Alle inzendingen over tijd doden OR levenseinde OR ontgroeien

je oogt westers toch sluieren je ogen mediterrane kleuren lach jij de temperamentvolle luidruchtige emoties spreekt jouw omfloerste lichaamstaal haar terughoudendheid jij bent een bloem die nog volop moet bloeien de moederplant zal ontgroeien in een onafhankelijk bestaan want er is geen man die jou de weg zal wijzen zijn paden…

Loop je maar dood, ik help je niet al heb ik alle troeven. Ook hier is immers armoe troef bij buren, die ik ook niet hoef omdat ze komen zeuren. Die hebben eveneens geen huis, dus ben ik druk hun armoe niet bestrijden.…

Regenbogend kleurt de hemel over wie zich overgeeft aan onontkoombaar dood. De zuster schijnt in violet, haar fluistering vormt een gebed. Verbonden met de stervende, Zijn kind, Zijn ervende, neemt Hij de adem die Hij gaf en leidt vanuit de Hoge naar 't licht van Zonnebogen.…

in dromen de primus van de klas ongemerkt kinderschoenen ontgroeiend dat waren hem nog eens tijden al denkt niet iedere vlieg zo ontvleugeld en potig ontleed om vervolgens op bezoek bij de spin bibberend af te tellen naar het eind vergeten al die uren in de hoek van een boosaardig verkneukelende klas als hij weer eens als enige het lef…

2 minuten stilte niet denken niet voelen even stil in mij 2 minuten stilte niets horen niets zien even geen maatschappij. 2 minuten stilte helaas alweer voorbij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Niemand, niemand bezit het recht, zelfs geen lieve heren, om te beschikken over mijn levenseinde, zonder mijn uitdrukkelijk geuite wens. Het recht om in vrijheid te kunnen sterven, weiger ik onuitgenodigd te overhandigen, aan geen enkel zinnig of onzinnig mens.…

Al was Jan Jaap bijzonder levenslustig, hij bleef maar van dit schone sterven dromen: zo 'n levenseinde leek 'm heerlijk rustig. Geslagen is z'n allerlaatste uur en wat een tref: z'n droom is uitgekomen! Hij was in slaap gevallen achter 't stuur.…

De dieren op hun stoeltjes zaten geanimeerd en druk te praten voornaam in’t dierenparlement De koppelijke stemming leidde tot wat de meerderheid verblijdde die kakelde ronduit content Want als er schaapjes zijn gestorven kan nu hun vacht mits onbedorven aan wolfjes worden toegekend En straks gaat vast een wet bepalen hoe zij hun levenseinde…

aan de rand van het graanveld ontgroeien we de wereld toon en kleur raken de dunne huid meer dan ooit Schaue hier Herz und Auge weint vor dir Bitterlich de fado verblindt ons met tranen op de dag dat het nauwelijks waaide het intense lila blauw van de pruimen in de boomgaard het stralend geel van een fiere…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

wel de droom van huisje boompje beestje maar het wilde niet er kwam die kink en de kabel brak herstel werk kortsluiting haar motto werd eeuwig zal ik bij je blijven maar tja eeuwig is niet al te lang ook hij zocht en vond voor even na jaren alleen toch weer die glimlach op het zebrapad der ontmoeting weer samen hopelijk tot levenseinde…

Diep verscholen in een bos Staat een boom met duizend kleuren Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten onder zijn kruin van dode takken En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes…

Om de tijd te doden nu jij toch ook dood bent, mis ik nooit de nieuwsberichten. Ze houden me drijvend van het ene uur naar het andere. Melden wat mensen overkomt in dit tranendal. Niet dat het de geringste troost biedt, maar het houdt drijvend.…

stilstaand bij mijn doden werd ik al ingehaald door nieuwe doden de wereld draait door wie heeft nog tijd wie gunt je nog verdriet wel duizend kaarsjes wilde ik aansteken maar kwam niet verder dan één enkele en zelfs die waaide bijna uit…

De `tijd`maakt met haar geen ruzie meer geweld is in de ruimste zin van het woord een aanslag die op haar voetstappen rust en niet meer voortsnelt zoals het hoort schuifelend over de lange trage gangen vergeet ze waarnaar ze in rondjes spoedde in een kringetje loopt ze vergetelheid weg waar niemand haar tegen kon behoeden herkenbare gezichten…

Tijd is fictie. Door mensen bedacht. Zinnig om je leven mee te organiseren. Zinnig om onze geschiedenis mee te beschrijven. Onzinnig om je leven mee te beleven. Ervaren kun je alleen in dit moment. Lezen over gisteren kun je alleen nu. Denken over morgen ook. Dood de tijd. Hoe? Ervaar met al je zintuigen! Wanneer? Nu! Wie kunnen dat?…

Ik schouw en vind het ongepast Net nu het droef geschuifel naar de kerk Versterft en dan, de dood bij mij te gast? Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk En leid hem om de tuin, een duivels werk!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

hoe zij vanuit het afbrokkelend heden zich des te steviger vastklampt aan lang vervlogen jaren zichtbaar op een oude foto in sepiabruine tinten boven de kast waarop ze te midden van wie haar dierbaar waren het leven nog rimpelloos toelacht, met een open blik betast en verkent hoe zij me woordeloos vertelt dat haar dagen leger en eenzamer…

om zelf ons einde te bepalen voordat de dood ons komt halen of blijft er een toeval een lot het is aan degene die geloven in een god om de mens toe te staan de dood als diepste wens persoonlijk aan te gaan…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

Ik dood gewoon de dood als ik gewoon de dood de dood injaag doe ik doodgewoon wat men van me vraagt. Als ik de tijd dood, de doodgewone tijd raak ik besef van tijd een beetje kwijt. Als ik gewoon dood dan dood ik doodgewoon een vlieg of mug, of soms dood ik gewoon de tijd.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen spelender-, spellenderwijs op de muur. Dit is de tijd. God zelf staat zonder zich te verroeren andersom. Dit is de tijd.…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht.…