Alle inzendingen over strand OR kussen

Zou het je helpen te worden gekust, door een Myriam of een Elisheva ? in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad vol van verleiding en Bijbelse lust. Ook de dochters van koning Salomon wisten met hun wiegen te behagen. Eens geborgen in hun malse schoot dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood. Jouw sombere buien zijn enkel…

Als 't avond is, avond aan 't strand en de zee, En de nacht weekt mij af van de schamele aarde, En bevleugelt mijn ziel als een donkere vogel, Dan wil ik grijpe' al de sterre' en de stede' en de golven, En dan luidt mijn lijf als een klok op de duinen, En dan wil ik leven en kussen en zingen en zingen - En dan gilt door mijn hart Een wilde…

dagelijkse brood gespannen turend naar het water en het net toen werd hij gevonden uitgemergeld en halfdood daar was geen geliefde om hem te kussen daar was geen kind meer om in slaap te sussen…

zacht wolkt zee om je heen glijdt lucht als branding langs je nat is het spel dat je speelt met het water kou vraagt mijn warmte pas later lopen op strand duim in je hand wil je niet vast maar ik voel dat je past kussen elkaar golven zijn daar overspoelen de schoenen en koelen ons zoenen we hebben gelachen intens liefgehad…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

een eenheid was gevormd zoals de zee met het strand en de deur met een dak zo kon ik bij je schuilen waar mijn ziel vertekend was blies je splinters even weg met jouw ogen van de dag zonder het licht van de nacht en door jouw haren te voelen was mijn kussen sneller droog zonder het gefluit in de ochtend en de wind vanuit het westen…

azuren kussen vinden haar opgezette lippen daar op het eindeloze strand van hun kleine tropisch eiland voor een week of drie dan toch met het hoofd in elkanders handen het hart verwarmd tot 30 graden - en meer tijdens de korte nachten - hun plekje om eens los te laten wat een ander soms begeert maar niet vinden kan noch wil samen gedachten…

De zonnige avondstilte van de zee en het strand laat de muziek van de liefde klinken. En witte wolkjes aan de hemel glimlachen ons aanmoedigend toe. Onze harten stromen samen en kussen alles wat leven is. De stille avond heeft onze harten met schoonheid gevuld en zijn zo vrij gelijk twee vogels in een bloeiende boomgaard.…

Kom mijn liefste volg mij naar ons geheime land volgt mij naar dat dromenland waar wij zullen dansen mijn liefste daar op het maanverlichte strand waar de zee onze liefde deelt de branding onze voeten streelt Omarmt en overlaadt mij met kussen houdt mij vast mijn liefste verwarmt mijn hart voor het gaat rusten droogt die liefdevolle traan…

De droeve worden altijd droever, Nu ik het onherroeplijk weet, Steeds weer te stranden aan de oever Der zee van ’t altijddurend leed. Ook de gelukkige worden droever, Want zij zijn voorgoed voorbij: Kussen, weelden, woorden van vroeger Zijn als een dode vrucht in mij.…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Ik weiger te falen en ren, doorweekt van glorie- daden, zo hard als ik kan over het strand. ------------------------------------------ uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

kalmer iets later in drijven mocht ik je kussen we legden samen de maan en de nacht zacht te rusten…

we zijn gekomen vlinders fladderen voor ons uit als wij het duin passeren de laatste kussen om het af te leren…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Ik zou je willen zoenen zoenen zoenen Je kussen willen kussen kussen Proeven je lippen proeven proeven En willen voelen voelen voelen Of je wat voelt voor mij…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een lange wandeling aan het strand water, zand en niemandsland Gedachten verdwijnen met de golven zij worden onder zand en schelpen bedolven Uitwaaien, de honden rennen om me heen zij genieten net als ik ook van top tot teen Het is heel stil in mij, een vreemd soort rust waarom ben ik niet geboren in 'n plaatsje aan de kust ?…

Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout van de zee plakt aan mijn lijf Ik voel me als een verloren zoutpilaar Op een droge uitgestrekte vlakte Maar helaas, niets blijkt minder waar Ik ben nog steeds hier op strand Argwanend kijk ik om me heen Stiekem in gedachten doe ik een wens En zou ik willen dat het strand verdween…

Met jou op het strand Sterren in de lucht Met jou in het zand slaan mijn gedachten op de vlucht. Onduidelijkheid is overal overal is onduidelijkheid En ook weer in dit geval Is het de ander die er onder lijd.. Waarom is de zekerheid nergens te bekennen? Waarom weet ik niet wat ik bedoel? Waarom lopen mijn gedachten mij te jennen?…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

miljoen zandkorrels aangespoelde kristallen juweel in de zon…

Wolken scheuren op tot flarden ik voel mijn huid tot eelt verharden De zon breekt zacht in kleine stukken die lachend aan mijn kleding rukken De horizon verdwijnt in water water van eens, water van later dat nu onder mijn voeten vloeit en als de storm straks brullend loeit Dan mag ik naar de overkant naar 't oude nieuwe moederland Het strand…

" en met een reuzeklap zit je ineens weer op het strand…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

In de grijsgrauwe mist probeer jij te vatten elk onbegrepen woord zichtloos, zinloos blind voor gedachten zie je jouw beeld kleurloos, koud klinken klanken kil in het duister waar vergetelheid geen warmte brengt tot aan de dageraad…

Ik kan ons al zien lopen samen hand in hand langs de hoge golven op het verlaten strand de warmte van de zon glinstert op de zee de wind waait onze woorden weg met de golven mee een eindeloze vlakte van zand, zon en water ook de meeuwen in de lucht denken niet aan later…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…