Alle inzendingen over solitaire dichtkunst

Koningin van Het solitaire vers - Dichtkunst in volle Eenzaamheid geschreven Die zo velen Ook na jouw Heengaan honderd Jaar en meer Nooit ging vervelen - Jij die je aan De hoop nauwelijks Durfde over te Te geven, wist dat De menselijke geest Verder dan het Uitspansel reikt Schreef dit vers Om de medemens Die in…

Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Politieke goede sier. Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Sneuvelende fuselier. Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Mag het raampje op een kier? Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Voetbaltrainer: kwade pier. Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Mij zegt dat bepaald geen zier.…

Een oude plataan solitair op het stadsplein een bewaarde schat…

De andere dichter en dichteres voelt als een soort heiligdom, wat ik niet betreed. De benen van Rutger Kopland waren kleiner dan ik dacht, als van een dwerg, niet capabel genoeg om mij in te halen als ik hem een poets bak. Ik ga alleen naar toverland om wat dichterlijk voedsel te halen, daar doe ik toch niemand kwaad mee, hij natuurlijk in…

ik ken de taal niet meer waarin de bloemen spreken zijn het nog de hartenbrekers die de weg der liefde kleuren of bedekken zij het bloed van hen die gaan met stille tochten bij de wilde bloem heerst onbegrip over recht en plicht is solitair zijn schoonheid maken of juist anderen afkraken…

Een stroom van literaire zinnen, Komt in mij op, vaak onverwacht Ik wil dan dingen gaan verzinnen Ga daarmee door tot in de nacht De mooiste zinnen in mijn hoofd, Krijg ik niet op papier Mijn dichterskaars wordt dan gedoofd, En weg is mijn plezier…

vang dwarrelwoorden vlindervlug in netten verdeel ze over verzen zorgvuldig vastgeprikt dronken zweven geur en kleur honingklanken in een bijendans wijl het gist zet zinnen open poëzie hangt in de lucht…

Jij brengt je woorden als de zuiverheid van vers gevallen sneeuw dichtwerk zo puur als ijsbloemen, kunstig bloeiend op een winterraam een groeiende boom van gedachten waarin de openstaande mens rijpe pennenvruchten kan verwachten jouw regelmelodieën zingen in kleinheid een grootse wijs als een jonge vogel in ’t lenteparadijs *…

dichtkunst zij kent de kunst van het verleiden; zij boeit, zij stoeit en goed van snit liggen haar bekoorlijkheden uitgespreid op maagdelijk wit. lonkend prikkelt zij de zinnen zodat de pakkans wordt vergroot, voor hen die haar als muze minnen legt zij haar kleed af, geeft zich bloot.…

druilerig in zachte regen een gieter solitair doch dwingend aanwezig maar vooralsnog ledig...…

Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

Hoe groot kan een verlangen zijn oeverloos zoals een meer vroeg in de ochtend een solitaire meeuw op de steiger water dat zou willen kabbelen ware daar dat immense verlangen niet…

Een verweesde symbiose solitaire stammenwand arboraire samenleving waar wij wandelaars verpozen nochtans zijgt het hemelwater zijdemat en transparant…

weeg de woorden langer ween de stiltes korter woedend ongeloof en wranger dicht lang niet zo als Gorter droom de dagen lichter drink de nachten zwaarder dronken ongeluk en dichter wees mijn engelbewaarder…

ze kuste me ’s nachts legde woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn nog maagdelijk wit papier ze fluisterde zonder geluid maar met zachte strelingen expressie in mijn zuchten nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige Griekse schone…

penseel je woorden op mijn netvlies open mijn blikveld subtiel in jouw kleur omfloers de avond met je aanwezigheid stemmig gevoileerd drapeer je expressie rond mijn aardse huis opengesteld voor jou kom dichter kom binnen dichter en hul me in de klanken van jouw warme zijn…

De dichtkunst sleurt zich voort langs afgewezen paden diens woorden ongehoord met afkeur volgeladen Een liefde die verdween de wanklank is gebleven verstoten door het steen bedierf het al het leven. Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet.…

Ik heb me aan de dichtkunst gewijd als geen ander ben in andere dichters gedoken met vurige liefde wilde de dichtkunst geheel analyseren tot de diepste bodems. Vind Goethe nog steeds een idioot en Sylvia Plath geniaal. Heb een voorliefde voor waarlijk talent, is niet vreemd toch? Ben door zoveel schijnelite verneukt!…

Rijm met een metrum dat Loopt als een trein Dichtkunst veredelt het Sinterklaasavondfeest Wat dan de kleur van de Schmink ook mag zijn…

De Gay Parade wordt minder populair, Sporadisch zie je nog de blote heren, Die staan daar om met ons te integreren, Al maken ze zich daarmee solitair. Geen mens wil komen als hij heeft ontdekt, Dat men in Amsterdam graag kijkers trekt.…

Afgesneden van de liefde solitair huiveren in Den Bosch zuurstofarmoede als enig metgezel introduceert Damocles Adonis. Het zwaard dat doorklieft een eenzaam en dor bestaan van een vruchtbare relatie als een winter die naar lente verlangt.…

Ze leven solitair maar kerngezond Tenminste dertien jaar onder de grond, En daarna pas gunt het zich tijd voor feestjes. Hooguit een maand leeft het het volle leven… Was dan maar liever ondergronds gebleven.…

Mijn moerstaal heb ik duchtig bestudeerd, Maar toch krijg ik soms zinnen onder ogen Die uitgaan boven mijn begripsvermogen En dan vraag ik mij af, licht gegeneerd: Staat hier ons oudste Nederlands te lezen Of zou het juist de nieuwste dichtkunst wezen?…

Dichtkunst is Gevoel Mijn vrienden, laat wie 't lust, hier andre gronden stichten! Mij is 't gevoel de bron; bij mij 't gevoelen, dichten.…

aan de grote droogmolen hangt één hemelsblauwe sok wanneer ik door de knieën ga en naar boven kijk valt hij weg tegen het strakke blauw zo symboliseerd de sok verlatenheid en ik weet dat wanneer de andere sok niet meer wordt gevonden zijn bestaan niet langer kan worden gegarandeerd... nog een wonder dat iemand de moeite heeft genomen…

Een boom waarnemen van kroon naar wortelstelsel in schoonheid verstild Hoe onafhankelijk vrij je door het leven gaat waarin je elke keer weer in een nieuw jasje wordt gestoken Het begint allemaal in lente met knoppen van waaruit gevarieerde bladeren ontspruiten terwijl dagen worden gevuld met baden onder de (ont)wakende lucht en zon. Tijdens…

Op heroïsche klanken fijn besnaard danste de dichtkunst met gezwinde vaart over het verzengende schuim de hunkerende zee eeuwig bezongen alle reizen mee tot in het hart van ’t gedroomde oord waar haar ziel nog altijd wordt gehoord…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Wat is dichtkunst Anders dan het Hergebruiken van Woorden zodat deze Van een extra lading Worden voorzien - Niet voor niets Kiezen we vaak Voor de benaming Poëzie, want dat Is het doel Van een gedicht: Zie de dichter, Zie zijn pogen En falen, zie De waarheid die Onder zijn woorden Besloten ligt…

Koolzaad teken ik tegen de weerschijn van de aarde als eenzaam geel in ’t zand ontkiemde in een grijze toplaag die eeuwenlang geconserveerd lag in het metersdiepe donker gekanteld en gekeerd draagt deze rusteloze grond de zonzij van een natte lente een solitaire plant als brandstof van een vreugdevol moment…