Alle inzendingen over tijd OR leegte OR spanning

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte.…

Alleen leegte leeft. Leegte die ik ten tijde van licht zo graag overschreeuw wanneer ik verstoppertje speel achter maskers. Leegte die ik imponeer met tweedehands liefdesverzen en tevredenstel met overgebleven restjes troost. Leegte die ik vul met willekeurige B-films en boeken van De Slegte.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik knik vol spanning Voel vlinders In mijn buik Je streelt mijn voet Aait de laars Ruikt het leer Bewonderd De prijs was Natuurlijk veel Te hoog Dus liet ik het hierbij…

woorden worden weggeslikt gedachten blijven hangen slaat de klok gestaag even irritant als toen tikt de pen harder dwaalt de rook in cirkels korte nagels afgekloven tot op het randje langzaam verdwijnen in het niets als donderslag bij heldere hemel het hart doet overslaan wat zijn adem doet stokken ~* Duogedicht met Martien Montanus…

warrig hoofd ziet even alle hoeken van de kamer loopt om, tegen de wijzers van de klok gespannen veer rusteloos hart stuwt binnenuit het kruiend ijs dat geen gelijke tred houdt met de dooi verdraaid bloeddruk gestegen…

Doffe ogen, spanning in je hoofd, emotieloos zeg je woorden die je niet meent. Uit de grijze diepte van je wezen komt een traan, als een sprankje hoop. Weifelend, stap voor stap, kom je terug van de dood lopende weg.…

Met z'n allen bij elkaar, starend naar een punt, in gedachten verzonken, vergeet ik de tijd. Dwalend door mijn fantasie, voel ik de stilte en de spanning van het moment. Even is er licht. De tijd wordt gevangen in zwart en wit. Dit moment voor altijd.…

God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader. Een kruiwagen vol lasten kreeg ik er gratis bij, maar ik wist dáár wel raad mee.. Zolang, zo lang als de tijd mij energie gaf.. tot het einde van de roze zee.…

Hoe snerpend knarst de schaduw, En kwijnt het wit weg, Zo ver als de reis kort is, Zo diep is het gapende gat, Waarin leegte leegte opvult galmend in het niets, Aan haken hangen ogen, En in de starre stilte gaan zij voorbij, Wie zou nu durven geloven, Dat hij daar later zat.…

Als de wind, waait de tijd voorbij Niet af te remmen, niet te versnellen We gaan We gaan Als we dat nog niet wisten Met de tijd als de wind in onze rug We hebben lief, we haten, we schreeuwen We huilen, we juichen, we gaan Hand in hand Met de tijd.…

Verdrietig mag ik zijn en niet een juk maar nietig, verdraag ik je weg in tijd.…

komst om samen te beginnen aan de toekomst bleek jouw ziel al te zijn overgestoken wat rest is immense leegte binnenin…

Wanneer zelfs de leegte de leegte niet meer vult, de stilte te groots wordt in zijn volheid, het verlangen naar veelvoud het leven niet meer vervult... kan zelfs het geheel dat in d'illusie beelden verguldt het Zelf niet meer verstaan omdat al het denken, het voelen, het Zijn in tijd is voorbij gegaan...…

Bovenkamer vol leegte Afgevlakte overgevoeligheid Voor de toekomst niets meer zeker Geest gepijnigd door de tijd…

kelk die je dwingt zich om te keren: een bodem schilfers dwarrelt neer, leegte na het drinken, magerman, die op de winterhuid van straten slijm en rot als goud verteert. vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen wordt angst van het moment dat je het popelen vangt en verlangt.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt toch weer bij…

De knak van mijn hart Onhoorbaar Door de klap van je voet In mijn zij Ik verdring wat je deed Elleboog beurs Kinderen erbij Radeloos pijn Nu druppelt mijn hart Spanning te groot Ik zie het Ik voel het Kan niet meer nu Alles kapot Dat was de tijd Nu voorbij…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

Betekenisvolle leegte Gevuld met tonen van verdriet De wereld valt samen Zodat je stilstaand beziet Ontschermd door tijd Bestaat alleen nu, Zonder moeten alleen moment en puur gevoel Zonder angst Ruimte voor essentie Leegte maakt heldere Emotie…

De tijd tikt gestaag de minuten weg en bouwt de spanning op groen is het goed dat gedragen wordt de gezichten onbekend onwennig ril je van de kou nu het moment daar is het afscheid voorbij en nu overgeleverd aan een man van naam tikt de tijd gestaag de minuten weg 't grote wachten is begonnen…

Het zwartoog kijkt in leegte van een afstandelijk hart woorden zijn geen daden daden vergeten woorden van de onbesproken zomer die eenzaam in jouw herinnering ligt Onder een zinderend zonlicht niet langer in dromen verkrijgbaar blind geworden in tijd door liefde en vergeten lust vergankelijk en eenzaam kijkt het zwartoog in de leegte…

De volle leegte die ik ervaar, wordt door haar gevuld, tijd dat ik bedaar… de plaatjes in mijn hoofd raken verguld……

geen hand die naar je reikte geen wimper die bewoog slechts trilling van de tijd in alle stilte ben je over de grens gegaan alleen leegte…

ik vul de leegte met een warm woord dat men zingend zingen hoort uit de zwoele monden van de tijd die de taal met klank bevrijd…

Herfstbladeren, verliezen kleuren en geven mijn gedachten een leegte. In de leegte ben ik een verzamelaar die wachten moet. Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…