Alle inzendingen over thermiek

het wiegt en weegt haast niets als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek, de zonnewende nog in oorsprong licht een mooi gezicht tekent zich af, langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf haar haren en haar lach, vertekenen in rood de stille dood van oude winters…

deze strijd is hem; hem alleen rimpels als jaarringen van de meters die hij ging nu alleen is hartslag; schoenen op steen hij loopt buiten en door de stad zijn meters, been voor been, alleen maar lopen de rest is wat hij vergat zwevend op thermiek van zijn draaiend pad sneller en altijd meer - naar zijn zon deze strijd is hem; hem alleen…

...zou ik hoog kunnen vliegen, op thermiek en luchtgolven wiegen, over daken en boomtoppen scheren, over bergen en dalen en meren, op de hoogste rotspunt neerstrijken en de wereld uit de hoogte bekijken... Maar ik zou zoveel kostbaars verliezen als ik verplicht werd voor vleugels te kiezen.…

Op wind wil ik me laten drijven met vleugels sterk en groot zweven tussen wolken genieten van de zon gewoon zweven zonder zorgen kijken op de aarde neer op thermiek en zachte stroming over velden, heuvels en rivieren weg van al dat druk gewemel naar heerlijk stille plek in gedichten denken tussen weelderig groen.…

ik vouw gedachten tot witte vogels van papier beschrijf emoties kleur met stilte op a-vier ze drijven op de wind gaan omhoog op wat thermiek ze zullen landen in de open handen van het lezende publiek dan gaan letters woorden dansen in zinnen vol plezier u zult de zachte melodieën horen van mijn witte vogels hier…

we hebben de witjes gezien op gele velden een zomers palet vol speelse helden in naamloos fladderen vrijwel niet te volgen in het kleine doelloos vlagen van een warme wind die al die duizenden moeiteloos kan dragen daar waar thermiek de kop opsteekt krijgen zij eindelijk de hoogte die hen doet verdwijnen in het ijle wolkenwit…

kijk naar mij en zie hoe de V zijn vorm vindt de vogel die in zijn vlucht de vrijheid begroet die thermiek die hem in lagen naar de wolken laat zweven kijk naar mij en zie de hartelijke ontmoeting maar bovenal de tedere omhelzing het uitbundige welkom in mijn kern kijk naar mij en zie hoe de wonderlijke zachtheid het wint van de…

Mensen weten het niet als zij ademen dat ik treed op de thermiek van hun woorden, klimmen kan op hun zin, dat ik mijn bindingen slaak aan de aarde en dans als zij zuchten. Soms voelt een aandachtige mij voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij. Soms is er iemand die bidt. Wij doorkruisen samen de ruimte.…

vlinders en vleugels ontsnappen de dag dragen de lach in het blauw over velden zoeken thermiek en drijven in kleur langs wolken als helden ik heb je gezien handenvol bloemen ogen vol geur ze glansden verliefd zonder namen te noemen ik kijk naar de blik in je ogen dans zonder vloer de muziek van je hart jouw stilte kust zo…

ik laveerde op de thermiek van een warme weerkaatsende aarde waarbij door verschillen in ondergrond kleine tornado’s ontstonden nauwelijks zichtbaar maar in snelle ontwikkelings- potentie redelijk gevaarlijk als de condities gelijk blijven in de bovenlucht zeker daar waar houtbouw vlot construeren mogelijk maakt werken explosie…

ik wist het niet dat ik iemand zo kon missen een vis het water een vogel de wijde lucht adem happend naar jou zwevend op de thermiek die met jou en mij opeens ontstond jouw vingers verknoopt met die van mij wie van ons twee hakt hen het eerste door en valt als Icarus in een van god en mens verlaten zee als eerste of zullen wij ook…

wanneer blad het oude uur filtert dalen gedachten langzaam af in droomgangen waar tijd niet bestaat en elk perspectief golft op de zachte thermiek van wisselende symbolen de zon mediteert op verdwijning en de stad luistert naar echo's van afkalvende dag en het oog vindt sluimerend het zenit op een windstille plaats losjes neemt…

Ik kan proberen te wijken of al doende trachten mijn zinken om te buigen naar niet-drijven, als concessie aan neerwaartse stroming, zodat ik zweef in hangwater, opwaarts verblijf in thermiek en langs warme celwanden zicht heb op buitengaatse zilverstranden en hafkusten.…

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

rond de explosie van een wolk schuilden eindeloze stranden daarboven in het hemelsblauw dreef een vogel op de stijgende thermiek, wiekend met een loom gebaar ik keek ernaar en vond zijn sporen in het zand, toen licht naar lager viel zochten schelpjes mijn ogen en ik vond ze met mijn hart; een zilte zoen van onvermogen liet zout met…

je bent een lentekind danst luchtig op de wind die zingt in een zacht ruisje draagt stil je valschermhuisje jij zweeft op de thermiek en daalt als je de zon even niet ziet in de schaduw van hoge bomen de grond is warm als je erop landt zwarte aarde verwelkomt je met lentehand je pluist wat uit en legt je valschermhuis te rusten…

heb de vogels zien vliegen op hun v-vormige vlucht strak in formatie profiterend van de thermiek in de lucht het doel is genetisch verankerd in standen van zon en de maan zij kennen de kusten en landen waarover hun trek ieder jaar weer zal gaan totdat de mens met bebouwing en jacht het natuurlijk patroon komt verstoren slechts…

bekennen ook al heb je dan wind tegen gedachteloos zweven op de losgeslagen energieën van het stressvol aardse leven dat kolkt en wolkt in een verpeste atmosfeer maar jou niet deert omdat je alles losgelaten hebt zonder geknakt of een zielig wrak te zijn ben jij de lente gaan genieten op eigen wieken je bent het bloemblad door thermiek…

Laat je gedachten zweven op klanken van heerlijke muziek vingers die dansen over toetsen als vleugels die glijden op thermiek van stuwende en stijgende tonen scheer als een zwaluw door ’t zwerk zwenkend zwierend in de compositie en het ritme van de wind gehoord in de snaren van de bomen drijvend op genieten van het geluk schrijf op heerlijke…

De trossen gaan los en zilvermeeuwen verschijnen Met sierlijke bewegingen buitelen ze hier door de lucht Zo eindeloos bevlogen tussen land en wad En soms bijna roerloos zweven ze even op de thermiek naar hogere sferen Na een duik in zee glimt hun verenpak als gepoetst zilver in de zon Krijsend vliegen ze rakelings over zilt…

de nacht omsluit de gebalde geest als een woud van varens, die regeren door zich vruchtbaar op te stellen, hun lichtsporen te herkennen, onvermoeibare driften naar een ander ontwaken als haviken die speuren boven een gevoelsland, hun thermiek als hoofdmiddel creëren, soms in de waan van tegenspraak waar de moleculen van minuten…

wolken bevolkten vandaag een helder blauw in een middelgrote stad waarin de zon het moeilijk had in hun vormen stormden ze huizenhoog in een skyline die een weidse horizon verboog ik zag ze jagen hun druppels dragen in de grijze onderkant maar een koele wind hield alles in de hand totdat thermiek in het geniep een andere…

Bedreven stevenend op de thermiek Door een bries kwiek voortgestuwd Mediteert hij als het ware laconiek Op wat hem onzichtbaar aanduwt En geen kik die zijn blik niet betrapt Zoals mijn kippen die voor galg en rad Scharrelen in het grasland onoverkapt Waarop hij zit te azen als een kat En moeiteloos zwenkend,draaiend Achtjes makend zonder…

zo op het oog schat men haar benen even lang, links en rechts als haar armen eveneens wordt beweerd dat haar borsten loodrecht op de horizon staan, wat onnatuurlijk is, gezien de zwaartekracht de jubel van tenen en het kriebelen van vleugels in plaats van haren op de rug hij weet dat niet en denkt aan lammer- gieren op de thermiek in…

mag ik niet meer vliegen of alleen in het dal geen helling thermieken wordt het net dan mijn val we vlogen ooit vrij en dolden de zon vergaten de bloemen want jij was er voor mij vleugels die tipten ogen die blikten gewoon zij aan zij je was nog geen hij we rustten wat vaker spraken in geur de nectar bracht liefde het afscheid…

zacht glinsterden stofjes alle kleuren op de thermiek van de warme middagzon het glas in lood speelde met de kleuren van de dood die onder koude grafzerken begonnen was nog dwarrelden vleugjes wierook in het voorbij gaan van gelovigen die in devote rust de zomer en hitte waren ontvlucht bij een kaarsje baden om regen op…

De postduif trok gelaten veren achter zijn zwoegend vlerken aan op naar thermiek om kort te gaan sneed hij zich lelijk bij het scheren Hij schampte langs een wendend haan die zich geen blikken scheen te deren aan ons koerier die val en keren alleen nog kerfstok uit kon slaan.…

het is heerlijk om in jouw blik te zweven naar een leven vol vrijheid de kleine nuances te volgen waarmee jij perspectief geeft aan onze vlucht de thermiek te voelen van jouw passie die ons op aangename wijze tot grote hoogte doet stijgen om dan licht af te glijden zonder in een duikvlucht te raken die ons zeker zal kraken ik…

rust van gedachteloos zijn herinneringen laten zweven gewichtloos tussen wolken als spattende zeepbellen in ijle lucht van zonnig blauw en over groene vlakten dromen van witte nevels golvend in gouden gloed als zee van welzalige vrede eindeloze stroom tot de horizon door liefde en geluk gevoed meevliegend met vogels op dragende stille thermiek…

Het is je reinste zelfverlakkerij: Slechts door een rietkraag en een plasje water en hier en daar wat pollen paarse hei, met in de ochtend vrolijk eend gesnater en in de lucht wat zilvergrijze meeuwen die door thermiek gedragen, rondjes draaien en soms de lucht verscheuren met hun schreeuwen, omdat ze schrikken van een koppel kraaien en…