Alle inzendingen over stik

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Er is een boom gevallen, zomaar zonder storm. Een schok ging door ons allen, want zijn takken waren nog enorm. Elk jaar gaf hij zijn bladeren, met veel plezier en vlijt. Toch zag je ‘t einde naderen, hij stond er al, een hele lange tijd. De takken kraakten van de pijn, zijn bladeren dof en vaal. Waaien in de wind was echt niet fijn, z…

Alsof de kosten om te kunnen leven, Inmiddels niet gestegen zijn ten top, Doet Brussel er een schepje bovenop, Weer worden méér belastingen geheven. En binnenkort gaat de EU bepalen: De burger krijgt een taks op ademhalen!…

maar naar mijn mening heeft god ons lelijk laten stikken!…

Dan komt de twijfel aangeslopen, en zet jij de vensters open, te voren maar ook aan de achterkant, en een andere wind kan binnenlopen, tenminste als de poorten niet met nieuwe sleutels zijn bemand, gesmeed met blikken van dat ene moment, hou ze maar weid open, anders voelt het of ik stik.…

Tussen het koren beeft het... In een tunnel sneeuwt het... Onder de golven waait het.. flink, terwijl ik flink drink…

Ik trek, ik zuig, ik inhaleer, ik stik, ik stik, geen lucht meer, ik draai het rond en geef het vuur, zonder mijn peuk ken ik rust nog duur. Ik trek, ik zuig, ik inhaleer en blaas voel me dwaas zonder rook van de kook ik steek een laatste op rook al het verstand uit mijn kop !…

Ik ben geen liberaal of socialist en heb maar weinig met het christendom. Wat geef ik er dan eigenlijk nog om? Ik ben verworden tot een nihilist. Hoewel het stemhokje soms kan beklemmen, is mijn advies aan iedereen: ga stemmen!…

ik stik… ik stik in mijn angst… je verlaat me… ik weet het zeker… En ik ben nog maar 3…

Wij stikken onder de truttenboog, worden gek van die grijsvakapen met griezelige nakomelingen op hun rug.…

Nederland krijgt met wat regen te maken 'god-vorme-me' dat Hij ons laten stikken, snikken en Nederland laat barsten, rillen van de kou zodat velen gaan kennismaken met "´n wintersnik/stik"…

Hoe stik je een zoom opnieuw in een fletse mantel koester je een soort geleerdheid, oudere cahiers, het hoofd, je kussen het ruist zo door de bomen woorden komen en gaan, zelfs de foto is al uitgezocht waar ik het meest op leek vang jij geen regen meer voor het in groenland zomert alles is zo ontzettend echt vandaag, stilte neemt steeds…

het moet Hoofd omhoog en er tegenaan Huil maar even dan verder gaan Hoofd omhoog denk aan morgen Met de tijd vervliegen ook je zorgen Hoofd omhoog de strijd alleen Pak je kracht sla je er doorheen Hoofd omhoog en schouders recht Alles komt op z’n pootjes terecht Hoofd omhoog naar voren je blik Geloof in jezelf leef ….of stik…

gelijk het herfstblad in het najaar op doordrenkte grond Starend in deze stille duistere nacht leek het of ik van ver je stem hoorde Waar je ’t alleen doden had getracht de eenzaamheid van de ontspoorde Donker en stil regeerde deze nacht gans verloren staarden mijn blikken Van jou had ik toch nooit verwacht dat je mij zomaar kon laten stikken…

Ik voel al zo lang dat ik niet voldoe: niks presteer en blijf ik desalniettemin me inspannen voor mijn medemens die ook een wens koestert om samenzijn te delen; en nìet dat je leert dat ieder je gewoon laat stikken: keer na keer herhalen degene die zich niet verantwoordelijk gedragen maar zich slechts egoïstisch misdragen.…

‘Voor ons heeft deze uitslag geen gevolgen’, Zegt Kaag, maar Hoekstra twijfelt aan de koers, En Van der Plas zegt wederom iets boers, De oppositie is vooral verbolgen. Het is mij duidelijk wat er nu leeft: Dat men de buh-buh-bibberaties heeft.…

Je slaat je armen om me heen je hebt me in je macht en ik heb een vreemd gevoel als je je witte tanden blootlacht Je armen als touwen hebben me in je macht Je ontneemt me de adem en ik verlies al mijn kracht Je vingers glijden langs mijn keel en je laat ze pijnlijk prikken Straks ontsnapt mijn laatste adem Je hebt me laten stikken.…

wij eten bij polen mijn jongste zoon en ik mijn moeder bleef in polen haar jongste zoon ben ik ik weet niet wat ik eet en of ik slik of stik…

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

wij sterven ook gewoon bladeren worden weggewaaid vlinders worden weggeregend wij sterven weg stikken in de tijd dood gewoon doodgewoon…

In gedachten gevangen, zolang tot ik stik. Mijn ogen zien tralies, de gevangenis, ben ik.…

Ik ben zo moe Ik ben het zo moe, zat Soms voel ik alsof ik zelf aan stof toe ben ‘Want tot stof zult gij wederkeren’ (De Bijbel) Maar dan moet ik wel eerst stikken Maar soms bij leven Stik ik de moord: De boeren, burgermoord in Nederland Vanwege de stikstofcrisis WNL brengt leven in die brei met het boek ‘Stikstoffuik’ Ik ben zo blij…

ach stik!…

soms mis ik je denk ik ben ik beter af zonder je of is dat een leugen zou het toch nooit werken zo tussen ons want jij bent zoals je bent en ik niet kon ik maar zijn zoals ik was ik zou stikken maar ook veel leren…

De VS en trouwe bondgenoten Komen op voor de burgers en hun recht Helpen de Libiërs in hun gevecht Hebben dus tot een aanval besloten In zovele landen is er ook wat mis Maar ze stikken omdat er geen olie is…

Die brok in mijn keel Werd mij even te veel Ik dreigde er bijna in te stikken. Maar door een slokje water Kwam ik toch weer boven water.…

zweven leven vergeten tunnels licht onmondig stikken gevoelloos stromen oogverblindend zicht de verte wenkt zal zich sluiten als eindeloos geschenk…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

in kleine porties is het beter te verteren je zou stikken in een bord vol het smaakt bitter als uitgekotst gal resten in de put moeten met grof geschut worden doorgespoeld dat is al ik hoef niet meer…