Alle inzendingen over stations trieste han

een eenzame bloem aan een pilaar gehangen wellicht door iemand die om schoonheid gaf en inderdaad op de foto zie je duidelijk wat verfraaiing doet met een triest station ergens in het oosten van het land…

Het rommelt weer behoorlijk in het noorden, Hans Alders is coördinator af. Zo’n functie leidt je langzaam naar het graf, Dat dat zo gaat is haast te triest voor woorden. Wie na hem komt zal zich er ook aan branden, En daarvoor is nog gas genoeg voorhanden.…

overspel komt van innig toegevoegde waarde wortelt vaak diep in stellen aan hun plafond zaait morsig tranen uit op en rond stations landt 's morgens vroeg in condooms op aarde vaak zocht men deze amour eerst eenmalig gaat het later door dan was het zeker zalig…

Hangend, liggend het maakt niet uit Wanneer mag ik hier uit? Donkere schimmen razen voorbij ijzeren kooien mijn genoten Harde stemmen roepen vrij koele handen kun je niet ontlopen Zon, groen, bossen zijn mijn dromen vrijheid om te lopen Geloof, warmte en goedheid zullen overwinnen Misschien in een volgend leven kunnen we beminnen…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

bliksemsnel verdwijnen je woorden ze ebben weg als beeldsporen achter de geslotenheid van je gezicht ik durf het niet te vragen wat je nu precies hebt gezegd ook al verstond ik je niet zo goed ik verloochen niets maar ik heb geleerd dat stenen en sterren niet opdringen en bloemen stil zijn de wind blaast mijn verlegenheid wel weg ik…

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Ga met m'n triest en sas 'n stukje over straat wie weet zie 'k iemand die 't hetzelfde vergaat! En laat ik dan: de triest voor wat ie was want liever ben ik toch: gewoon wel: in m'n sas!…

Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad. De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.…

Mag je zitten zonder eten Zonder drinken of sigaret? Mag je rusten zonder krukken Zonder bagage of gesprek? Mag je zijn zonder een afspraak Zonder doel of tijdslimiet? En mag je grote dingen denken Zonder dat iemand hier dat ziet?…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer Is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest Triest en jammer We hadden het zo goed maar je gooide het weg zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn Ik in één klap volwassen jij geen raad wetende met je vrijheid Wij waren eens verbonden nu door onze vrijheid diep geschonden Is het niet triest…

Ik val neer in het klamme bed van de nacht. Je adem was een warme deken die op mij viel. Ik huil tranen van eenzame lust woel lakens wit. Kou bevangt mijn dwarse ziel een togende pijn. Zij zag me, kwam tot mij en overwon. Ik droom niet meer de slaap krimpt mijn zelfbesef. Wat ik heb verwacht heeft me niet gered maar…

Op retraite in Sint Nicolaasga was het al niet stil genoeg thuis brak ergens diep de sluis Onstuimig stroomden mijn woorden onomkeerbaar op internet velen die zich met gram stoorden Ze wijzen me vol woede en ergernis af met etiket deugt niet die zal bloeden zodat ik ook daar nu alleen sta Niemand geeft thuis nemen ze op ik krijg ruis…

triest als het vangen van gekooide vogels je opent het deurtje en met je hand versper je de uit- en- ingang groot gefladder, gesperde snavels met geluid maar ver zullen ze niet komen voor het huis langs intussen gaan zoals in een optocht speelse kinderen voorbij die jouw kinderen hadden kunnen zijn…

Maar m’n Eigen zal niet zwijgen Die dient Ik weer van repliek En hij antwoordt heel geladen Met een ’Ach man, jij bent ziek’ En zo blijven ze maar strijden Met elkaar en dat wel vaak Met m’n Ik en met m’n Eigen Is het echt een trieste zaak Daarom wordt ik vaak verweten Niet m’n Eigen, noch m’n Ik Dat ik negatief en star ben En dat ik mezelf…

mensen heugen met het pont de Fransen hebben er de galgen nog voor afgebroken ik ging er gister voor door de grond Hoe triest en verlaten zal het straks zijn behalve als de sint komt en hoog opgeeft hoe innig de buurt hier nog samenleeft en wij langs zoemen in de Noord-Zuidlijn…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest We hadden het zo goed maar je gooide het weg, zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

westminster de wereld afscheid neemt als jou vijftig jaar het leven kalendert schaft het verre nepal af wat wij feesten het rood-wit-blauw en oranje van onze koninklijk gevierde monarchie tussendtijds van trots op nederland de latere moeder haar partij verlaten moet en wordt de betuweroute officieel nu ben jij 60 weer in het jaar van de haan…

Kom ga je mee, we gaan naar Leidschendam Langs molens, vliet, het spoor en door de wei Je hoeft niet voor je kaartje in de rij Oom Han is conducteur der blauwe tram!…

Kunde of ware onderlegdheid, ieder beschikt over zwakheden Wel ook over zeer sterke punten, hen dus aangewend. Door de jaren heen leerde ik zeer aandachtig te luisteren In onze digitale wereld echt niet meer aan de orde, zo evident. Vaak machteloos aanhoord al kon ik helaas weinige troost schenken Ik brand vandaag nog een kaars voor jou; bekjes…

het was een ongelooflijk trieste dag en toch was ze uitermate mooi hij wou het haar vertellen maar vond nooit de juiste plooi   zo zweeg hij maar en gaf haar een gouden ring goud maakte haar gelukkig al was het zo een trieste dag   haar met goud gelukkig maken was zijn levensdoel elke trieste trieste dag   addee…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld veranderd Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld verandert Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Avondduister zwart gevulde ruimte, alleen met mijn gedachten wachtend op het perron. Klok, tijd, aflopende teller tikt, de trein kwam te laat. Leven groeit tot leegte, Einde halte, dood…

Van het station. De trein stopte. Recht voor mijn neus. Een gele. Uit de jaren zeventig. En hij stapte uit. Recht voor mijn neus. Hij keek mij aan. Recht in mijn gezicht. Die ogen! Die lach! Ik had aan hem gedacht. Hij had op mij gewacht. Hij nam mijn gezicht in zijn handen. En kuste mij vol op mijn mond.…

De hanen melden de dag, als zij immer deden. Gisteren woedde de slag, gisteren heerste de vrede... De hanen melden de dag. De hanen riepen het licht over de wereld uit, toen het doofde in een aangezicht donker van aarde en kruit. De hanen weten niet hoe rood de morgen is, die hun eeuwen oud lied krijst door de duisternis.…