerven doelloos door de uren
door een stil bevroren leven
oorverdovend haar stil verdriet…
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 Wanneer ik slapeloos te bed lig
en aan haar mooie, rooie haren denk
dan broeit in mij een scherpe pijn.
Hoe ik ook wroet, het mag niet baten,
ze is ongenaakbaar en machtig soeverein.…
VERLIES
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 825 verloren gelegd
ik zoek je
tevergeefs op alle juiste plaatsen
je naam roep ik
nee fluister ik verliefd
je vrezend je beminnend
de vreemdeling die je werd
in mijn gedachten
uitgewist
als slecht geschreven
letters aan elkaar gerist
verlies ik de herinnering
aan jou als grijze haren
op mijn kussensloop
tussen zilte tranen
en witte slapeloosheid…
Cranagh
gedicht
2.0 met 41 stemmen 19.635 De netels geurden bitter in de grachten
en droegen zachte bloemen wekenlang
en men lag slapeloos men lag beschaamd te wachten
hoe schuw wij waren en hoe kwetsbaar toen.…
wakker schrikken, tot mijn schrik naast meneer Bos.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 493 Toch blijft een nachtegaal een zeldzame mooie Bos-vogel,
vandaar dat hij mij zwetend wakker schudde,
in de waan geraakt te zijn door een verdwaalde kogel,
afgevuurd uit een ver zwart en rood verleden,
die slapeloosheid bracht over mijn hele Bos-rijke kudde...…
November
gedicht
3.0 met 292 stemmen 86.090 November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer zou hij nog trachten
deze kwellende kennis te ontlopen.…