Alle inzendingen over tafeltje

Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje dan naar het raam van het strandcafé stil als een foto, witte lijnen om de ruiten die mijn aandacht vasthouden zo mooi dat het me niet verveelt - het wit! het licht! de vlakverdeling! Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai?…

in haar schoot ineen zijn hart zocht warmte zijn mond zocht troost de tent stonk naar zweet en tranen van degenen die voor hem kwamen zweet van handen die het geweer bleven omklemmen tranen van angst om te doden of gedood te worden hij stond op en liet zijn ogen rusten op haar naakte lichaam zij bleef liggen en keek naar het tafeltje…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond.…

voorlopig eet en drink ik nog, niet elke dag moederziel aan een tafeltje voor twee alleen wel af en toe als een orgelpunt met intimiti blij oom me heen. voorlopig schrijf ik nog om iedereen te laten lezen en voelen hoe ik in elkaar zit, terwijl ik voor anderen hard in de weer ben en soms zacht voor hen bid.…

Het oude houten tafeltje achterin de tuin Heeft zijn beste tijd gehad Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad In de kieren is het met mos beklad Het heeft kwasten als een kale kruin Het doet alleen nog dienst als puin Verweerd is elke lat Er zijn tijden van vreugde geweest Warmte…

vaak woon ik in mijn hoofd dagenlang in een enkele kamer er zijn vogels en kinderen die overal lopen moeten dansen op wenkbrauwen van het tjilpend gras jazeker, ook vlinders want vlinders zijn tijd er zijn monologen en dialogen eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's in de linkerhoek naast het tafeltje staat een spiegel…

Hij was ziek maar had nog zoveel om voor te leven kon zijn aandeel daaraan geven ook al zag de maatschappij alleen wat de medische kosten ervan waren tafeltje dek je elke dag de verpleegkundige om het ontbijt klaar te maken het aankleden en het douchen en de tussentijdse ziekenhuis opname onder druk van de maatschappij…

passer solitarius vanmorgen voor het eerst monster ik mijn makker om den brode: mahonie glanzen de veren en een vleugje wit na onze sobere communie hipt hij het tafeltje af en vliegt naar een hoge boog van walviskaken daar zit dan op de nok een eremiet hij tuurt de wadden af in duizend eeuwen een streepje dichter bij de grote zon…

honderd Mensen die hun leven Achter zich gelaten Hebben maken zich Op voor het hoogtepunt Van de dag - het warme Middageten in de grote Zaal, voor de gelegenheid Sierlijk aangekleed Om hen die hier gezamenlijk Komen eten het gevoel Te geven dat ze er in Ieder geval nog bij horen - Samen met mijn oudste zus Zit ik aan een tafeltje…

Stil en innig in jezelf Tevreden zit jij daar Aan dat tafeltje In dit goedbeklante Café, kijkt met Rustige ogen om Je heen, zonder Iemand van ons In het bijzonder Gade te slaan Balpen gedurig In je rechterhand, De linker om het Viltje gevouwen Dat de barman je meegaf Als herinnering voor later Aan deze dag, aan dit ogenblik…

Ontmoeting Op een morgen ontmoette ik je, een zonsverduistering die aan mijn tafeltje voorbijging een eeuwig ogenblik lang. Vanachter mijn kopje koffie op het terras aan het strand zag ik je naderen en wist je herkende mij.…

Marcheer naar herberg, dranklokaal of kroeg Het kan nog even door, het is nog vroeg Doe rustig aan, verzamel navelpluis Het hele leven spelen wij een spel Ja, deze waarheid geldt dus ook voor ú mens We zijn geen Homo Sapiens maar Lúdens In ieder samenzijn huist een duel De strijd wordt op een tafeltje gestreden De noeste hersenen die kraken…

geuren prikkelden stemmen rumoerden jij zat daar aan het tafeltje in een zee van stille rust zacht kabbelden woorden over het blad sierlijke handen ritueelden verbanden van lief samen zijn lachjes krulden verborgen met onuitgesproken plezier in het uur zonder zorgen door aangenaam vertier plots vlaagde de wind kwamen uniformen…

bloedrood verdriet voorbij want materie kent dat niet het is fysieker dan dat de oude God was onder zijn eigen lichtgewicht bezweken gedoofd in een wit geboortekanaal Duister het andere kon nu schijnen grijs licht ruis van fotonen een beetje als uit de ether verdwenen teevee kanalen het dode meisje schikte zwarte papavers op een tafeltje…

het was in Broadstreet The Buttery hij van geboorte bruin slobberig colbert zwart krulhaar zweeg zij van oorsprong bleek jurk strak gelichaamd rood haar sprak op het tafeltje tussen hen ‘Politics of Aristoteles’ ‘De Profundis Oscar Wilde’ twee cappuccino ‘s iPhone rode roos en zijn hand die tevergeefs de hare zocht buiten wachtten…

huisje binnen waar het naar mottenballen rook een geur van veel te oude koffie zo sterk en bijna aan de kook Op het dressoir een oude pendule die jaren niet meer had geslagen wie er op die foto ernaast stond dat durfde ik niet te vragen Een oude krant voor de geraniums als bescherming tegen de felle zon wat oude tijdschriften op het tafeltje…

Thuis hadden we geen existentialisme maar wel een tafeltje van formica op drie poten in de vorm van een palet. Op de fiets dacht ik: wat een rare snuiter is die Campert Als hij zulke lezers heeft. wat zou hij schrijven.…

wereld op zijn grondvesten schudde en de hemel naar beneden donderde de tijd stil stond voor mij in verdwazing maar iedereen verder leek te leven alleen jij was dood zo vaak liep ik huilend in jouw voetsporen terug stond voor jouw venster stil maar je wachtte er niet meer op mij je huis behoorde een ander nu rest een foto op het tafeltje…

ken, Als eerstejaars worden wij Verbannen naar dat eenzame gebouw Aan het eind van deze straat In de volksbuurt die Oosterpark heet Om daar tentamen idioom te doen, De laatste zware toets die ons Toe moet laten tot het tweede jaar, Het vervolg van een pril academisch avontuur - Ik duw mijn voeten tegen de steunbalk Van het houten tafeltje…

Op het tafeltje een lila aster. Jij vulde heel de ruimte. Nog waaiden berkenblaren voorbij mijn venster en de hond blafte.…

Hij zit daar heel alleen aan het gedekte tafeltje van zijn leven. Hij zondaar van een nacht kan niet nemen van wat hij zelf niet kan geven. Zoveel smaken, stille kracht; Zijn tong wil meer proeven dan de zonde van een nacht.…

Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

Op een zomers terras vlei ik mijzelf neer De ober schenkt een glas zoet en smaakt naar meer… Mijn ogen glijden over de kleurrijke mensen Gesprekken over betere tijden en wat valt er dan nog te wensen… Aan het tafeltje voor mij laat ik mijn ogen stilstaan Een verliefd stel in een zoenpartij Ik hoef niet te raden waar zij heengaan… Mijn…

de potten kleuren en blauw geverfde emmers bij de waterput Een vijg welhaast de abrikoos bezwangert met zijn geur Het trapje naar de grote keuken leidt waar ook nooit rust is want Vera in en uit vliegt met een geplukte gans of kip of allebei en kisten met tomaten De soep doorlopend trekt van al het verse uit de tuin Het tafeltje…

nog voor zonsondergang die dag van dauw en druiven prikt ze een koolwitje midden op de lege muur van haar kamer vleugels wijd legt ze mijn gezicht omgekeerd onder het tafeltje met de droogbloemen bij het open raam laat de wind van slaap maar komen nu alle sterren en een glimlach van de maan hoe wreed ook schrijft ze in haar dagboek haar…

zich laat verleiden door onvolkomenheid, zoals een meesterwerk met craquelé uit zijn lijst of tijdsbeeld is gehaald of een gespannen snaar die springt op de hoogste uitvoering waarnaar de speler dingt of in het oudste porselein van gelijmde barsten in vreugde en verdriet reiken verder dan men overziet op een geaderd marmeren tafeltje…

Maar het gaf niet, ik zou jouw tafeltje herstellen en jij zou eens lekker koken; een lamsboutpotje met een paar stevige schapenkloten erdoor gedraaid. En mijn ogen draaiden alweer weg want mijn maag begreep weerom niet waarom je weer zo speciaal moest doen.…

In het prachtige paleis stond een tafeltje gedekt voor twee. In een sfeervolle zaal kregen we een heerlijk kerstdiner. De fee zei: Er zijn drie gerechten, je mag bij elk gerecht iets wensen. Denk goed na over wat je wenst, het moet goed zijn voor alle mensen. Ik wenste bij het voorgerecht een wereld zonder oorlog, haat en nijd.…

Je zit aan een tafeltje, heel alleen met het hoofd op het blad. Als ik bij je zitten ga en mijn hand op die van jou leg, til je langzaam je hoofd op en kijkt me nietszeggend aan Ik zeg hallo lieverd, en jij zegt gedag terug, met erachteraan, ik weet niet wie je bent. Dan opeens ‘help’ en ik vraag je wat is er?…

En dat u later verkleed als oberchinees met zo’n dun lang zwart snorretje aan zijn tafeltje komt en zegt.…