Alle inzendingen over spiritueel

archaïsch duister waar het misverstand geboren is hoe ongebreideld is de brute kracht die levens pakt van andersdenkenden in hun streven naar de wereldmacht fanatici en barbaren bruuskeren alle normen en waarden die de mens verheffen uit een beestachtig bestaan hier zal de hitte exploderen die de vijfde colonne brengt want doden op spiritueel…

mijn penseel danst zwierig op kleurige muziek krult lieve streken op het linnen in de format van een melodie laat licht en donkere partijen niet met elkaar strijden maar middelt met oplichtend perspectief verlopend in diep vergezicht ik voel hoe magie mijn handen overneemt zie ze bewegen in spiritueel leven een mystieke stilte…

Riet en een wilgenwand. Lelies in geel woekeren en bedekken het wiegelend wateroppervlak met schubben, als afgeronde harten. Een waternimf, ze springt van blad tot blad. De Eem blikt mild, in haar zilver en haar stilte. De buizerd gilt guitig, de koekoek roept We werpen witte of rode rozen in het water, samen met de donkere stenen die ons…

kinderlijk beleven heb ik mij met engelen en wondertjes omgeven zij richten perspectief in met verlangen en een lach verwachten dat het uitkomen van dromen ook heel gewoon mag alleen ik zit met de harde realiteit van het actuele ogenblik mystiek en magie zijn al verdwenen als waarheid schopt tegen de schenen nog brandt mijn hoop spiritueel…

Waar een manneke groot in kan zijn: de geschreven noten,zijn muziek en klein blijven in zijn toelichtende woorden: "niet vergelijken, wel spiritueel, niet liturgisch, wel ritueel" slacht, smoort elke emotionaliteit van de toehoorder z'n eigenheid te vinden in deze moderne vorm op oervormen van de klassieke diener Bach recensiegedicht…

Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend warm en vochtig wild als dieren, onwennig aangepast aan het langzaam stervende bladerdak.…

Hij inhaleert de rotzooi, als zodanig zodat hij zéér spiritueel werk zuiverend op zich neemt! Zonder het van de daken te schreeuwen. Geld voor de dag van morgen. Zonder zorgen. Hij heeft immers altijd werk; iedereen stoot zijn en haar rotzooi af, voortdurend. Hij is een 'bevoorrecht mens', van binnen weet hij dat... wel of niet?…

Gedachtegoed van de Messias Hangt zij nog steeds ten dele aan Een Christen is een rare pias Doet goed, kan over lijken gaan Alom bekend met tien geboden In wezen zeer universeel Want ook bekend bij nog meer goden Noem je zoiets spiritueel  Het hebt u naaste toonbaar lief Gelijk uzelf, ga niet begeren  Wat hij bezit…

Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven. Waaronder ik zoveel van mijn gevoel heb kunnen beschrijven. In het hout kerfde ik tientallen malen jouw naam. Om iets te doen; blijven met een eeuwig bestaan.…

zusters luiden het gegoten brons de tweelingklokken delen tijd en plaats zover als hun geluiden gaan nooit heeft er een ontbroken onderhoud bleek ook synchroon te lopen bij calamiteiten is er het eigen luidvermogen ze verschillen heel subtiel van galmen en geluid als de een wat ingetogen is klatert de ander vrolijk en voluit…

schuifelend peins ik door de schier eindeloze gang zie schaarse houten beelden de schepping danken het marmeren plavuis hier dof door schaduw elders nog plooiend naar de dalende zon vormt de hemelse weg naar latijnse klanken de hoge bogen met eeuwigheid gevuld laten de stilte zingen over alles dat de mens niet weet…

ongemerkt polariseerde haast en stress tot ongecontroleerd agressief gedrag het duurde tijden voordat naweeën en stemmingen hun delicate remmingen onder controle hadden wij zijn toen gaan kerken met gezang kaarsen walmend stil genietend zingen op eeuwenoude zerken mantra’s van gebed in al zijn opstijgingen langs gewelfhoge…

Niets wenselijks of vreemd zelfs alle gebeurtenissen op een rij zijn gehonoreerd omdat simpelweg het rijmen lange files laat ontstaan boeken vol gekrast met wijze woorden, grootdenkers die de wereld menen en meenden te kennen zijn nu de pilaren van wolken waar de hemel op rust in bange dagen martelingen en lovende woorden voor een zelf…

Ik herschrijf de toestand die buigend zoals het koren de wind bekroont naar haar kunnen en die meegaand de regen terug voert naar een wolkenloze hemel doch is mijn besef dat geen zelfbeeld kan bestaan onder de noemer van pluralisme waarvan ik de wonderen op de bladen van een woordenboek kan vinden ingetogen is het ik naar wie ik onlangs…

Naakt hangt het gras te weken in de azijn van de vroege morgen het leven zwijgt rondom de burcht waar ’t geharnaste sterven zich ontbindt van zorg en waar wind nog de namen spreekt van hen die in het amen zijn gepredikt samen met het duister verdwijnt het spel waarin ik me heb genacht en ik weet mij dat deze nieuwe adem mijn vlucht…

Men heeft toen het kind werd geboren hem zacht in je armen gelegd, Zijn Naam stond al vast, lang tevoren, en blij heb je 'Jesus' gezegd. Je hebt Hem in doeken gewonden, dat was men gewoon in die tijd en hebt voor Hem een plaatsje gevonden, een bed in een kribbe gespreid. Je hoorde geen engelen zingen, geen boodschapper zei "wees gegroet…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

Een kille wind blies door de nacht voor hem was ik óók ’t doelwit en Louter strijdend met zwaartekracht zag ik mijn leven nauwelijks zitten Een zachte stem klonk in de nacht gedragen door die stil zachte wind Het was de mijne, ik kreunde zacht doordat oud verdriet mij verblindt Een droog blad dwarrelde omlaag zwevend door de kille najaarswind…

Als er heus een hemel zou bestaan waarom zou er dan ook een hel zijn Was die hemel dan niet zo humaan iemand te nemen van buiten de lijn Als er nu echt een God zou bestaan waarom zou er dan ook kwaad zijn Kan die God dan dit kwaad niet aan of resideren zij in het eigen domein Als er heus een hemel zou bestaan waarom zou er dan zoveel leed…

Als het eindelijk stil is en duister voel ik het lief tot in mijn voeten Hoor ik in donker iets? Ik luister wie zal ik in de stilte ontmoeten? Zachtjes ruisen in het herfstlover laat mij in de duisternis ontroeren Ik buig mij hierom diep voorover laat mij door ’t schoon ontvoeren Als er wind een zucht laat horen klinkt dat als der scheppers…

Ik hoor het zuchten van mijn hart als stormwinden over pijnen gaan Morgen kijkt als gisteren zo zwart zou gisteren morgen nog bestaan? Ik proef alle tranen van mijn hart brutaal tegen de oevers stuk slaan Tranen uit mijn hart stromen hard zou mijn hart echter nog bestaan? Ik hoor het schreien van mijn hart om ‘t allerwegen verdorren van…

Dat er ook spiritualisme is zonder een almachtig opperwezen in kleine gewone dingen zoals de glimlach van een hond of dat de liefde voor een nacht is veel te kort en erg spontaan ernst verlegen wordt van kattenpis een reis niet ver is van de maan kunnen jullie een man vergeven wanneer hij naast de pot piest en naast zijn zakelijk leven…

Reeds met ’t eindpunt in zicht ging jij ‘t laatste pad betreden Je verlangde naar rust wellicht in de eeuwigheid na het heden Met de laatste adem om je lip sloeg jij de laatste kadeweg in In de verte naderde al ’t schip; langer wachten, had geen zin Met al de rust in je lieve hart bezag jij mij een laatste maal Op je uiterlijk niets…

Nadat het laatste woord gevallen was zakte ‘t duister als een deken over mij Wijl ik nadien die laatste woorden las kwam ‘t einde stap voor stap naderbij In het duister taste een hand naar mij die stil in ‘t dodende duister schuilde In het donker kwam de dood naderbij en hij vroeg mij waarom ik zo huilde Zonder woord verstond hij mijn hart…

voor een heiligdom bidden tot ik vleugels krijg het is verlichtend…

Waar ‘t teder licht vredig schijnt en geluiden aan mij voorbij gaan Kom ik weer langzaam overeind kan ik weer op eigen benen staan Waar ik zwelgen kan in het licht en ‘t dromen lange vergeten ben Zie ik je eeuwige schoon gezicht zie ik dat ik jou van vroeger ken Waar er stilte rust in eeuwigheid en waar ‘t serene wordt gehoord Daar woont…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

nu zal er iets komen doe niets en wacht op inspiratie en je wacht en je wacht tot eindelijk de inspiratie komt maar dan rollen er een paar tranen uit je ogen langs je wangen dus misschien is inspiratie niet echt wat je wilt omdat het niet mooi is maar verdrietig…

De dood, hij klopte op mijn deur ik had dat nauwelijks in de gaten Dacht wat heb jij een bleke kleur hij sprak verzet zal jou niet baten De dood nam plaats op een bank waardoor we daar tezamen zaten Ik voelde zijn hand in mijn flank ik kon hem waarachtig niet haten De dood, hij leek mij zachtaardig hij zei, jou baten geen advocaten Kom…

Een slanke toren wringt zich uit de ochtendmist, met zijn hoedje op van kantelen - en nog eentje - die de oerkracht terughaalt van kastelen, waarin aartshertog en Minnesänger eeuwenlang aardden. De macht is verdwenen, de voornaamheid blijft. Nog steeds kijkt het slot beschermend neer op Balduinstein en verspreidt de sfeer van een onschuldig…