Alle inzendingen over titel geleend van Ha

Jan riep lachend: ha, ha, ha! Kijk eens hier, papa, mama!…

Snel op elkaar gestapelde bakstenen zonvol gevuld met al teveel geleende lucht vallen om als wankele dominostenen…

- Treinbegeleider: ha, ha, juffrouw, jij schrijft achttien met twee t’s? - Juffrouw heel overtuigd en luidruchtig tegen haar vriendin Isabel: - Zie je nu wel, stomme trut, ik heb het je nog gezegd hé, dat achttien met één t moet geschreven worden!…

Ha,ha,ha. En maar vergaderen met onze zusterkap nog op het hoofd. En maar vergaderen in geheimtaal en in zeer warrige theorieën en socio-experimenten. Geheimtaal, daar houden we van! En van een kop koffie en een vulkoek. Alle laag opgeleide mensen zetten we aan het prullen prikken met een prikstok.…

Vier korte gedichten Winter De kou bevalt me wel. Ze neemt de plaats in Waar je leegte is. Voorjaaar. De voorzichtige zon Bevalt me wel. Ze neemt de plaats in Waar je leegte was. Zomer De warmte bevalt me wel Ze neemt je plaats in Nu kan ik wel zonder je. Herfst De wind bevalt me wel. Ze fluit in mijn oren, En roept steeds…

Je weet van de flora en fauna precies niets. Ergens loop je met me mee, 't Zal wel in mijn gedachten wezen 't Zal wel In mijn gedachten zijn. Want echt met me meelopen, Zo heb je gezegd, is er niet meer bij. Je bent me niet meer bij. Ook goed, geeft niks, kan ook best alleen en zonder wie dan ook. Ook al ben jij het. Ergens liepen…

De zonsopgang die ik nu zie is niks meer dan een zonsopgang. Zag ik de zon in jaren niet opgaan, Zo mooi als deze, zag ik nooit. Maar je bent er niet. Over een jaar draaide ik me om En zag ik een zonsondergang. Zag ik de zon in jaren niet ondergaan Zo mooi als deze, was er nooit. Maar je bent er niet. Maar goed dat er nu wolken zijn…

Het kan niet, dat je nu zo licht bent, dat ik je niet meer dragen kan. Dat gaat er bij mij niet in. Of je zou een wolk moeten zijn, dan geef ik het wel op. Want een wolk dragen: gek zou ik moeten zijn. Het kan niet, dat je gewicht nu door de hemel wordt gedragen. Dat gaat er bij mij niet in. Zag vandaag toch nog je gezicht? Wou…

Lente. Je bent nog in je winterslaap als de eerste lentezon voorzichtig de kamer binnen sluipt. Ze lijkt wat rond te kijken en begint dan langzaam te drinken van de koude duisternis. Dan vertelt de lentezon me van je ontwaken. Ze doet haar traag verhaal, over je haren, een voor een, op het kussen, over je armen, die ze betovert…

ik zet een streep door mijn gevoelens denk aan woorden die beginnen met al jouw punten achter mijn zinnen want niets = wat het lijkt nee, nee, niets = wat het lijkt jij liet de vijand stiekem binnen waste z’n voeten likte zijn hielen kuste de grond waar hij op liep ha, ha, niets = wat het lijkt ja, ja, niets = wat het lijkt…

Paul doet vaak pijn au en niet zo'n beetje ook au, au Paul geeft plezier ha en niet zo'n beetje ook ha, ha Paul geeft, geeft Paul neemt, neemt, neemt maar wordt steeds onhandiger storender, grimmiger met basis zenden en ontvangen dat zal hem een worst wezen als hij miljoenen kijkers achterlaat neemt ie miljoenen euro's mee en zijn…

kreukherstellende fase bleek een vals plat geen keuze slechts twijfel door antwoord verwoord geleende tijd sterft weg in de verte…

Zonder titel 1# Ik open mijn ogen en staar in het niets niets staart terug en haalt me over om stil te zijn... ik open mijn ogen en zie weer iets. Zonder titel 2# Ik ben klaar om te komen maar niet om te gaan ik heb nog zoveel dromen laat het licht nog even aan.…

Dat is het al, trompettert er een ja ha ha ha, stampvoeten de anderen oma Fant blaast mijn haren door de war blijf niet zo hangen in je vragen zegt ze, kom liever mee Ze slurft me tussen haar oren kletsend over fanten en mensen met hun eigenaardigheden komen we op een wijds veld van wuivende kleuren De kinderfanten gaan ze proeven…

Ha! Eén telefoontje van jou en ik verander van vast in vloeibaar…

van een ezel zonder steen schreven zij geschiedenis voor hen die na hen kwamen, wie zou dit ooit willen lezen, die tijd, niet in jaren te tellen, was toch maar geleend…

Ze is jarig zoals acht december elk jaar mijn lieve, nog altijd zo charmante Ans ‘t Mooi zijn, krijgt ze steeds voor elkaar ik zag ‘t eertijds al ik en vatte mijn kans Altijd die leuke schaterlach ha, ha, ha en nimmer een superchagrijnig gezicht Zeg nooit wat lelijks of ik kil je weldra ze is mijn lief, vandaar mijn lofgedicht Haar prachtige…

"Ha, de Rijn in!" dacht de watervlo, "die heeft voldoende H2O". Maar daar vond, ach, vaak gaat het zo, de watervlo zijn Waterloo…

ik leg je in een bed van geleende woorden sprekend over jouw liefde de schoonheid die daaruit voort kwam van toen het leven nog zachter kleurde tot vleugels je konden dragen…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

Als ik jou vragen mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik jou zeggen mocht wat zou je antwoord zijn, als ik je hebben mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik je lenen mocht, wat zou je antwoord zijn, maar dan, Ik heb je geleend, ik heb je gezegd, ik heb je gevraagd en ik heb je geantwoord, dus ik mag je hebben.…

haan in de wolken waait met alle winden mee er is geen keuze was het kippenhok zijn thuis zette hij kip naar zijn ha(a)nd…

Met als devies Verkrijg De Titel deed u vergeten dat het studiewater meest uit bier bestond, de studentenhaver was een sterke dronk. Voor koning en voor vaderland loopt u de kans een tijd erna hoegenaamd gewild of niet een extra lintje te ontvangen op borst of jas.…

zelfs een kroonprinses , die vinders voelt in haar buik houdt van stijlbreuken.…

De engel viel aan Als Nachtvlinder En legde een Bom In de stiltes van mijn geheugen Een Antidote Voor een Stralend leven en sterven Voor een Patrones iemand die 75 wordt Dit zijn de dagen Van mystieke aard Puur natuur Als het je overkomt…

Een compilatie van titels van 23 netgedichten van de afgelopen week.…

Sonoor als een midwinterhoorn dreunt over oale grond een trein Een kerstlicht onderweg naar vroeger, 'k word oud bij zoiets onverwachts, de eenvoud mijner jeugd ontgroeid... Dan rent een hond met stormkracht 53 niet aangelijnd het weiland in en zakt in 't zwarte ijs door 'n wak Ik wijdde er geen woordloos sprekende gedachte aan maar…

Droge huiden naast elkaar. Gebrekkige talen in de monden. Proberen houden, maar eerder scheuren met de tanden van verdriet. U vervelt, gaat u afdwalen in mijn verschijnen? Of eerder gaan springen in mijn schaduw. Jammer dat ik de schaduw niet meer heb. Het is gaan huilen ver van mijn bezwaren. U herkent deze uitspraken hé? Snapt u mij?…

Met je blauwe kopje Lig je hartverscheurend Te krijsen in je Wiegje van glas - Ik zeg, terwijl ik Mijn hand door Het luikje steek En probeer jou voor Het eerst in mijn Leven aan te raken, Hier is je papa, Jongen, je eigen pa, Het helpt niet, Je blijft krijsen, Je ontroert me, En toch is 't Een ontroering als Een soort…

Haar bleek en blits geleend gelaat en blue de ogen bleu haar blik: mijn steels Heleentje van veertien.…