26139 resultaten.
Theater van Beminnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 523 Om te vergeten speelde hij
in zijn Theater van beminnen
met zijn poppen daar van binnen
om te zeggen wat hij wou
maar nu verbeeldde met een lijf
waarmee zijn stem iets kon beginnen
en zich spreken zou tot hen
die hij zou spelden op zijn mouw
Ik hou van haar - mijn hele leven
en zou haar echt alles geven
waren steeds zijn laatste woorden…
paranoia
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.477 een mistrouwig hart
vol diepgevroren bitterheid
gehouwen in het stenen gelaat
de mond gestold in wrok
in de ogen angst en haat
het theater van beminnelijkheid
uitgelopen en gesloten
behoedzaam trachten woorden
van liefde en genegenheid
de ijzige hartenwereld te betreden
waarin zij houvastloos verglijden
nu die plots een gletsjer…
Theater*
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.827 Van elk stuk stokbrood maakt hij een theater,
maar staat niet meer toe dat men aan hem komt,
schuwheid als ode aan wie hem vastbond:
als apporteur een vroege schoolverlater.
Tot grote hoogte kent hij nu vrijheid,
al droomt hij steeds weer van die warme hand,
een plekje bij de open haard, een hand
die eten geeft zonder gekunsteldheid.…
Het theater
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 212 Het theater
Daar waar zeggingskracht is
Verbeelding
Daar waar in neutraliteit
De samenleving
Een spiegel krijgt voorgehouden
Zoals vanuit
Onze oudste beschaving
Is ontstaan
De tragedie
Was de eerste vorm
Nog voor Christus
Werd geboren
Zijn al deze oude verhalen
tot ons erfgoed
Gaan behoren
Het theater
Waar de fantasie
Rijkelijk…
Beminnen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 630 Beminnen
Het is een kunst
Zalig om te krijgen
Mooier om te geven
Beminnen
Het is een geheim
Dat verscholen ligt
In ieder mens
Beminnen
Het is een gave
Die je mag geven
Aan je geliefde
Intens hefig en puur
Beminnen
Ik doe het met liefde
Voor diegene
Die echt van mij houd…
beminnen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 513 ik bemin
jouw
zinnenstrelende
flanken
zij wiegen
als
bedeesde golven
met
ruisende klanken
ik blaas
mijn streling
langs
wuivende haren
in stotende
zuchten
speel ik
muziek
op gewaande
snaren…
Ik zal u niet beminnen
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.933 Maar - 'k zal u niet beminnen,
Met brandend hart en brein;
Ik wíl u niet beminnen:
Ik wil gelúkkig zijn.
----------------------------
Het vaderhuis (1903)…
Beminnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 409 In stilte wilde ik jou beminnen
aan de oever in het riet
de sterren kronkelen
fonkelen in deze fantasie
mijn bed bekleden met je beeld
de hitte mijn wangen heet
Je bestaat je ogen je naam
ik ben niet meer van willen
meer van kneedbare was
een vochtige schreeuw
van passie en verlangen
wij zijn in ons gevallen…
Geen beminnen meer aan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 530 Langs de grauwe muur
waar grijze specie
verhardt door de tijd
geslagen gaten dicht
banen slepende sporen
zich een weg naar
de ras naderende lente
welke licht ontluikt
een verdwaalde krokus duwt
groen gras opzij het lijkt
wel of ze knipoogt maar er
is geen beminnen meer aan…
Beminnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 348 van afstand kijk
ik dichtbij zo
door je ballen
naar binnen,
ogenschijnlijk
niets aan de
hand, dan vuur
jij gedachten
af, van afstand
diep bij mij
naar binnen…
beminnen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 547 Onder de zwartfluwelen hemel
met pailletten van miljoenen sterren,
bemin ik jou in deze en andere nachten
maar slechts in gedachten
want jij bent ver.
En in het licht van de zilveren maan,
voel ik hoe jouw handen gaan en met mij spelen,
geheime plekjes strelen,
langzaam plagend , steeds meer vragend
en genietend van elkaar.
Dan kus ik jou…
Beminnen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 189 In het lenteatelier van de afwezige artiest
vult een zwevend standbeeld
een netwerk vol van wonderen
een koorddansende suppoost
bewaakt de fleurige zalen
waar niemand binnentreedt
alleen de kruipende en bukkende mens
is welkom in dit lokaal
een enkeling heeft moed genoeg
kwetsbaarheid is de enige kracht
en de eenzame weg die tot ontdekken…
BEMINNEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Dit is het andere beminnen
het voorspel waarvan de natuur
in stilte heeft besloten
of het al dan niet
in een menselijk vorm
zal worden gegoten
en als door dit avontuur
een nieuw wezentje is ontsproten
dan is de cirkel weer rond
komen we weer aan
bij het begin waar
de liefde ooit ontstond…
de alleenheerser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 draait dreadlocks in mijn hersenen
en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen
met een stevige zeemansslag vast
zijn ringvinger wijst naar gisteren
hij verzwijgt het graf en ik
het weten van
met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond
ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen
hoe hij honderd poppetjes…
Geweten dat tot wroeging leidt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 230 Het geweten huist in je lichaam,
Zeggen zij die het kunnen weten -
Dostojevski, kenner bij uitstek,
Schrijft het toe aan de complexheid
Van de mens - hij zegt dat het geweten
Onlosmakelijk met diens lichaam
Verbonden is - gisteren gedroeg ik
Me onheus tegen mijn lief, vandaag
Begint mijn geweten te knagen
En zal ik dagenlang de pijn…
Troostrijke plek voor iedereen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 132 Een eenzame linkerschoen
De jongen die altijd
Wordt overgeslagen
Een overbodig geworden
Typmachine - ons hotel
Heet niet voor niets
Hotel Perdu - een troostrijke
Plek voor iedereen die
Iets uit te zoeken heeft -
Als je bij ons binnenkomt
Meld je je gewoon
Bij de receptionist
Die alle talen van
De wereld spreekt
En elk verdriet…
'Zijn'
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 722 Alles gebeurt in mij en ik ben het willende niet,
maar beide, speler en publiek,
in het theater van het zijn.
In mijn “Zelf” wil ik vluchten
naar de spiegelvlakke stilte van het niets.…
Uitbreken.
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 706 Geen theater is zo groot
als de bol waarop wij leven.
Ik wou dat ik naar buiten kon
…al is het maar voor even.…
hij
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 596 hij ziet niet in het donker
zijn ogen terneergeslagen
vragend in de verte
in wanen van de nacht
hij wilde haar beminnen
met een aarzelende tast
van besmuikte handen
en bleke vingers
nu dwaalt hij en doolt
in vergetelheid
zijn lot zieltoogt
in miezerige kanalen
wie zal zijn rit verder zetten
en hem de blauwzoete dromen…
Verstild de liefde (senryu)
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.676 Vol overgave
hartstochtelijk beminnen
verstilt de liefde…
Dreiging
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.357 Liefste
Laat me je beminnen
Voor ik het de buurman doe…
Kater
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 811 Een poesje, bekend van theater
Dronk alleen nog maar water
Want wist je niet dat
Deze lesbische kat
Niet slapen kan met een kater…
MIDDELBURGS THEATER
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 430 In dit theater is het eerste stuk
al opgevoerd achter gesloten deuren.
De muren van de huizen krijgen scheuren,
wat afbreuk doet aan cultureel geluk.…
Een muze die Rosa heet...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 In het theater, dat leven heet.
Van toeval bedoeling maken.
Dat is wat kunstenaars doen.
Een levenskunstenaar zijn,
is niet met pensioen gaan.
Is kunst blijven maken.
Is blijven fantaseren.
Is verwonderen.
Verbinden.
Schrijven.
Theaters veranderen met de tijden mee.
Worden opgebouwd en afgebroken.
Artiesten komen en vertrekken.…
Over onder water
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 128 Deze man in dit theater
Zat iets te lang onderwater.
En zal nu proberen
Op te stijgen naar hogere sferen
Om daar te integreren.
De engel aan zijn zij
Helpt hem daarbij.…
Gebroken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 304 en dan opeens
is de cirkel rond
wederom terug bij jouw
vroegere liefde, Vrij Theater
bezield nam je het stokje over
van voorzitter
net met pensioen
dus nu had je alle tijd
strijdvaardig als je was
zette je de koers in z’n vooruit
grote plannen om Vrij Theater
te behouden in barre tijden van
je werkte hard, heel hard
wellicht te hard…
Leo ? Waar is mijn Senseo ?
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 341 Heer Philips, maak nu geen theater !
U vergat grofweg 't harde water !
U betaalt nu poen
aan zeven miljoen.
Was uw ontkalker niet adequater ?…
Verstillende nevels
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 663 een mijmering weerspiegelt mijn theater
een verhelderende schittering van dit bastion.
Zie daar!…
Gevederde gids
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 140 zwaluwen vergezellen
wijzen hooglijk de weg
't vroege ochtendblauw
hun theater reikt
tot in het oneindige
waar de nacht stilletjes
de morgen kust…
Theo
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 162 gefronste wenkbrauwen door menigeen
Zodat het verplichte theater glimlachen alras verdween
Een troost is hem te geven
Hij staat hierin niet alleen
Minzaamheid is slechts enkelen gegeven
Om applaus te delen en eerzaam te beleven…