Alle inzendingen over takje

Ruimte in zichzelf Verloren - geen Richting meer Te vinden in De eenkleurige Massa die alles En ook zichzelf Overstijgt - Ook de lijnen Van oneindigheid Zijn prijsgegeven En dan verschijnt Zo uit het niets Die witte duif Met dat groene Takje van de olijfboom Dat leven geeft Waar geen leven Meer te vinden was…

ik hoorde speels fluiten zag de merel met een takje volgde zijn vlucht in onstuimig duiken tussen donkere struiken weet nu het nest zij doen hun best om lente te laten ontluiken…

Ik zag een meerkoet heel koddig voor een groen takje in het water stilliggen. Hij kon er makkelijk omheen zwemmen, maar hij deed dat niet. Het groene takje leek op een neergelaten NS-overgangspaal. Of een dranghek van de zwanen-ME. Surrealisme ten top. Je reinste humor.…

een takje met knop gebogen in het water breekt de spiegeling…

Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme.…

gebroken bij pogen licht te bereiken het droomde in voortijdig sterven van blaadjes met groen zag kleuren van zon uit de nevels opklimmen raapte het takje dat nooit meer een dag zou beginnen jij kleine fee uit ons dromen neem nu het takje maar mee…

Hang geen mistletoe op dit jaar, ook dit is een potentieel gevaar als het takje in de opening hangt zorg dan dat je er niet vlakbij belandt, Want zoenen in dit nare jaar, is uitgesloten echt waar! Dus laat het takje buitenshuis en haal het zeker niet in huis!…

Het takje dat trilt. Het twijgje dat wijkt. De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

Men skiet al in de alpen het sneeuwt in Engeland en Spanje en in mijn tuin is er niet één takje dat beweegt de wind ging op zoek naar al die charme het sneeuwt in Engeland en Spanje…

Hippend met 'n takje in zijn snavel wacht hij braaf op zijn beurt moeders deelt de lakens uit prepareert het nest zoals het haar goeddunkt op deze grijze vrijdagochtend…

De pinguïn balanceert op een takje rozemarijn bezaaid met blaadjes van cupriet in azijn de kerkuil strijkt neer op het exotisch uurwerk het is nu seizoen voor weergaloos kwatrijn…

gespleten Geest verder door dit leven te gaan; Waar het takje dat zich onnoemelijk vaak Verdeelt en splijt zich op zijn tijd Gemakkelijk snoeien laat Ben ik er niet zeker van Hoe ik verder kan, verder moet, Terwijl mijn eigen ik Verder leeft als twee Uiterst onzekere helften Van dezelfde mens…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

Teer in het morgenlicht zo'n takje heel erg fijn. Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

Buiten vloog Vogel hoog met een takje en sloeg een snelle schaduw op vloer en muur. Héél even lachte Lente beminnelijk naar binnen.…

Maar vanmorgen, serieus, stak er 'n takje uit m'n neus.…

ik ben een spinnetje, dat spint zo werd ik geboren als kind rapjes zak ik van een takje en land dan op mijn linkerhakje ik spin in klokkende liedjes mijn hogetonenmelodietjes o, het is zo een prettig bestaan was ik maar eerder op pad gegaan ach, en als jullie dit liedje horen hebben jullie lekker ezelsoren…

Op het dunste takje strijkt hij neer En wiegt daar zorgeloos heen en weer. Wat deert het of het takje breekt... hij kreeg daarvoor zijn vleugelen.…

Slapend lichaam van grond, geurige lieve mandarijn, hangend aan je gedroomde takje in de nachtgaard. Regen in juli, liefde in woorden. Je lichaam slaapt als de schim van jonge bomen. ------------------------------------- uit: 'Alle bundels gedichten', 1976.…

De onvrijwillige tuimeling van de harde hazelnoot kwam louter en alleen door een schichtige specht die sperde zijn snavel uiteen van honger en verdriet Zijn tranen waren gelukkig echt en drupten op de grond zonder doel heel zacht versmolten en ongezond langs een broos dood takje met hazelnootpasta…

Het takje veert, weet wat een eer het was. En ik negeer de poep op mijn terras.…

Geen bloem noch takje zal zich verder bij ons ontwikkelen. Terwijl ons leven toch zo mooi begon. Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten zullen ons tot de draad toe verslinden.…

Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor. Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier, Het takje draagt hij als triompf, Dat was het dan, `t gevecht is uit.…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

heb een takje met knoppen bewaard gebroken in de eerste lentestorm de bloesem gezien wat bloemen vergaard in de zon van de zomer veel zware buien verkleinden de oogst warm herfstrood bood troost fier staat mijn boom de winter te wachten in rust toch op krachten zij heeft al haar jaarring geschreven in het boek van mijn leven…

ik zag je op het pad een takje wuifde met haar blaadjes op de wind ik had je nooit verwacht het stormde vandaag op gang komen ging traag maar eenmaal in de vaart waai ik met alles mee in alles wat voor handen komt tot zover reikt nog net mijn stom verstand ik wuifde ben de wind dag jij mijn lieve kind…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen vluchten Heerlijk vrijuit buitelen in Helderblauwe luchten Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen vliegen Bessen plukken uit een struik Op een takje wiegen Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen zweven Gedragen door de wind Zoals je hoort te leven?…

Een oog, een lus, een hoge rug, dat onaanzienlijk takje vlees dat lopend op zijn tenen stokt. Een reuzenrad in miniatuur, een viadukt, een ereboog, zo vordert hij op weg naar groen.…

't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had.…